Arka Przymierza

Historia Arki Przymierza jest jedną z najbardziej tajemniczych opowieści biblijnych. Od lat archeolodzy, jak do tej pory bezskutecznie, poszukują jakichkolwiek informacji na jej temat.
Zgodnie z zapisami pochodzącymi z Biblii, Arkę wykonali żydowscy rzemieślnicy, kierując się wskazówkami udzielonymi im przez samego Boga. Była to dosyć duża skrzynia z drewna akacjowego, wyłożona wewnątrz i ozdobiona na zewnątrz złotem, w której oprócz  dekalogu spisanego na dwóch kamiennych tablicach przechowywano także laskę Aarona i dzban z manną, jaka niegdyś spadła z nieba.

Zagadkowe jest zniknięcie Arki. W pewnym momencie Stary Testament przestaje o niej wspominać. Ostatnie wzmianki na jej temat pochodzą z czasów panowania Salomona, króla Izraela. Początkowo Arka podróżowała razem z kolejnymi władcami. Była przewożona na specjalnym wozie z zasłonami wszędzie tam, gdzie podążał władca, bowiem zgodnie z przekazem biblijnym, miała zapewniać dobrobyt i zwycięstwo we wszystkich prowadzonych przez Izraelitów wojnach. Jeszcze w  czasie oblężenia Jerycha obnoszono ją wokół murów miasta. Później przechowywana była w Miejscu Świętym Przybytku Mojżeszowego – kolejno w mieście Szilo, Nob i Gibeon. Następnie król Dawid przeniósł ją na Wzgórze Syjon, a w roku 959 przed Chrystusem spoczęła w pomieszczeniu zwanym Najświętszym Miejscem, w wybudowanej przez króla Salomona  pierwszej świątyni w Jerozolimie.
Od tego momentu nikt już Arki nie widział. Jedynie raz do roku arcykapłan świątyni wchodził do Najświętszego Miejsca, ale kadzidło było tak palone, by dymy kadzidlane całkowicie zasłaniały Arkę nawet przed jego wzrokiem.


Pierwsza Świątynia Salomona w Jerozolimie


Jerozolima była dwukrotnie burzona. Raz przez Babilończyków w VI w. p.Ch., drugi raz przez Rzymian w 70 r. – już naszej ery. Wraz z Jerozolimą była też niszczona Świątynia. W obu przypadkach zachowały się opisy skarbów zrabowanych ze Świątyni Jerozolimskiej. W żadnym z nich jednak Arka nie figuruje. Co się z nią zatem stało?
Przez wojska babilońskie pod dowództwem króla Nabuchodonozora II zburzona została Pierwsza Świątynia w roku 587 lub 586 p. Ch.  Istnieje wersja, że to właśnie wtedy prorokowi Jeremiaszowi udało się wynieść z niej Arkę Przymierza i ukryć ją w grocie na Górze Nebo. W siedemdziesiąt lat później na miejscu zburzonej Pierwszej Świątyni, zbudowano Drugą Świątynię, która jednak nie była już tak okazała. Nie było też w niej już Arki – nic więc dziwnego, że nie znalazła się w żadnym ze spisów zrabowanych precjozów.


Druga Świątynia Jerozolimska


Dziś jedyną pozostałością dawniej wspaniałej Świątyni są resztki muru oporowego zwanego Murem Zachodnim,  znane jako Ściana Płaczu i labirynt podziemnych korytarzy ciągnących się pod całym niemal miastem, niedostępnym ani dla zwiedzających, ani nawet dla badaczy, ponieważ ich naruszenie traktowane byłoby jako świętokradztwo.
Może tam właśnie znajduje się Arka? Może ukryta została przez jerozolimskich kapłanów  w tajemnej komnacie pod Wzgórzem Świątynnym? Niektórzy twierdzą, iż ta komnata ma się znajdować pod muzułmańską Studnią Dusz, czyli po dzisiejszej muzułmańskiej stronie.
Raczej jednak nie mają racji. Hipotez miejsca ukrycia Arki Przymierza jest wiele – nie tylko bowiem te korytarze i owa grota Jeremiasza brane są  pod uwagę. Pojawili się nawet badacze, którzy z całą stanowczością twierdzili, że bądź oni sami odnaleźli Arkę, bądź też współpracujące z nimi osoby.

W początkach XX w. fiński naukowiec i poeta Walter Henryk Juvelius twierdził, iż zna miejsce ukrycia Arki Przymierza i postanowił rozpocząć wykopaliska pod wzgórzem świątynnym. Na to nie uzyskał pozwolenia, ale pozwolono mu kopać nieco dalej. Juvelius dokopał się do systemu podziemnych  korytarzy, ale niestety zachorował na malarię i prace prowadził dalej jego wspólnik - Montague Parker. Ekipa posuwając się pod ziemią coraz to dalej, napotkała wazy, urny, lampy i inne przedmioty noszące pieczęć Salomona. Jednak w kwietniu 1911 roku, gdy zbiegły się ze sobą Pascha, Wielkanoc w kościele greckokatolickim i święto Nabi Musa,. Parker uznał, że ogarnięte świętami Jeruzalem stwarza dla niego wielką szansę, tym bardziej, że niektóre uroczystości odbywały się poza miastem, i postanowił nocami prowadzić wykopaliska na samym wzgórzu świątynnym. Zostało to zauważone i wybuchły uliczne zamieszki, a sam Parker musiał się salwować ucieczką przed rozjuszonym tłumem. Parker udał się do Jaffy, ale informacje o jego świętokradczym czynie dotarły tam jeszcze przed nim i zaraz po przybyciu został aresztowany pod zarzutem kradzieży korony Króla Salomona i jego pierścienia, Świętej Arki oraz Miecza Proroka Mahometa. Udało mu się jednak uciec i wydostać się z kraju drogą morską. Wydaje się  całkiem nieprawdopodobne, by Parkerowi udało się faktycznie odnaleźć i wywieźć Arkę.

Innym poszukiwaczem, który twierdził, iż ją odnalazł, był Ron Wyatt – pochodzący z Tennessee amerykański anestezjolog, członek Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, archeolog – amator, który miał ją rzekomo znaleźć w 1981 roku, po trzech latach wytężonych poszukiwań w obrębie labiryntu podziemnych korytarzy w Jerozolimie. Wyatt opowiadał, iż postanowił pozostawić Arkę na miejscu, w którym ją znalazł, więc zasypał i zamaskował przejście, do którego – nie znając drogi – i tak niezmiernie trudno byłoby trafić, wędrując przez ten poplątany system korytarzy. Wyatt zmarł w 1999 roku, więc już nikt go nie jest w stanie przekonać, by wskazał odnalezioną drogę.

Inni twierdzą, że Arka została przewieziona w dawnych czasach do jednej z egipskich świątyń. Istnieje także i takie hipotetyczne rozwiązanie, że Arka została potajemnie wywieziona do Afryki i należy jej dzisiaj szukać w Sudanie lub w Etiopii.

Będąc w Etiopii, możecie zapytać pierwszego napotkanego Etiopczyka, gdzie znajduje się Arka Przymierza, a on skieruje was do katedry św. Marii z Syjonu znajdującej się w mieście Aksum.
Samej Arki jednak nie zobaczycie. Strzeże jej jeden strażnik, za to nieubłagany. Jest to mnich wyznaczony przez swojego poprzednika, który przebywa z Arką aż do swojej śmierci.
W każdym razie nie upierajcie się przy tym, by siłą, przekupstwem czy podstępem wedrzeć się, aby cud ów zobaczyć. Arka bowiem – jak wieść głosi – śmiertelnie raziła piorunami każdego niepowołanego gościa, który chciał się do niej zbliżyć. Czy jest to jedynie legenda – nie wiadomo. Niektórzy tłumaczą, że było to nie tylko możliwe, ale i zgodne z prawami fizyki. Konstrukcja Arki bowiem, to nic innego, jak klasyczny kondensator, zbudowany z dwóch warstw złota, dobrze przewodzącego prąd elektryczny,  przedzielonych drewnianym izolatorem z drewna akacjowego. Takie urządzenie potrafi magazynować energię, a następnie ją uwalniać. Skąd Arka czerpała tę energię? Była polerowana przez kapłanów, którzy w ten sposób ją elektryzowali, a poza tym magazynowała  energię Ziemi. Podobno w Egipcie i Palestynie energia elektromagnetyczna Ziemi jest wyjątkowo wysoka.
A dlaczego nie raziła kapłanów? Bo ci nie chodzili boso, jak pospólstwo, ale nosili na nogach sandały z drewnianą podeszwą, działające jak izolatory. W starożytnym Egipcie takie kondensatory nie były niczym nadzwyczajnym. Wymyślił je według mitów bóg słońca Horus. Były ukrywane w fortecach, bo zabijały każdego, kto się do nich zbliżał.

A Mojżesz wychował się wszak na egipskim dworze…