„Za krew przelaną piekło cię pochłonie”

Skończyło się oczekiwanie na sprawiedliwość dla Jaruzelskiego. Ci, którzy wierzą, że istnieje Bóg, wierzą też, że niedostatki ziemskiej bez problemu zrekompensuje sprawiedliwość boża. I zbrodniarz już czuje piekielny skwar na który solidnie zapracował.

Nam, poza tą wiarą, pozostanie znoszenie zakłamania, które dziś nazywają „niuansowaniem”.

W jego przypadku „niuansowanie” polega na stosowaniu miary bardzo wybiórczej. Ale to jeszcze byłoby jakoś znośne. Nieznośne jest, przynajmniej dla mnie, stosowanie logiki, wedle której jest on, wraz z resztą bandy, którą kierował, „współtwórcą” odzyskania przez Polskę wolności.  Pomińmy budzącą wiele emocji ocenę tej wolności, którą mamy. Współudział Jaruzelskiego, Kiszczaka i reszty tej strony, Także Millera i Kwaśniewskiego w tym odzyskiwaniu jest bowiem dokładnie taki, jak współudział złodzieja w oczywistym akcie sprawiedliwości, jakim jest ukaranie popełnionego występku.

Niektórzy mówią, a jeszcze więcej w to wierzy, że w 1981 Jaruzelski „zapobiegł rozlewowi krwi”. Nie zapobiegł i nie miał zamiaru. Po to na ulice wysłano uzbrojonych w prawdziwą broń żołnierzy, by tam, gdzie w ocenie większych i mniejszych bandytów w mundurach byłaby taka potrzeba, krew przelać. I przelano.

W 1981 r. możliwość przelewania krwi mieli tylko ci, którzy służyli pod Jaruzelskim. Wysyłanie ich na ulice, wydawanie im srogo brzmiących dyspozycji łatwiej mogło doprowadzić do utoczenia krwi niż pozostawienie ich w koszarach a broni i amunicji w magazynach.

W tym człowieku nie było nic dobrego. Dla mnie nie ma co do tego wątpliwości. Kiedy słucham o jego „trudnych wyborach” przypominam sobie mało może ważną w skali naszej historii ale znamienną sprawę Grzegorza Przemyka. A konkretnie tę część, która wiązała się z zacieraniem śladów i mataczeniem, za wiedzą Jaruzelskiego i Kiszczaka.

To mataczenie w sprawie, która nie miała żadnego znaczenia, która wyjaśniona zgodnie z prawdą nie miała najmniejszych szans obalenia „ustroju socjalistycznego” i zagrożenia „sojuszom”.
Pod jego rządami takich Przemyków, zatłuczonych, potopionych, ginących w „wypadkach” z użyciem „nieznanych sprawców” było wiele. I to jest prawdziwą miarą braku człowieczeństwa Jaruzelskiego.

Zdaję sobie sprawę, że ten mój głos niektórym wyda się nie na miejscu. Bo o zmarłych tylko dobrze albo wcale. Dorze właśnie mówią na cala Polskę Ciosek i Kik, opisujący życie tego złoczyńcy w skrócie „Całe dorosłe życie przeżył jako żołnierz a skończył jako mąż stanu”. Konieczne jest dodanie, ze większość dorosłego życia spędził, strzelając głównie do Polaków.

Wklejam link do tekstu lestata. Miałem przez chwilę pokusę, by poprosić o kolejną jego publikację. Ale zabrakło mi odwagi.