alchymista's blog

Przy użyciu intelektualnej szpilki dr Michał Lubina przebija balon absolutnej suwerenności Rosji, mistyfikację, w którą wierzyliśmy jak w dogmat. Refleksje po lekturze książki Niedźwiedź w cieniu smoka. Rosja-Chiny 1991-2014 (Kraków, Wydawnictwo Akademicka 2014).

Pytanie brzmi prowokacyjnie, ale zadaję je pod wpływem blogera Maxa. Trzeba realnie się zastanowić, co właściwie to znaczy „Lwów wraca do Polski”.

W ubiegłym roku wybuchła wojna na Ukrainie, a administracja II PRL sfałszowała wybory samorządowe w Polsce. Tymczasem jesienią rozpętała się w szklance wody burza lustracyjna wokół osoby profesora Kieżuna, osoby mi zupełnie nieznanej, o której istnieniu dowiedziałem się z wywiadu zamieszczonego na youtube.

Ku mojemu zdziwieniu prawicowa blogosfera (czyli owa szklanka wody) natychmiast podzieliła się na zajadłych zwolenników i równie zajadłych przeciwników profesora Kieżuna.

Naszym celem nie jest unieważnienie wyborów, ale doprowadzenie do tego, że wybory odbędą się wreszcie w najlepszym porządku. A to stanie się tylko i wyłącznie wtedy, gdy na przykład kibice, wyładowujący swoją agresję na patriotycznych mitingach, wykażą się obywatelską pracą w komisjach wyborczych, zarówno w charakterze mężów zaufania, jak i członków komisji.

Nie jest moim celem mieszać nam wszystkim w głowach, gdy wybory właśnie sfałszowano i gdy jest to sprawa pierwszorzędnej wagi. Jednak panujący podczas ostatnich wyborów (w I turze) rozgardiasz skłania nas do uproszczenia systemu wyborczego, a nie jego komplikacji.

Kolega Chatar, którego sam namówiłem do blogowania na naszych blogach napisał przepyszny tekst pod tytułem... חנוכה. Jeden z komentatorów najwyraźniej przeczytał tylko sam tytuł, dostał piany na ustach i skomentował:

Sfałszowane wybory – to fakt. Poszlaki wyraźne są, dowodów kilka. Podobno kilkaset protestów wyborczych zgłoszono do sądów. Sprawa rozwlecze się na wiele miesięcy, ale wierzę, że co się odwlecze, to nie uciecze. Tym razem.

Pawlicki „przez pomyłkę” był w pudle, ale tę „pomyłkę” można łatwo "naprawić".

Przed chwilą usłyszałem wyrok i uzasadnienie wyroku sądu w sprawie rzekomego naruszenia „miru domowego” Państwowej Komisji Wyborczej przez dziennikarza TV Republika i fotoreportera Polskiej Agencji Prasowej. Z zawiłego, ustnie wygłoszonego uzasadnienia sądu, wynika, że obaj dziennikarze nie mogli zrozumieć wezwania do opuszczenia budynku do siebie, ponieważ: