Charlie Hebdo w jaskini demonów

Nie da się obłaskawić demonów. Demony zawsze w stosownym momencie rzucą się do gardła.

Przyznam, że mało co wprawia mnie w taką irytację, jak szantaż emocjonalny. Kiedy ktoś próbuje tej prymitywnej zagrywki z miejsca nastawiam się na „nie” - między innymi dlatego, że podejrzewam, iż tym sposobem ów „ktoś” próbuje mnie instrumentalnie wykorzystać do jakichś własnych, a obcych mi celów. Za szantażem emocjonalnym kryją się przeważnie nieszczere, lub wręcz wrogie intencje, w przeciwnym wypadku bowiem nie byłoby potrzeby uciekania się do sztuczek – wystarczyłoby racjonalnie wyjaśnić co i jak. Tak już mam – niezależnie czy chodzi o kogoś prywatnie mi bliskiego, czy polityka, dziennikarza lub inną, z przeproszeniem, osobą publiczną. Gdy słyszę teksty w stylu: „jak nie kupisz dwóch egzemplarzy mojej gazety to upadnie wolne słowo”, „jeśli nie wrzucisz do puszki umrą chore dzieci”, „gdy nie zadeklarujesz, że jesteś Charlie Hebdo staniesz w jednym szeregu z mordercami” - odwracam się na pięcie i staram się nie wyjmować noża, który akurat otworzył mi się w kieszeni.

I właśnie z czymś takim mamy do czynienia w przypadku ostatniej medialnej histerii na tle zamachu w redakcji tygodnika spełniającego nad Sekwaną rolę analogiczną do urbanowego „NIE” - wytarzać czytelnika w gnojówce i przekonać go, że na tym polega nonkonformizm. Zasada „wszyscy jesteśmy świniami, tylko że my odrzucamy hipokryzję i się do panświnizmu przyznajemy” jest haczykiem, na który próbują nas złapać. Taką też funkcję spełnia obecny medialny nakaz solidaryzowania się z redakcją francuskiego szmatławca. Tymczasem, ów zbiorowy wrzask ma zgoła inne zadanie, niż obrona wolności słowa, którą próbują nas na zmianę to kokietować, to szantażować macherzy ustawiający masową narrację. Ten wrzask niczego nie opisuje, przeciwnie – on ma coś zagłuszyć.

Spójrzmy. Francja, pod dyktando „pokolenia '68”, od dziesięcioleci usilnie wdrażała lewacką utopię w myśl której wszystko co jest wrogie europejskiej, chrześcijańskiej tradycji z automatu staje się dobre, wartościowe i godne promowania. Takim sojusznikiem jawił się tym nieszczęsnym kretynom również islam i muzułmańscy imigranci – widziano w nich pomocników w rozsadzeniu od wewnątrz zachodniej cywilizacji pod hasłem multikulturalizmu. Ta ideologia, ten cały poroniony tolerancjonizm i multi-kulti ponosi na naszych oczach spektakularną klęskę do której walnie przyczyniają się właśnie ci muzułmańscy imigranci dopieszczani przez lata na wszelkie możliwe sposoby. To są ludzie, którzy na żartach się nie znają – a zwłaszcza na tak obscenicznych i nędznych jakie proponowała redakcja „Charlie Hebdo” - i gdy poczują się obrażeni zwyczajnie biorą do ręki kałacha. Do tego, żywią bezbrzeżną pogardę do nihilistycznego społeczeństwa Zachodu – i w sumie, trudno im się dziwić.

Ta odraza nie jest jednak domeną wyłącznie przybyszów, bądź ich potomków żyjących w zamkniętych enklawach rządzących się prawem szariatu. Ona coraz częściej dotyczy rodowitych europejczyków mających dosyć aksjologicznej pustyni wokół siebie i poszukujących wartości mogących nadać sens ich jałowej egzystencji, lub zwyczajnie nudzących się i rozglądających za mocnymi wrażeniami. Rozwodnione, ulegające terrorowi polit-poprawności chrześcijaństwo już od dawna nie ma dla nich oferty. Tym bardziej współczesna świecka obrzędowość z gromadnymi przemarszami wyfiokowanych cweli, tudzież dywagacje o genderze nie mogą stanowić propozycji. Pozostaje więc zapuścić brodę i zacząć zabijać niewiernych – wtedy nagle świat odzyskuje fundamenty.

Właśnie tę klęskę ma zagłuszyć medialny jazgot. Frącuzy mowne nagle się przekonały, że sfajdała się cała dotychczasowa droga oswajania zła. Nie da się bowiem obłaskawić demonów. Demony w stosownym momencie rzucą się do gardła i tego właśnie doświadczyli owi martwi degeneraci z paryskiej gazety, którym się wydawało, że można bezkarnie siać zgorszenie i lżyć Proroka. Świadomość tego musi budzić zrozumiałe przerażenie wśród europejskich Elojów i dlatego wychodzą na ulice bełkocąc „je suis Charlie” - bo nie są w stanie stanąć w prawdzie i zdobyć się na adekwatną odpowiedź. Będą więc dalej mordowani przez Morloków, w akompaniamencie pouczeń rozmaitych autorytetów przestrzegających, by przypadkiem Elojowie nie ulegli pokusie „morlokofobii”.

Zresztą, te prowokacje uprawiane przez rysowników były nader wybiórcze. Kopulująca Trójca Święta, czy biskup-pedofil – proszę bardzo. Pięciolatki bawiącej się penisem Daniela Cohn-Bendita, bądź Żydów machających radośnie z transportu do Auschwitz odprowadzającym ich na peron Francuzom – jakoś nie zaobserwowałem. To już nie wchodzi w paradygmat rzekomego nonkonformizmu, którym nas czarują ci wszyscy mentalni zwyrodnialcy, wynajęci przez nie wiadomo kogo by unurzać nas w szambie.

A teraz darujcie sobie te mizerne szantaże i odwalcie się – wy nowo narodzeni wielbiciele „Charliego”. Siedźcie dalej w swej jaskini razem z waszymi demonami i – dobra rada - uważajcie na gardła.

Gadający Grzyb

Notek w wersji audio posłuchać można na: http://niepoprawneradio.pl/

Artykuł opublikowany w tygodniku „Warszawska Gazeta” nr 3(396) 16-22.01.2015

Nad demonem da się zapanować.

18 January, 2015 - 20:55

Pod warunkiem, że starannie i wyraźnie wypowiesz jego prawdziwe imię. Jednak skażony dialektyką marksistowską, genderezmem, postmodernizmem i dekonstruktywizmem zlaicyzowany świat Zachodu nie jest w stanie tego zrobić. Dlatego bełkoczą tylko coś o byciu Karolem.

1

0

---

Be careful what you wish for, cause it may come true.

• edytuj
• odpowiedz

To działa w obie strony:

18 January, 2015 - 22:31

znajomość prawdziwego imienia daje władzę nad jego właścicielem. Można przywołać, zmusić do wykonania rozkazów, odesłać. Moc imienia jest wielka. Dlatego Bóg na pytanie Mojżesza odpowiada wymijająco: "Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć? Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM" (Wj, 3t13)
Z literatury  współczesnej polecam świetną Ursule LeGuin "Czarnoksiężnik z archipelagu". :)

0

0

---

Be careful what you wish for, cause it may come true.

• edytuj
• odpowiedz

Aaa, w pierwszej chwili nie

18 January, 2015 - 22:53

"zalapałem"... Zaiste ro, czyżbyś chciał mieć tak wielką władzę nad dziecięciem swoim? Może inaczej: może nie mogąc poznać prawdziwych ich imion zadawalamy się nadawaniem zastępczych?

0

0

---

Be careful what you wish for, cause it may come true.

• edytuj
• odpowiedz

"..wynajęci przez nie wiadomo kogo."

18 January, 2015 - 23:10

Ciekawe: dokąd byśmy doszli w refleksji nad sprawcami zamachu, gdybyśmy stosowali do naszego rozumowania zasadę "cui bono" i wzięli pod uwagę, że:
1.Hollande wzmocnił ochronę wszystkich synagog i szkół żydowskich we Francji
2. Nakład szmatławca wzrósł z 60 tys. egzemplarzy do 3 milionów
3. Państwa NATO zwiększają wysiłek skierowany przeciwko kalifatom, a rola Izraela jako sojusznika militarnego rośnie.

1

0

---

Be careful what you wish for, cause it may come true.

• edytuj
• odpowiedz

Nie negując...

19 January, 2015 - 11:32

...tezy o braku "wrażliwości" służb w tym zakresie chciałbym jedynie nadmienić, że:
- pkt 1. - jeśli dobrze pamiętam, ofiary (kryminalistów) wzięto z obozu (chyba, że to, co kiedyś czytałem, to kłamstwa)
- pkt 2, 3 i 4 - to nie zwykłe służby imho, to topowi zwyrodnialcy...

Pzdr,
Wątpiący H.

2

0

---

_{"...And what do you burn, apart from witches?   - More witches!..."}

• odpowiedz

Babcie, szydełkujące przy...

19 January, 2015 - 13:00

herbatce i ciasteczkach... Jeszcze siwowłose, uśmiechnięte babcie... oprócz niewinnych dzieweczek ze szkółek niedzielnych oraz wyznawców Muftiego Owsiaka, jak tu ktoś wcześniej określił Złotego Meloniarza...

Zapomniałem o technikach, myślałem, że 100% obsady to kriminelle przebrani Gefangene byli...

Pzdr, Hun

1

0

---

_{"...And what do you burn, apart from witches?   - More witches!..."}