W przedzień uroczystego pogrzebu, w Miłomłynie upamiętniono bohaterską "Inkę". Prezes IPN: "To polska młodzież upomniała się o jej pamięć". GALERIA ZDJĘĆ

fot. PAP/Tomasz Waszczuk

Pomnik Danuty Siedzikówny „Inki”, sanitariuszki 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej i jednej z najbardziej znanych ofiar stalinowskiego terroru, odsłonięto w sobotę w Miłomłynie. Uroczystość odbyła się w przeddzień 70. rocznicy jej śmierci.

Pomnik, który został ufundowany z datków zebranych podczas kwesty, stanął niedaleko budynku nadleśnictwa w Miłomłynie. Na przełomie 1945/46 r. „Inka” pracowała tam przez kilka miesięcy pod przybranym nazwiskiem Danuta Obuchowicz, zanim wróciła do jednego z leśnych oddziałów dowodzonych przez mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”.

Popiersie z brązu wykonała rzeźbiarka Agnieszka Świerzowicz-Maślaniec. Na granitowej kolumnie umieszczono napis: „Inka” Danuta Siedzikówna 1928-46”, a także ostatnie słowa, jakie bohaterska sanitariuszka i łączniczka 5. Wileńskiej Brygady AK wykrzyknęła przed śmiercią:

Niech żyje Polska! Niech żyje major Łupaszka!.

Prezes IPN Jarosław Szarek przypomniał podczas odsłonięcia i poświęcenia pomnika, że przed 70 laty „Inkę” pochowano w bezimiennej mogile, bo miała pozostać nieznana i zapomniana.

I dzisiaj wraca. Nie tylko tutaj w Miłomłynie, ale zostaje patronem wielu polskich szkół. To polska młodzież upomniała się o jej pamięć

— podkreślił.

Ocenił, że to, co pozostawiała po sobie 17-letnia dziewczyna, to kilkadziesiąt fotografii i jej ostatnie słowa, które upamiętniono na miłomłyńskim pomniku oraz przesłanie z grypsu, jaki wysłała z więzienia:

Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.

Szef IPN mówił, że razem z „Inką” wracają wartości, w imię których umierała, i za które walczyło pokolenie żołnierzy AK. Zwracając się do kombatantów tej formacji, uczestniczących w uroczystości, powiedział:

Dzisiaj jesteśmy podzieleni, ale jakże potrzebujemy wspólnoty, coś nas musi łączyć. Myślę, że tym elementem może być właśnie to przesłanie +Inki+, ale też słowa pieśni, którą również wy śpiewaliście przy partyzanckich ogniskach (…) o Polskę wolną i czystą jak łza.

Budujmy taką Polskę. Starajmy się o taką Polskę, aby nasze dzieci i wnuki, kilkadziesiąt lat później, przechodząc koło tego pomnika, mogły również o naszym pokoleniu powiedzieć, że my także zachowaliśmy się jak trzeba

— dodał Szarek.

Pomnik odsłonił 96-letni kpt. Józef Rusak ps. „Belina”, jeden z dawnych podkomendnych „Łupaszki”. W 1946 r. „Inka” kilkukrotnie zatrzymywała się w mieszkaniu „Beliny” w Olsztynie, gdy przyjeżdżała po lekarstwa i opatrunki dla oddziału. Jak wspominał w rozmowie z PAP, była niezwykłą dziewczyną, gotową do poświęceń dla ojczyzny.

Ona mi powtarzała: „Słuchaj Józku, ja nigdy nikogo nie wydam, umrę, ale nie wydam”. I tak zrobiła. Znała moje adresy. Wiedziała, że mam łączność z majorem KBW, który jest naszym konfidentem. Gdyby to zdradziła podczas śledztwa, to przecież i mnie zaczęliby katować na UB i pewnie bym już stamtąd żywy nie wyszedł

— mówił kpt. Rusak.

Uroczystości w Miłomłynie zorganizowały władze miasta i miejscowe nadleśnictwo. Uczestniczący w odsłonięciu pomnika minister środowiska Jan Szyszko przypomniał, że „Inka” przez większą część życia była związana z Lasami Państwowymi, które on jako szef resortu nadzoruje. Podkreślił, że patriotyzm był zawsze ważną częścią etosu zawodowego polskich leśników.

Siedzikówna urodziła się leśniczówce w Guszczewinie, do 1939 r. mieszkała z rodziną w leśniczówce w Olchówce, potem pracowała jako kancelistka w nadleśnictwach w Narewce i Miłomłynie. Leśnikami byli jej ojciec Wacław Siedzik i chrzestny Stefan Obuchowicz.

Ona jest po prostu nasza. To właśnie stąd wyruszyła w swój ostatni życiowy szlak, dołączyła do oddziału „Łupaszki”, a potem została aresztowana i rozstrzelana

— powiedział PAP nadleśniczy z Miłomłyna Wiesław Stachowicz.

Dla upamiętnienia w Miłomłynie bohaterskiej sanitariuszki i łączniczki przed dwoma laty powołano społeczny komitet, w którego skład weszło ok. 30 osób, w tym burmistrz tego miasta Stanisław Siwkowski i marszałek województwa warmińsko-mazurskiego Gustaw Marek Brzezin. Zdaniem pomysłodawców takie upamiętnienie będzie służyć m.in. patriotycznemu wychowaniu miejscowej młodzieży.

Według przedstawiciela społecznego komitetu budowy pomnika mjr. Dariusza Kazimierczyka, odzew na ogłoszoną zbiórkę był tak duży, że nie tylko zgromadzono fundusze na realizację tego przedsięwzięcia, ale pozostanie nadwyżka, która będzie przeznaczona na cele społeczne.

Oprócz publicznej zbiórki pieniędzy komitet organizował w Miłomłynie spotkania lokalnej społeczności z pracownikami oddziałowego Biura Edukacji Społecznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, którzy przedstawiali losy Żołnierzy Niezłomnych „zgodnie z prawdą i polską racją stanu”.

Danuta Siedzikówna urodziła się 3 września 1928 r. W wieku 15 lat złożyła przysięgę AK i odbyła szkolenie sanitarne, służyła m.in. w wileńskiej AK. W czerwcu 1946 r. została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne. Tam aresztowało ją UB. Po ciężkim śledztwie została skazana na karę śmierci. W dniu wykonania wyroku nie miała jeszcze 18 lat. Razem z nią w gdańskim więzieniu rozstrzelano ppor. Feliksa Selmanowicza, ps. „Zagończyk”. Ich szczątki odnaleziono i ekshumowano we wrześniu 2014 r. na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym.

Uroczystości w Miłomłynie odbyły się w przeddzień pogrzebu „Inki” i „Zagończyka, który odbędzie się na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku w 70. rocznicę wykonania na nich wyroku śmierci. Pochówek będzie wspólny, o czym zdecydowały ich rodziny.

„Inka” nie była jedynym żołnierzem niepodległościowego podziemia, zakonspirowanym po wojnie w okolicach Miłomłyna na Mazurach Zachodnich. W leśnictwie Zielona pod nazwiskiem Marian Baryła ukrywał się przedwojenny oficer, dowódca plutonu szwoleżerów w wojnie obronnej 1939 r., a potem rotmistrz 7. Dywizji Piechoty AK Marian Nitecki, ps. „Pikador”. W pobliskim Emilianowie pod przybranym nazwiskiem Antoni Wiśniewski mieszkał oficer okręgu kielecko-radomskiego AK Antoni Heda, ps. „Szary”, który wsławił się rozbiciem w 1945 r. więzienia UB w Kielcach.

W okolicach Miłomłyna i innych miejscowości powiatu ostródzkiego od czerwca do listopada 1946 roku działała część 5. Wileńskiej Brygady AK dowodzonej przez mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”. Poszczególne szwadrony operowały głównie w kompleksach leśnych dawnych Prus Wschodnich i Pomorza.

Opisy partyzanckich akcji na tym terenie zachowały się m.in. w dzienniku prowadzonym przez dowódcę jednego ze szwadronów ppor. Henryka Wieliczkę „Lufę”. Podczas jednej z nich żołnierze podziemia rozbroili posterunek milicji w Miłomłynie, a w okolicach Wińca nad Kanałem Elbląskim zatrzymali statek wycieczkowy, którym następnego dnia - według relacji załogi - miał płynąć Bolesław Bierut.

http://wpolityce.pl/polityka/306245-w-przedzien-uroczystego-pogrzebu-w-m...

Pogrzeb „Inki” i „Zagończyka”. Tłumy przy trumnach bohaterów

Rozpoczęły się uroczystości związane z pogrzebem zamordowanych w 1946 r. przez komunistów Danuty Siedzikówny ps. „Inka” i śp. Feliksa Selmanowicza ps. „Zagończyk”. Ich szczątki zostały wystawione w o godz. 17.00 w Kaplicy Królewskiej gdańskiej bazyliki. W uroczystościach weźmie udział prezydent Andrzej Duda, premier Beata Szydło i członkowie rządu.

„Inka” i „Zagończyk” doczekają się uroczystego pogrzebu z państwowymi honorami. W niedzielę z bazyliki Mariackiej na cmentarz garnizonowy przejdzie kondukt pogrzebowy. Natomiast w sobotę, w Kaplicy Królewskiej, wystawiono trumny ze szczątkami bohaterom. Hołd Żołnierzom Niezłomnym można oddawać do godziny 22.00. Możliwe jednak, że czuwanie zostanie przedłużone. Stawiły się tam tłumy Polaków, nie zabrakło przedstawicieli Klubów „Gazety Polskiej”.


fot. Magdalena Piejko

Przed kaplicą ustawiła się długa kolejka...

fot. Zbyszek Kaczmarek/Gazeta Polska

Do kaplicy przybył też Jarosław Kaczyński, prezes Prawa i Sprawiedliwości. Towarzyszyła mu Marta Kaczyńska. Hołd bohaterom oddali również m.in, szef MSWiA Mateusz Błaszczak, wicemarszałek Ryszard Terlecki, Anna Fotyga, Maciej Łopiński, Janusz Śniadek, prof. Krzysztof Szwagrzyk, Krzysztof Wyszkowski oraz szef IPN dr Jarosław Szarek.

Na ten jutrzejszy dzień czekaliśmy kilkadziesiąt lat, to będzie ogromne święto tych, którzy wiedzą, czym jest polskość, tych, którzy mają świadomość, czym jest nasza historia, którzy wiedzą, że PRL to był tylko epizod całej naszej historii. Jutrzejszy dzień zerwie z tym dziedzictwem i naleciałościami zniewolenia jednoznacznie. Do tej pory nie było wystarczającej woli politycznej, żeby to zrobić. Spodziewamy się podobnej frekwencji jak na pogrzebie Łupaszki, spotkamy się tam i policzymy się na nowo

– powiedział portalowi Niezalezna.pl dr Szarek.

Prezes #PiS J.#Kaczyński składa wpis do księgi kondolencyj.podczas uroczyst.w intencji #Inka i #Zagończyk w #Gdańsk.

#Inka #Zagończyk Ostatnie pożegnanie Tłumy przy trumnach bohaterów

Coraz więcej osób #przed Kaplicà Królewską w Gdańsku aby oddać hołd #Inka #Zagończyk Cześć i Chwała Bohaterom

Główne uroczystości odbędą się w niedzielę i rozpoczną o godz. 13.00 mszą świętą w bazylice konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku przy ul. Podkramarskiej 5. Mszy przewodniczył będzie metropolita gdański abp Sławoj Leszek Głódź, przed świątynią zostanie ustawiony telebim transmitujący uroczystości. Ok. godz. 14.30 sprzed bazyliki wyruszy kondukt pogrzebowy, uda się na Cmentarz Garnizonowy w Gdańsku. Kondukt przejdzie ulicami: Piwną, Węglarską, Szeroką, Targ Drzewny, Hucisko, 3 maja. Przemarsz potrwa ok. 40 min.

O godz. 15.30 na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku rozpoczną się uroczystości pogrzebowe z asystą honorową Wojska Polskiego. Podczas uroczystości wystąpią reprezentanci państwa, przewodniczący Solidarności Piotr Duda i dr Krzysztof Szwagrzyk, a także reprezentanci rodzin chowanych bohaterów.    

Polska żegna bohaterów. „Inka” i „Zagończyk” spoczną w Gdańsku

Państwowy pogrzeb Danuty Siedzikówny „Inki” i podporucznika Feliksa Selmanowicza „Zagończyka” odbędzie się dziś w Gdańsku. Ceremonia przypada dokładnie w 70. rocznicę zamordowania członków podziemia niepodległościowego przez komunistyczną bezpiekę. Transmisja ceremonii pogrzebowej w TVP Info.

Prezes PiS: „Inka” i „Zagończyk” wpisali się w to, co w naszych dziejach najważniejsze

– I „Inka”, i „Zagończyk” byli naprawdę wielkimi bohaterami. Osobami niezwykłymi, które wpisały się w historię tego, co w naszych dziejach najpiękniejsze i najważniejsze, w historię polskiej wolności – powiedział prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński.

Dwudniowe uroczystości pogrzebowe bohaterów antykomunistycznego podziemia – Danuty Siedzikówny „Inki” i Feliksa Selmanowicza „Zagończyka” rozpoczęły się w sobotę Gdańsku. W kaplicy przy bazylice Mariackiej hołd zamordowanym 70 lat temu przez komunistów oddał prezes PiS Jarosław Kaczyński; złożył też wpis w księdze kondolencyjnej.

Prezes Prawa i Sprawiedliwości w rozmowie z TVP Info mówił m.in. o obowiązku „budowania pamięci”.

I „Inka”, i „Zagończyk” byli naprawdę wielkimi bohaterami. Osobami niezwykłymi, które wpisały się w historię tego, co w naszych dziejach najpiękniejsze i najważniejsze, w historię polskiej wolności. Walki o wolność także wtedy, kiedy wydawało się, że nie było żadnych szans 

– podkreślał Jarosław Kaczyński.

Chodzi o to, żeby pewne stereotypy, które jeszcze tkwią w świadomości niektórych Polaków, przełamać. Chodzi o to, żeby świadomość, że jedna straszliwa okupacja została zastąpiona przez inną, łagodniejszą w porównaniu z tą niemiecką, była powszechną świadomością. Bo dopiero wtedy będziemy tak naprawdę skonsolidowani i silni 

– dodawał.

Jego zdaniem pamięć o Żołnierzach Wyklętych w większości form, jak np. koszulka czy rockowa piosenka, jest dobrym zjawiskiem. – Mamy wiele do zrobienia w kwestii świadomości historycznej Polaków, ale jesteśmy na dobrej drodze – zaznaczył Jarosław Kaczyński.
 
Prezes PiS mówił też o potrzebie powstania muzeum poświęconego Żołnierzom Niezłomnym. 

Muzeum Żołnierzy Wyklętych jest potrzebne. Jest już w Ostrołęce, ale sądzę że potrzebna jest też większa instytucja. Prezydent Ostrołęki zrobił bardzo wiele, trzeba być mu za to wdzięcznym. Ale ta część polskiej historii musi być mocno uświadomiona społeczeństwu. Bo była zapomniana – najpierw w czasach komunistycznych, bo oni walczyli z komunistami. A później po 1989 roku, w pierwszych dziesięcioleciach przy władzy byli ludzie – a nadal mają wielkie wpływy – którzy z różnych względów nie życzyli sobie budowy tej pamięci. Tę pamieć trzeba budować

– powiedział Jarosław Kaczyński.

Główne uroczystości pogrzebowe „Inki” i „Zagończyka” odbędą się w niedzielę i rozpoczną o godz. 13.00 mszą świętą w bazylice konkatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku przy ul. Podkramarskiej 5. Mszy przewodniczył będzie metropolita gdański abp Sławoj Leszek Głódź, przed świątynią zostanie ustawiony telebim transmitujący uroczystości. Ok. godz. 14.30 sprzed bazyliki wyruszy kondukt pogrzebowy, uda się na Cmentarz Garnizonowy w Gdańsku. Kondukt przejdzie ulicami: Piwną, Węglarską, Szeroką, Targ Drzewny, Hucisko, 3 maja. Przemarsz potrwa ok. 40 min.

O godz. 15.30 na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku rozpoczną się uroczystości pogrzebowe z asystą honorową Wojska Polskiego. Podczas uroczystości wystąpią reprezentanci państwa, przewodniczący Solidarności Piotr Duda i dr Krzysztof Szwagrzyk, a także reprezentanci rodzin chowanych bohaterów.

http://niezalezna.pl/85253-prezes-pis-inka-i-zagonczyk-wpisali-sie-w-co-...

A Polska, gdy powstanie, to tylko z naszej krwi…

Jeszcze niedawno, gdy warszawskimi ulicami płynął długi, nieprzerwany potok ludzkich głów, gdy tysiące ludzi towarzyszyło ostatniej drodze pułkownika Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, gdy łzy napływały do oczu, gdy na lawecie spoczywała rycerska trumna przykryta biało-czerwoną flagą – mieliśmy wszyscy poczucie, że oto dane nam jest dotknąć czegoś niezwykłego. Bośmy wszyscy w tym kondukcie wiedzieli, że nie jest on żałobny, lecz radosny – że to pożegnanie i jednocześnie zmartwychwstanie. 

Polska zabijana, zakopywana w bezimiennych dołach, bita, okajdaniona, zelżona, wyklęta, zakłamana budzi się teraz właśnie – do godności, do prawdy, do sprawiedliwości. Wraca do nas ta Polska, która być powinna. Polska, w której bohaterowie stoją na cokołach, a zdrajcy i łotry,  piętnowani i obleczeni w hańbę, znajdują swe miejsce w podręcznikach historii tylko jako przykład upadku moralnego. Tym powrotem był dla nas pogrzeb „Łupaszki” i tym też jest uroczysty pogrzeb Danuty Siedzikówny „Inki” oraz Feliksa Selmanowicza „Zagończyka”. To kolejny akord tej samej pieśni, którą słyszymy dlatego, że z sercem od lat śledzimy losy naszej Ojczyzny i z sercem zgłębiamy jej historię, że jesteśmy prowadzeni przez wspaniałych historyków i naukowców, którzy jak prof. Szwagrzyk nie ustają w staraniach, by przywracać szlachetną pamięć o tych, których skrzywdzono i za życia i po śmierci. 

Walka o Pamięć Narodową

Ale też nadal cała rzesza osób powtarza fałszywe informacje o żołnierzach niezłomnych preparowane jeszcze w latach czterdziestych dwudziestego wieku przez sowiecką i ubecką propagandę. Dlatego bój o dobre imię bohaterów nie jest zakończony. A pogrzeb „Inki” i „Zagończyka” to z jednej strony zwycięstwo Prawdy nad kłamstwem, ale też z drugiej – zobowiązanie do dalszej walki o Pamięć Narodową.

„Inka” stała się symbolem nieugiętej postawy dla środowisk patriotycznych, harcerskich drużyn, czy części młodzieży. Ale teraz może i powinna być wpisana w takie narodowe treści, które bez trudu odczyta w przyszłości każdy, bo Danuta Siedzikówna staje w jednym szeregu z największymi postaciami naszej historii. Przesłanie „Inki”, które przekazała w wysłanym z gdańskiego więzienia grypsie: „Powiedzcie babci, że zachowałam się, jak trzeba” być może było sformułowane trochę inaczej. Nie zachował się przecież sam gryps. Znamy te słowa tylko z relacji ustnej. Jednak nie ma to większego znaczenia, gdyż ważny jest nie dosłowny dobór słów, lecz ich sens. A sens odczytuje się dopiero patrząc na całe, choć krótkie, życie tej bohaterskiej dziewczyny, na jej nieugiętą postawą do samego końca. „Niech żyje Polska!” – krzyknęli w tej samej chwili, w piwnicznym pomieszczeniu. Huk wystrzałów i dym. Do „Inki” nie ośmielił się strzelić żaden z żołnierzy z egzekucyjnego oddziału. Wszyscy mierzyli do „Zagończyka”. Mimo tego, że chwilę wcześniej obrzucali dziewczynę najgorszymi przekleństwami. Podporucznik Franciszek Sawicki wyjął pistolet i zabił ją strzałem w głowę. Zdążyła jeszcze wykrzyczeć ostatnie słowa: „Niech żyje »Łupaszka«!”. Dlaczego egzekutorzy do niej nie strzelali? Czyżby czuli i wiedzieli, że ta młoda, wrażliwa dziewczyna jest właśnie jak symbol? Że jest DOBRA? I to właśnie znak tego, jaką Dobro ma siłę, nawet wobec kopniaków, ciosów, kul karabinowych i najgorszych tortur? Nie wiadomo. Lecz przebieg egzekucji sam przez się stał się metafizycznym…

Cały artykuł Tomasza Łysiaka można przeczytać w aktualnym tygodniku Gazeta Polska
 

http://niezalezna.pl/85271-polska-gdy-powstanie-tylko-z-naszej-krwi