53 tygodnie

Jest maj.

W Kwiatach Polskich Tuwim go ładnie opisal. Że jest, i że ludziom zawraca w głowach. I że pachnie odurzajaco. Jest maj... I nie ma Tomka, od roku i tygodnia. Odszedł cicho, skromnie. Wręcz wstydząc się naglej słabości swojej. Jest rok i tydzień i miesiąc od naszej ostatniej rozmowy. Pełnej milczenia przerywanego sporadyczną szczerościa.


To już koniec, wszyscy idą do piachu, pojdę i ja, powiedział.  

To boli, nagła niemoc taka. Serce i dusza gasną. Gaśnie animusz gdy gaśnie nadzieja. Boli, gdy wie się, że rodzina... że dzieci... że setki niezałatwionych spraw... A kto ma wszystko poukładane w wieku czterdziestu kilku lat? Gdy tysiące ludzi czekają na kolejny wpis. Bo jak inaczej odśmiać wrażą rzeczywistość, bez kąśliwego humoru i sarmackiej fantazji Seawolfa?

Cisza wkradła się do Jego życia na długo przed śmiercia. Cisza panuje rok i tydzień po niej. Tylko wiatr niesie zapach wiosny na pagorek z widokiem na morze.