Biopolityka przyszlości

DZ: Od pewnego czasu pomimo tego, że zajmuje się Pan polityką a członkowie Pana partii zajmują najwyższe stanowiska w Państwie oraz UE, przedstawia się Pan jednak jako biopolityk. Co to jest biopolityka i czym różni się od polityki?
 
BP: Wie Pan termin „biopolityka” jako taki w 1971 roku wymyślił francuski filozof, historyk, socjolog i homosekualista Michel Foucault. Wychowany został w opartej na tradycyjnych wartościach rodzinie. To on po raz pierwszy używając nauki rozpoczął poszukiwania jak zmienić tradycyjne społeczeństwo by on nie czuł się w nim dyskryminowany. Lecz biopolityka jako taka zaczęła się dużo wcześniej. Śledząc historię ludzkości właściwie w każdym z totalitaryzmów dostrzeżemy jej namiastki a czasem była ona fundamentem tych systemów. Polityka natomiast obejmuje jedynie troskę o dobro wspólne podczas gdy biopolityka dynamicznie zmienia pojęcie dobra wspólnego. Dzięki temu zmienia także całe społeczeństwo. To inżynieria społeczna lub architektura społeczna. Pan nie zauważył, że od wielu lat w Europie i na świecie nie mamy już do czynienia z jakąś polityką lecz z czyms więcej czyli biopolityką.
 
DZ: Mówiąc zatem o twórcy pojęcia „biopolityka” ma Pan na myśli tego samego człowieka, który w 1958 roku musiał uciekać z Warszawy zaraz po tym, jak Służba Bezpieczeństwa sprowokowała intrygę angażując w tym celu pięknego chłopca i przysyłając mu go jako kochanka?
 
 
BP: Tak to ten sam człowiek. Intryga ta w pewnym momencie zablokowała jego karierę. Lecz to były zamierzchłe czasy o których dziś nie warto wspominać. Taka opowieść o historii, gdzie tłem stałby się życiorys Michela Foucaulta, siłą rzeczy musiałby nas zaprowadzić do jakiś dziwnych układów, stowarzyszeń i grup nacisku a potem do masonerii i do jakiegoś konfliktu wewnętrznego. A przecież nie chcemy wierzyć w to, że masoneria miała lub ma cokolwiek do powiedzenia w polityce. Tym bardziej teraz w XXI wieku gdzie o polityce decydują w demokratycznych wyborach obywatele.
 
DZ: Czym jest zajmuje się zatem biopolityka w XXI wieku?
 
BP: Aby właściwie zrozumieć czym ona jest i czym dziś się zajmuje biopolityk trzeba odpowiedzieć sobie na następujące pytanie:
Jaki ostateczny sens ma rozdzielenie macierzyństwa od kobiecości? Jaki sens ma oddzielanie małżeństwa od kobiety i mężczyzny? Jaki sens ma oddzielenie seksu od prokreacji, relacji podstawowych pomiędzy dziećmi oraz rodzicami, seksu biologicznego od seksualności człowieka w ogóle? Po co to wszystko?
Biopolityka od wielu lat zajmuje się właśnie tym.
 
DZ: Czyli twierdzi Pan, że ten rodziaj polityki jest uprawiany z powodzeniem od kilkudziesięciu lat? Dlaczego?
  
BP: Wie Pan biopolityka pojawia się zawsze tam, gdzie są pieniądze. Duże pieniądze oraz władza. Aby ją utrzymać nie można być tylko „zarządcą”, który musi się liczyć z tym, że pewnego dnia straci władzę, którą już posiadł. Dlatego biopolityka nakazała rewolucję obyczajową, masową produkcję środków antykoncepcyjnych chemicznych oraz mechanicznych. To biopolityka rozpropagowała na taką skalę aborcję chirurgiczną, którą dziś można wykonywać w bezpiecznych warunkach i to ona zajmuje się promocją środków wczesnoporonnych, zachęca do dyskusji o wolności człowieka. To dzięki biopolityce kobiety dziś mogą mówić o jedynej indywidualnej własności jaką w sobie odkryły: macicy.
 
DZ: Czyli biopolityki nie ma tam, gdzie w polityce dominują chrześcijanie?
 
 
BP: Ma Pan rację. Jeżeli zadbamy o właściwe relacje pomiędzy kobietą i mężczyzną zadbamy o to, by właściwie wychować do miłości automatycznie znika ten tajemniczy termin. Zupełnie nas nie dotyczy. Kiedy jednak tą jedną z podstawowych relacji zaczniemy rozrywać i niszczyć wchodzimy już na nieco wyższy level rozgrywki. Chrześcijaństwo walkę tą rozgrywa we wnętrzu – jak oni to mówią – w sercu. My wynosimy ją na światło dzienne i rozgrywamy tak, jak chcemy, a nie tak, jak czyni to chrześcijaństwo posłuszne normom moralnym.
 
DZ: W rzeczywistości takie dyskusje są raczej dyskusjami ideologicznymi, o których słyszymy w telewizji. Życie tymczasem ma swoje własne - utarte już ścieżki. Czy biopolityka nie liczy się z tym, że wolność człowieka nie jest magią?
 
 
BP: Mówiąc o biopolityce wchodzimy w inny zakres logiki czyli w logikę władzy oraz dominacji. Biopolityka odsłania przed nami nowy porządek. Ten porządek siłą rzeczy musi być totalitarny bo jest jednocześnie polityczny oraz antropologiczny. To totalitaryzm biopolityczny, który nie koncentruje się już na zdrowiu psycho-duchowym lub integracji człowieka lecz na wyglądzie zewnętrzym ludzkich ciał, wyolbrzymiając przy tym do granic możliwości seksualność człowieka w stopniu o jakim wspomniany wyżej Foucault nawet bał się pomyśleć.
Aby ujawnić prawdziwy zakres biopolityki wszyscy musimy stać się jednakowi przynajmniej pod jednym względem:
Iluzji tego, że perfekcyjna jednakowość pozwoli zażegnać wszelkie konflikty międzyludzkie, wojny, wzajemne pretensje o przebieg historii, biedę, głód i tyle problemów ile mogła do tej pory pomieścić i opisać encyklopedia.
 
DZ: Czytałem książkę, którą Pan przed wywiadem mi zarekomendował „Like a Virgin” autorstwa Aarathi Prasad. Przyznam szczerze, że publikacja ta może spędzić sen z powiek na zawsze.
 
 
BP: Specjalnie poleciłem ją Panu aby rozumiał Pan to, z czym będzie miał Pan do czynienia w niedalekiej przyszłości i przyłączył sie do nas. Ta książka pozwala przynajmniej częściowo wyobrazić sobie coś do tej pory niewyobrażalnego. Dzięki biopolityce świat stanie się miejscem szczególnym. Miejscem magicznym gdzie wszyscy będą mieli obowiązek pod groźbą przeprowadzenia na nich rozmaitych zabiegów posiadania wszystkich dostępnych atrybutów seksualnych. Czyli kobiety i mężczyźni będą posiadali po równo po jednym penisie i po jednej vaginie. W przyszłości, kto to jeszcze wie, może po dwie/dwa albo nawet trzy. Mężczyźni zatem przynajmniej raz w życiu będą musieli zajść w ciążę a następnie doświadczyć tych samych bólów porodowych co kobiety. Kobiety przynajmniej raz w życiu będą miały prawo dokonać autentycznego zapłodnienia mężczyzny. Po tym zdecydują kim chcą być. O tym mówił już kilka lat temu profesor Jan Hartman choć nikt nie brał jego słów na poważnie.
 
 
DZ: Lecz to o czym Pan mówi jest raczej chore.
 
PB: Chore? Terminem chore to mógł Pan oceniać wyczyny senatora Pasikowskiego, posłanki Grodzkiej, Rafalali, posła Biedronia, kobiety z brodą na Eurowizji. To wszystko jest chore lecz to tylko etap przejściowy. Nieodległa przyszłość, do której prowadzi właśnie biopolityka, nie będzie już odczytywana jako „chora”. Wiem, wiem. Faceci póki co nie mają jeszcze macic i jeszcze nie rodzą a kobiety nie mają penisów oraz tych samych możliwości dokonywania zapłodnienia. Ale to jest właśnie prawdziwa niesprawiedliwość społeczna! Od czasu do czasu nawet dziennikarka Moniki Olejnik o niej wspomina cytując Engelsa. Ból bycia kobietą i niemoc stania się mężczyzną zauważyło już zbyt wielu filozofów.
 
DZ: Czyli prawdziwą twarz biopolityki będzie można zobaczyć po okresie przejściowym jakim jest presja środowiska LBGT i gender? To one zaprowadzą nas w końcu do tego aby odkryć odpowiedni rezultat wszystkich wysiłków biopolityki?
 
BP: W Szwecji tylko dzięki religii M. Lutra możemy już mówić o prawdziwej religii świeckiego państwa. To nowa forma ideologicznego komunizmu lub „równości rodzajowej” we wszystkich możliwych aspektach ludzkiego życia. Bogactwo terminologii zostało wymyślone tylko po to, aby zatrzeć prawdziwy cel doświadczenia dokonywanego na ludzkości.
 
System jaki  właśnie tam zastosowała biopolityka to "system podniet i antypodniet" tylko po to, aby na początku zrobić coś tak absurdalnego jak ustanowienie urlopu rodzicielskiego 50 procent na 50. Szwecja to od wielu lat specyficzne pole naszych eksperymentów dokonywanych w przedszkolach. Aby biopolityką doprowadzić do rezultatu końcowego używamy tam zaimka „hen” – ono na określenie dzieci. Mówimy do nich zwracając się wprost: To coś”.  http://www.traditia.fora.pl/tematy-ktore-nurtuja-bulwersuja-i-wprost-szokuja,66/szwecja-bezplciowe-przedszkole,5716.html
To tam począwszy od lat siedemdziesiątych, dzięki biopolityce, stopniowo daliśmy podstawę do dzisiejszych studiów nad gender. Dzięki temu w 2012 włączyliśmy nazwę „gender” do encyklopedii. Wyobrażał Pan sobie kiedyś przedszkole gdzie dominującą rolę odgrywa macierzyństo feministyczne? Nie? Opisał je nawet Time w grudniu ubiegłego roku w ten sposób:
„Wchodząc do przedszkola odnaleźć można wielkie pudła zabawek, lecz w wielokolorowych salach dominują przede wszystkim „zabawki neutralne” takie jak dinozaury i klocki Lego. Biblioteka została specjalnie dopasowana w ten sposób, aby książki zawierały te same historie bohaterów męskich i żeńskich opisanych tak samo. W salach odnajdziemy po równo kostiumy piratów i księżniczek. Dziewczynki i chłopcy mają obowiązek nosić je na zmianę w ten sposób, że chłopiec jeśli chce być pół godziny piratem, to zaraz potem musi przez pół godziny wcielić się także w księżniczkę”.
 
DZ: Kto wymyślił że dziecko musi być przez ten sam czas piratem i księżniczką lub mamą i tatą na zmianę? Kto wymyślił to, że zabawki neutralne muszą zajmować w sali przedszkolnej miejsce bardziej wyeksponowane niż zabawki przypisane w jakiś sposób danej płci?
 
 
BP: Wszyscy. To jest w stanie wstanie wymyśleć każdy. Wiadomo, że przy układaniu takiego a nie innego programu przedszkolnego nie kierujemy się nauką, biologią, genetyką ani nawet zdrowym rozsądkiem. Kierując się tym wszystkim nigdy nie moglibyśmy w ten sposób zorganizować przedszkola. Wiadomo, że różnic płciowych nie odnajdziemy tylko w budowie narządów płciowych. O tym wie każdy. To dzieci od wieków same dobierały zabawki odpowiadające ich własnej płci ponieważ dziewczynki i chłopcy, kobiety i mężczyźni poznają świat w inny, odrębny i niezależny od siebie sposób. Od wieków wiadomo jest, że mama lepiej zajmie się noworodkiem niż mężczyzna.
Lecz tutaj nie chodzi o naukę. Chodzi o to aby wytworzyć nową religię – nieznaną do tej pory świecką religię gender. Aby stać się religią musi posiadać swoje własne irracjonalne dogmaty jako przeciwieństwo dogmatów katolickich. To według tych dogmatów chcemy udowodnić to, że mężczyzna, kobieta oraz różnice pomiędzy nimi są tylko wytworem środowiska, kultury i mentalności. Teraz dzięki temu, że w wyniku kilku krwawych rewolucji posiedliśmy władzę oraz pieniądze, dzięki biopolityce, stworzenie stworzymy zupełnie od nowa. To tworzenie prawdziwego antystworzenia. Dochodzimy do tego stopniowo, systematycznie i cierpliwie dzięki tolerancji i obowiązkowi bycia jednakowym.
 
DZ: Dlaczego większość ludzi nie orientuje się w tym, co naprawdę czyni z nich biopolityka? Przecież to wszystko jest chore.
PB: Nie chcę Panu wyjaśniać ogólnych przyczyn. Są one zbyt oczywiste aby ich nie widzieć. W wypadku w/w przedszkoli robimy to dość sprytnie. Aby przekonać rodziców a właściwie nawrócić ich do uwierzenia w te idee gromadzimy na sali całe rodziny. Siadają one tworząc okrąg. Na tablicy rysujemy najpierw jeden zbiór zawierający jakieś przedmioty a później dzielimy go na dwa zbiory niepełne i mówimy tak:
„Te po prawej stronie są przeznaczone dla dziewczynek te po lewej dla chłopców. Chcecie aby wasze dziecko pozostało zamknięte na zawsze w jakimś zbiorze niepełnym? Czy wolelibyście aby samo odkryło zbiór pełny czyli ten połączony?”
To zazwyczaj działa. Jest GENIALNE i w 100 procentach daje efekt. Rodzice są postawieni przed „logiką konsekwencji ekstremalnych” i nie są w stanie się obronić. Pytanie jest bowiem bardzo proste:
„Dlaczego mamy dzielić coś na pół i zadawalać się jedynie jakąś częścią, którą i tak jesteśmy zmuszeni wybrać skoro dzięki technologii i nauce jesteśmy w stanie posiadać wszystko? Jesteśmy w stanie mieć brodę i piersi kobiety jednocześnie?
W braku różnic nie istnieją żadne ograniczenia albo przykazania. Tak samo jak nie istnieją one w pysze człowieka podłechtanej fantazją.
 
DZ: lecz przyzna Pan, że chrześcijanie podjęli z wami walkę na różnych frontach.
 
 
PB: Cóż z tego skoro wciąż przegrywają. Po pierwsze nie zdają sobie sprawy z tego, że to biopolityka a oni tymczasem używają politycznych maczug. Gdyby chcieli zachować choć trochę swojej kultury skupiliby się raczej na kreowaniu wysp, przylądków autentycznego człowieczeństwa, tworzeniu nowych zakonów gdzie można byłoby autentycznie doświadczyć czym jest męskość kobiecość oraz wspólnota do której tak tęsknią. Używając historii i ucząc się jej zwyciężyliby. Lecz wówczas musieliby wesprzeć Kościół, który musiałby autentycznie zając się materialną, społeczną, psychologiczną oraz duchową ochroną rodzin, męskości oraz kobiecości. Tylko że został on poddany przez nas destrukcyjnej sile odśrodkowej z którą nie może sobie poradzić. To my odsuwamy chrześcijan od polityki i zamykamy w zakrystii i większość z nich autentycznie boi się. Chrześcijanie nie są już jednością…
…………………………………………………..
Dialog nie jest prawdziwy. Wszelkie podobieństwo do osób oraz zdarzeń jest niezamierzone a opisane wydarzenia nigdy nie miały miejsca. Ponadto nie istnieje żaden biopolityk, który ośmieliłby się udzielić takiego wywiadu. Nawet gdyby go udzielił, wywiad powyższy nie zostałby nigdy upubliczniony...