Godziemba's blog

Znany pisarz, Karol Bunsch był żołnierzem Legionów Polskich.
 
           Karol Bunsch urodził się 22 lutego 1898 roku w Krakowie. Jego ojciec, Alojzy, był  profesorem Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Seminarium Męskim w Krakowie, uczył się aż w Gimnazjum św. Anny. Siódmą klasę ukończył w Wiedniu, do którego po wybuchu I wojny światowej wyjechał wraz z najbliższą rodziną.
 

9 października 1920 roku „zbuntowane” wojska gen. Żeligowskiego zajęły Wilno, wypierając z miasta jednostki litewskie.
 

Sukces operacji niemeńskiej pozwolił na rozpoczęcie przygotowań do odzyskania Wilna.
 
      Po bitwie warszawskiej wojska Tuchaczewskiego chociaż dotkliwie pobite, nie zostały całkowicie rozbite, co było zamiarem strony polskiej. W tej sytuacji Naczelny Wódz Józef Piłsudski uznał, iż należy zaplanować i przeprowadzić kolejną bitwę, by zmusić bolszewików do poniechania agresywnych zamiarów wobec Polski, a jednocześnie zadecydować o kształcie polskiej granicy wschodniej.
 

Mordy na polskich jeńcach w 1939 roku miały charakter masowy, a żaden z ich uczestników nie poniósł po wojnie żadnej kary.
 

Szacuje się, że we wrześniu 1939 roku żołnierze niemieccy zamordowali około 3 tys. wziętych do niewoli polskich żołnierzy.
 

28 września 1939 roku bolszewicy przy współpracy Ukraińców zamordowali 18 marynarzy Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej.
 
      23 września batalion morski kapitana Bronisława Bończaka, pozostając w łączności z grupą KOP pułkownika Różyckiego-Kołodziejczyka, skierował się na południowy zachód w kierunku Kamienia Koszyrskiego i Ratna.  Wieczorem batalion udał się na odpoczynek do lasu pod Kamieniem Korzyrskim, podczas gdy grupa KOP nocowała w mieście. W nocy marynarze byli świadkami gwałtownego nalotu samolotów sowieckich na Kamień Koszyrski.
 

Po agresji sowieckiej marynarze Flotylli Rzecznej zostali podporządkowani gen. Kleebergowi, dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”.
 

Podczas agresji na Polskę we wrześniu 1939 roku Sowieci zamordowali setki żołnierzy polskich.
   
            W celu przyspieszenia planowanego wcielenia zagarniętych ziem do Związku Sowieckiego zadecydowano o eliminacji polskiej inteligencji oraz sfer „burżuazyjno-obszarniczych”. Jeszcze w trakcie działań wojennych zadanie te realizowały grupy sabotażowo-dywersyjne, zorganizowane wcześniej na Kresach Wschodnich II RP, które dokonały licznych samosądów na ludności polskiej.
 

Ugrupowanie gen. Orlik-Rückemanna najdłużej walczyło z sowieckimi agresorami w 1939 roku.
 

W agresji sowieckiej na Polskę we wrześniu 1939 roku wzięło udział ponad pół miliona czerwonoarmistów.
 
            W wystąpieniu na nadzwyczajnej sesji Rady Najwyższej ZSRS w dniu 31 sierpnia  1939 roku szef sowieckiego rządu Mołotow dowodząc, iż „układ o nieagresji między Niemcami a ZSRS stanowi zwrotny punkt w historii Europy, ale i nie tylko Europy” wskazywał, iż wrogość między Rosją a Niemcami zawsze przynosiła tym krajom największe straty.