To takie proste ....

Chcociaż Twój sposób prowadzenia dyskusji jest dla mnie niestosowny, jednak gwoli wyjaśnienia wszystkim komentatorom udzielę Ci odpowiedzi.

1. nie postrzegam ani Ukraińców, ani Polaków jako jednolitych plemion, które stoją na przeciw siebie po dwóch stronach rzeki i negocjują, powiedzmy, dostęp do wody. Plemiona to zwykle rozbudowane rodziny, gdzie każdy z kazdym jest spokrewniony, sposoby prowadzenia wojen są specyficzne i specyficzne sa także sposoby dochodzenia do pokoju, a często zdrada jednego współplemieńca ruinuje wszystko to, co wynegocjowała starszyzna - vide wojna trojańska i negocjacje Greków z Trojanami.

2. problem "plemienności" najsilniej występuje na pograniczu - rzeszowskie, Wołyń, lubelskie, Ruś Czerwona. Tam można zastosować metody znane epoce plemiennej. Wśród nich najlepsze efekty dają małżeństwa mieszane, zawierane jednak nie tylko dla korzyści, lecz z pewną sympatią, bez której żadne małżeństwo sie nie utrzyma.

3. nic nie jest do końca przemyślane, więc nie zarzucaj mi, że "nie do końca przemyślałem" wątek XVI-wieczny. Za 50 lat może będzie to koncept bardziej przemyślany, a za 100 lat jeszcze bardziej. Tylko, że mnie juz wtedy być może nie będzie na tym padole.

4. Pisząc o wieku XVI miałem na myśli to, że ludzie wówczas urodzeni swoje młode i dojrzałe lata mieli na początku wieku XVII. Wówczas to pod wodzą Jerzego Mniszecha wyruszyli na Moskwę. Wielu z nich przyłączyło się też do Polako-Rusina, jeśli tak moge rzec, księcia Romana Rużyńskiego, o którym pisałem na niepoprawnych. W skład armii Rużyńskiego weszli: "etniczni" koroniarze (czytaj: Polacy), Rusini, Litwini, kozacy zaporoscy, kozacy dońscy, Moskwicze oraz Tatarzy. Pomimo, że Ruzyński działał na własna rękę i bez formalnej zgody króla polskiego, to jednak dyskretnie był wspierany, król kontrolował jego działania, a sam Rużyński wielokrotnie dał dowody swej lojalności. Pokazuję tu przykład człowieka, który nie brzydził się wejścia w sojusz z wrogim narodem dla realizowania racji stanu Rzeczypospolitej. W przypadku Moskwiczy, dońców i Tatarów sojusz ten przetrwał krótko, ale w przypadku całej reszty - o wiele dłużej. A więc warto było, mimo fundamentalnych różnic cywilizacyjnych, kulturowych i religijnych. Nota bene sam Ruzyński jako typowy "turańczyk" przeszedł na katolicyzm - w celach całkowicie instrumentalnych, bo chciał pozyskać pieniądze od papieża. Mimo to do ostatnich chwil pozostał wierny królowi i to jest dla nas najważniejsze. Taki to był wiek XVI i XVII - wiek otwartych możliwości, narodów ledwie zarysowanych, elastycznych, działających dla naszej sprawy bardzo korzystnie. Potem to się niestety zmieniło na gorsze.

5. Kojarzysz pojęcie "racja stanu" z nacjonalizmem. To nie jest to samo. Austro-Węgry miały swoją rację stanu, ale przegrały z nacjonalizmami. O innych nie pisze, bo się nie znam, ale podejrzewam, że Turcja i Wielka Brytania też przegrały z nacjonalizmem, i to nie tylko podbitych narodów, ale i swoim własnym. Niemcy już dwie wojny światowe przegrały przez nacjonalizm (w I wojnie światowej pokonał ich własny nacjonalizm, w II wojnie światowej przebudziły nacjonalizm rosyjski, stłumiony przez bolszewików). Obecna Rosja nie ma nacjonalizmu wcale - w naszym tego słowa rozumieniu. Ma wyłącznie "rację stanu", wszystko podporządkowane jest państwu.

6. Co u nas oznacza "racja stanu"? Moim zdaniem racją stanu Polski jest wzmacniać się dzieki pozyskiwaniu przyjaciół i pozyskiwać przyjaciół dzięki wzmacnianiu sie - takie sprzężenie zwrotne. Nie stać nas na wojnę domowa, a tym bardziej nie stać nas na wojenki z sąsiadami. Jedyne odstępstwo czynię tu dla Rosji, ponieważ tylko gotując się do wojny z Rosją możemy jej uniknąć. Potencjalnie.

7. W sprawie Ukrainy naszym celem jest nasycenie Ukrainy "polskim duchem wolności". Ponieważ tego ducha nikt nigdy nie widział, traktuj to jako metaforę. Mieści sie pod nią wiele różnych działań, które jednak musza mieć jeden i ten sam cel: aby w kwestiach wolności człowieka i demokracji przybliżyć ukraińskie myślenie do naszego tradycyjnego, sarmackiego myślenia. Mają Ukraińcy spore szanse, aby to osiągnąć, bo mają więcej energii od nas - nas wydrenowało członkostwo w UE. Ale też mają podwójnie cięższe wyzwania, niż my. Ukraińska energia plus polski rozum = niepodległość, w największym skrócie.

8. Tak, z łatwością oddam "polską podmiotowość" każdemu podmiotowi, który na obszarze Międzymorza realnie przeciwstawi się Niemcom (UE) i Rosji (UEA). Tym podmiotem nie musi być Ukraina. Może nim być... Polska. Taki podmiot jest dla mnie punktem docelowym, a czy będzie nim państwo sterowane z Warszawy, Kijowa czy z WIlna jest mi w zasadzie obojętne. Obecna "podmiotowość polska" jest absolutnie fikcyjna o czym dobrze wiesz. Na obszarze międzymorza musimy gromadzić naszą energię, a nie ją rozpraszać, tworząc fikcyjne byty, których po prostu nie ma.
Zwracam Ci uwage, że II RP do której czuję wielki sentyment, była jednak ewidentnie państwem za słabym by przetrwać w dłuższym okresie czasu. Podstawową słabością był jej mały obszar i przez to brak potencjału ludnościowego oraz głębi strategicznej. II RP nie była punktem docelowym dla Piłsudskiego, lecz kompromisem z rzeczywistością. Trzeba mierzyć wyżej, to może krakowskim targiem uzyska się chociaż tyle. Ale zawsze trzeba mierzyć wyżej, bo a nuż się uda!
 

.."Dlatego nie rozumiem dlaczego nie stosujesz się do własnych porad"
Przestan uzywac tych aksjomatow w polemice..sa dla mnie irytujace..
Chyba nie zauwazyles,ze nie wszyscy rozumieja tak jak pragniesz "wydzwiek" twojej refleksji.
Jakub nie zdeklarowal sie wyraznie ,ze rozumie w taki sam sposob jak ty czy ja Polska Racje Stanu..
I nie tylko on..
To co uwazasz tutaj za "OGOL" wcale nie jest "Ogolem" dla wszystkich tutaj obecnych..
Wez taka mozliwosc pod uwage..Oczywiscie celuje teraz  w kierunku tych "Polakow" ktorzy swoja "Polskosc" interpretuja poprzez swoja Etnicznosc:-))..u ciebie tej rozbieznosci nie zauwazylem..a czytuje ciebie na wielu platformach od dluzszego czasu.