Pytania i odpowiedzi

Ukraiński politolog Witalij Portnikow w rozmowie z Superexpresem powiedział:

„Unia nie powinna jednak zapowiadać wprowadzenia sankcji, „jeżeli Rosja posunie się dalej”. Unia powinna wprowadzać sankcje i zapowiadać zniesienie ich, jeżeli Rosja się wycofa.”

http://www.se.pl/wydarzenia/opinie/vitaly-portnikow-rosja-marzy-o-wprowadzeniu-wojsk-na-ukraine_396053.html

http://wpolityce.pl/swiat/194047-putin-zdecyduje-sie-nawet-na-ludobojstwo-szokujaca-teza-ukrainskiego-politologa

Taka optyka widzenia konflikt ukraińskiego jest uderzająco trafna w swojej prostocie. Powiem więcej, jest uderzająco trafna w swojej prostocie jako zalecenie metodyczne dla wszystkich, którzy mieli, mają i będą mieli do czynienia z Rosją na gruncie politycznym.

Rosyjska polityka to zawsze bardzo swoisty dialog z partnerem/partnerami. Dialog nie tylko werbalny. Rosja, tzn. obecnie Putin zadaje pytania kontrolne i uzyskuje odpowiedzi, zarówno od samej Ukrainy, jak i tzw. Zachodu. Ale Putin – zanim do owej „rozmowy” przystąpił – posiadał faktyczna wiedzę o swoich partnerach, a zatem mógł wcześniej przygotować warianty dialogu. Partnerzy zaś, albo takiej faktycznej wiedzy nie mieli, albo nie umieli jej użyć.

A zatem szansę na zwycięstwo w tym konflikcie – a przez zwycięstwo rozumiem tylko powstrzymanie dalszego marszu Rosji, tj. restytucji imperium – upatrywać można wyłącznie w przejęciu inicjatywy strategicznej. To Zachód powinien zadawać pytania, tworząc pewne fakty polityczne, ekonomiczne i militarne.

Zamiast mówić, „jak będziesz niegrzeczny, to wprowadzimy kolejny stopień sankcji”, należałoby raczej wprowadzać kolejny stopień sankcji, mówiąc; „jak będziesz grzeczniejszy, to zniesiemy sankcje w określonym terminie”. Oczywiście, że idzie nie tylko o sankcje ekonomiczne.

Jesienią 1962 roku JFK zadał Rosji konkretne pytanie: A co powiecie na blokadę Kuby? I uzyskał konkretną, satysfakcjonującą odpowiedz – wycofanie rosyjskich rakiet.

W latach `80 ub. stulecia Ronald Raegan zadał Rosji konkretne pytanie: A co powiecie na SDI (Strategic Defense Initiative)? I – blefując nieco – uzyskał odpowiedz jeszcze bardziej konkretną i jeszcze bardziej satysfakcjonującą – załamanie i rozpad imperium. Niestety, przejściowy, ponieważ jego następcy już tylko ogólnie pytali Rosję o to, co sądzi ona o demokracji i wolnym handlu, a konkretnie – za ile.

Putnin – wykorzystując doświadczenia Rosji m.in. z Afganistanu, Kaukazu i Naddniestrza – odrobił lekcję na temat tzw. low intensity conflict* dochodząc do wniosku, że eskalacja militarnych, politycznych i ekonomicznych działań dywersyjnych i propagandowych z czołgami, samolotami i rakietami w charakterze scenografii jest znacznie tańsza, skuteczniejsza i bezpieczniejsza niż wszystkie te bronie użyte bezpośrednio.

Prostota Kałasznikowa – w sensie dosłownym i metaforycznym – znowu odniosła zwycięstwo nad skomplikowaną i wyrafinowaną technologią. Technologią broni i technologią polityki.

Rozmowy z Rosją mają sens i skutek tylko wtedy, gdy zadaje się jej konkretne pytania.

*http://www.globalsecurity.org/military/library/policy/army/fm/100-20/10020ch1.htm

Edit img SK  http://abcnews.go.com