Wyginać belkę śmiało

- Kaczazupa napisał już do administracji żądanie usunięcia moich notek, więc wskazane jest zachomikowanie ich gdzieś indziej. Tu powinny być bezpieczne 

NOTKA nr 1

Z dużym rozbawieniem zapoznałem się z najnowszą notką blogera Kaczejzupy:
kaczazupa.salon24.pl/573436,jak-bbudowniczy-z-peemka-zalatwili-biniende-i-szuladzinskiego

O tym blogerze, jego "klasie"  oraz powodach jego ignorowania można przeczytać np tutaj:
bbudowniczy.salon24.pl/564308,kaczazupa-superstar-czyli-slowo-do-administracji

I chociaż postanowiłem nie zajmować się już więcej Kaczązupą, to jednak zawarte w jego notce treści zmusiły mnie do zmiany tego postanowienia.Cytując profesora Artymowicza  "nie mieszam się do Kaczejzupy, ale gdy Kaczazupa zaczyna gwałcić i obrażać fizykę,  twardo jej bronię."

 Przechodząc do meritum : podczas dyskusji z Jagovskim pod moją poprzednią notką, ten wielce sympatyczny bloger stwierdził następująco:

"Część momentu zginającego przenoszona przez dźwigary jest według Błaszczyka przenoszona przez ich stopy - to wynika z jego słów i z powierzchni przekroju stóp jaką podał. Z grubsza: 30cm wysokości dzwigara razy 0,3 cm grubości daje 9 cm kwadratowych w stosunku do 2 razy 4 cm kwadratowych stóp umieszczonych na końcach dźwigarów"

Blogera Jagovskiego byłem w stanie zrozumieć, gdyż wytrzymałość materiałów "być trudna rzecz", o czym mógłby zaświadczyć prof. Artymowicz po swoich nielichych perypetiach ze zginaną brzozą i fruwającymi wspornikami.

Odpisałem mu więc jedynie:

"No cóż, może faktycznie szkoda podpowiadać. Jeżeli z tego wyliczenia ma wynikać (nawet z grubsza) jaka część momentu zginającego jest przenoszona przez dźwigary, to zrobię ostatnią podpowiedź dla Pańskiego podpowiadacza - Podstawy Wytrzymałości Materiałów!"

 Jednak w ostatniej swej notce Kaczazupa postanowił dać odpowiednią "ripostę":

"No to korzystając z tej nauki tajemnej dużymi literami pisanej - weźmy policzmy połowę od środka dźwigara - dla ścianki to 4,5cm^2 na ramieniu 7,5 cm a dla jego stopy to 4cm^2 na ramieniu 15cm."

  Po tej ripoście nie niepokojony od czasu opuszczenia Salonu24 przez You-Know-Who Isaak Neewton znów zaczął przewracać się w trumnie. O Steinerze nawet nie warto wspominać. "Nauki tajemne" blogera Kaczazupa załatwiły Newtona, Steinera i miliony inżynierów na całym świecie "na cacy".

Pokażmy więc po kolei, jak wygląda proporcja momentu zginającego przenoszonego przez stopy dźwigara do momentu przenoszonego przez środnik wg wyliczeń metodami:  Jagovskiego, Kaczejzupy oraz "załatwionej" wczoraj szeroko rozumianej "inżynierskiej".

METODA JAGOVSKIEGO:

"Część momentu zginającego przenoszona przez dźwigary jest według Błaszczyka przenoszona przez ich stopy - to wynika z jego słów i z powierzchni przekroju stóp jaką podał. Z grubsza: 30cm wysokości dzwigara razy 0,3 cm grubości daje 9 cm kwadratowych w stosunku do 2 razy 4 cm kwadratowych stóp umieszczonych na końcach dźwigarów"

czyli moment przenoszony przez stopy stanowi ok. 0,89  wartości momentu przenoszonego przez środnik. 


METODA KACZEJZUPY

"No to korzystając z tej nauki tajemnej dużymi literami pisanej - weźmy policzmy połowę od środka dźwigara - dla ścianki to 4,5cm^2 na ramieniu 7,5 cm a dla jego stopy to 4cm^2 na ramieniu 15cm."

 
czyli moment przenoszony przez stopy stanowi ok. 1,78 wartości momentu przenoszonego przez środnik.

METODA "ZAŁATWIONA" INŻYNIERSKA

 Przyjmijmy  wymiary stopki jako 8x0,5 cm (tj 4 cm2), wymiary środnika podał już Jagovski (0,3x30 cm). Moment bezwładności stopek względem osi obojętnej wyniesie:


Moment bezwładności środnika względem osi obojętnej:


Proporcja:


czyli moment przenoszony przez stopy stanowi ok. 2,85 wartości momentu przenoszonego przez środnik.

2,85 > 1,78 > 0,89, więc Newton,Steiner i miliony inżynierów otrzymało wczoraj poważny cios. Wielu inżynierów zapewne z przerażeniem ponownie zaczęło przeliczać swoje dawne projekty, rwąc włosy i zastanawiając się czemu stosowali w swych projektach te "dziwne" dwuteowniki z cieńszym środkiem :

"a o to budowlane sekrety dzwigara. jest on w istocie bardzo cienki w srodku (po ang. ta czesc nazywa sie web), ale obramowany jest masywnymi belkami" (made in prof. Artymowicz).

Poruszę w tej notce jeszcze tylko dwie rzeczy. W notce Kaczejzupy oraz w argumentacji Jagovskiego pojawia się następujący argument tj :

"W takim razie symulacja dr Szuladzińskiego nie ma nic wspólnego z kolizją skrzydła z brzozą, czyli katastrofą smoleńśka - jest jakimś tam sobie studium adresowanym do bbudowniczych słupów pprzeciwlotniczych."  oraz:

"Szuladzińskiego lepiej może nie przywoływać jako autorytetu ponieważ sam popelnił gruby bład metodologiczny w swoim opracowaniu -dynamicznie symulował kolizję dwóch bardzo podobnych obiektów z podobnego materiału, a potem jeden z nich - słup porównał statycznie do obiektu zupełnie innego - pnia brzozy. Wykonując takie porównanie Szuladziński zaprzeczył swoim słowom."

 Panowie J & KZ nie w stanie odróżnić błędnego symulowania kolizji zachodzącej dynamicznie za pomocą liniowej statyki od porównywania parametrów wytrzymałościowych dwóch przeszkód. Dr Szuladziński w swoim opracowaniu kompetentnie uzasadnia takie porównanie, jak również ocenia jakie będzie rzeczywista różnica wytrzymałości przy uwzględnieniu dynamiki uderzenia.Przyznam się bez bicia, że bardziej skłaniam się do argumentacji dr Szuladzińskiego, który zęby zjadł na tego typu analizach dynamicznych i nawet prof. Artymowicz sięgnął po jego ksiażkę "by zrozumieć w oparciu o fizykę uderzeń brzoza smoleńska miała, czy nie miała szansy urwać końcówkę skrzydła prezydenckiego Tupolewa",  niż podszytych emocjami "argumentów" blogerów,  którzy nie są w stanie poprawnie przeanalizować najprostszego zagadnienia ze statyki.

I druga rzecz: tak bloger Kaczazupa "radzi sobie" z niewygodnymi dla siebie dyskutantami:

Niech się więc nie dziwi, że bywa blokowany na blogach za swoje zachowanie. On sam nie ma oporów przed blokowaniem i zwijaniem kogokolwiek.
 

NOTKA nr 2