… będziemy śpiewać wesołe piosenki

Tekst może nie będzie o polityce, choć o tym w zasadzie głównie piszę. Czemu dodaję to „może”, wyjaśni się na końcu. W końcu grudnia albo na początku stycznia Budyń upublicznił swoją „dziesiątkę wszechczasów polskiego punku”. Ja wiem, że to zawsze jest zabawa ale zestaw Budynia wywołał we mnie chęć polemiki. Nie przytoczę jego wyboru bo zestawu później już nie znalazłem, ale pamiętam, że na początku był jakiś klasyk KSU. Oczywiście mam świadomość, że ze mnie i Budynia to zupełnie inne „dzieci śmieci”. Ja jestem chyba bardziej „dzieckiem końca wieku” niż on. Kiedy on się rodził, istniała już chyba cała moja „dziesiątka”. Tworząc ją brałem pod uwagę nie tylko walor muzyczny, przynależność do gatunku ale też inne okoliczności.

10. Mam dość- Kryzys

Kryzys zobaczyłem w telewizji albo pod koniec lat 70 – tych albo w 1980 r. minionego wieku. Materiał miał niezależną scenę chyba dyskredytować ale o ile komentarza odredakcyjnego nic a nic nie pamiętam, doskonale pamiętam nieporadne wykonanie „Telewizji”. Wybrany przez mnie utwór znalazł się na taśmie, na której zarejestrowano jedyną w miarę profesjonalną sesję pierwszego składu „Kryzysu”. Przegrał mi ja kolega, który pracował w toruńskim, akademickim radiu „Centrum” i szukając materiału do audycji znalazł taśmę.

9. Moje oczy (Demo 83) – KSU

Moje KSU to nie ten sam zespół, który u Budynia zajmuje „jedynkę”. Demo 83 nagrał wokalista zespołu Bohun, gdy większość kapeli była w wojsku. Usłyszałem je w Rozgłośni Harcerskiej, puszczane przez Wiernika. Dla mnie te kiepskie jakościowo nagrania, z automatem perkusyjnym to był szok. Nie słyszałem jeszcze Killing Joke a Jesus and mary Chain powstał rok po nagranej sesji. Kiedy usłyszałem pierwszą studyjną płytę KSU, już bez Bohuna, było dla mnie jedno z największych muzycznych rozczarowań w moim życiu. Ale audycja Wiernika to był chyba własnie moment, w którym przestała mnie interesować modna wówczas „Muzyka Młodej Generacji”.

8. Spytaj milicjanta – Dezerter
7. Centrala – Brygada Kryzys

Utwory Dezertera i Brygady Kryzys zajmują w zasadzie jedno miejsce a kolejność jest obojętna. Łączy je to, że pojawiły się na oficjalnie wydanych płytach, które kupowałem w kiosku „Ruchu”. Nie wiem kto i czemu pozwolił na to, by taka muzyka, i taki tekst jak ten Dezertera można było kupować w kiosku. Dla nas to jednak było jak podłączenie do prądu.

6. Dzieci końca wieku – Brak

Nikt, poza Klausem Mitffochem, nie potrafił w równym stopniu jak Brak stworzyć własnego, niepowtarzalnego brzmienia. Spośród dostępnych ich nagrań najlepiej to słychać w utworach „Zloto” i „Na Bliskim Wschodzie”. Nagrano je dla radia więc jakośc byla wyjatkowo dobra. Ja mówiłem, że mają takie „drewniane” brzmienie. „Dzieci…” wybrałem z uwagi na tekst.

5. Dzieci śmieci – T Love

Może najbardziej kontrowersyjny utwór w dziesiątce. Kiedy go słuchałem, gdzieś w 1984, nawet nie wiedziałem, że to T Love, znane mi wówczas  z jeszcze zbuntowanego ale nie mającego już punkowego klimatu „Garażu”. „Skończyły się już smutne dźwięki, będziemy śpiewać wesołe piosenki” ironizował Muniek, nie mając chyba pojęcia, że anonsuje swą przyszłą, artystyczną drogę. Dzieci…” T Love to, mimo wszystko, utwór istotny. Jest „ojcem i matką” większości zwycięzców rankingów „Top wszechczasów polskiego punka” dostępnych na „jutubie”. Te wszystkie „Jestem punk, nikt mnie nie rozumie a ja na to leję”, w znacznie lepszej formie wyprzedził Muniek i jego skład. To 1982 rok.

4. Fala – Siekiera
3. Kto? – Abbadon

Znów dwa utwory, które świadomie łączę. Oba nagrane przez przedstawicieli „drugiej fali” punka. Nawiązującej już nie do własnych wyobrażeń o punku tylko do konkretnych kapel. Takich jak Exploited czy Black Flag. Ta bardziej wściekła odmiana punka istnieć już musiała nieco na uboczu nurtu niezależnego, który przejmowały kapele „zimnej fali” z Ivo Partizanem, Made in Poland albo Variete czy gdyńska scena z Apteką i Bielizną (Goeringa). Ale to z niej chyba a nie z Kryzysu czy Tiltu wyrodziły się dzisiejsze „Uliczne Opryszki” czy „Zielone Żabki”.

2. Za zamkniętymi drzwiami – Tilt

Lipiński, dla mnie, to jeden z najlepszych autorów tekstów w historii nie tylko naszego punka ale w ogóle muzyki. Obok niego jest Kazik Staszewski i Grabaż. I dłuuuugo nic. Kiedy porównuję teksty „Franza” i to, co śpiewał pierwszy Kryzys, widzę to doskonale.

W zasadzie nie chodzi o Klausa ale o Lecha Janerkę. Pierwszy raz usłyszałm jego i zespól gdy wygrali (formalnie zajęli II miejsce ale I nie przyznano) wraz z grupą Azyj P konkurs, którego efektem miało być wydanie płyty. Słyszałem „Ogniowe strzelby” i pomyślałem „Szkoda. Świata tą muzyką nie zawojują”. Azyl (grający coś jak Bon Jovi) miał zdecydowanie większy rynkowy potencjał. Faktycznie zespół długo nie pograł ale zostawił po sobie genialna płytę, z której w zasadzie każdy utwór mógłby być zamiast Klus. Ale Klus jest najbardziej gniewny.

Ktoś powie, że to żaden punk. Nie zna się. Czytałem kiedyś wywiad z Janerką, w którym opowiadał on, jak usłyszał, jeszcze w latach 70-tych o brytyjskim punku i, nie znając kompletnie tej muzyki, wyobraził sobie jak powinna brzmieć. Powstał wtedy „Muł pancerny”. Niedługo później zawołał Lecha kolega i puścił mu „God Save the Queen” Pistolsów a sam poszedł coś zjeść. Lech słuchał, zaczął  czuć klimat a  nawet bujać się przy tej transowej, fajnej muzyce. Póki nie wrócił kolega i nie zauważył, ze to płyta przeskakuje. Gdy już Pistolsi polecieli normalnie Lech uznał, że kiepskie i jego „Muł lepszy”. Bardziej punkowy.

Wielu wykonawców słyszałem na żywo. I był to piękny czas. Kiedy byliśmy tylko MY, a po drugiej stronie jakaś groźna, anonimowa szarzyna. Którą się p****o i już.

Dziś to się rozlazło. „Franz”, który „nie wierzy politykom”, podgrywał na gitarce Tuskowi i zawodził, że „będzie przepięknie”. Lech chwalił Palikota, Muniek i Budzy się nawrócili a Brylewski też, tylko na co innego. Każdy poszedł swoją uliczką. Może to dobrze, pewnie tak własnie powinno być. Ale jednak szkoda czasu, gdy wszystko było oczywiste. Nie pisze „czasów”, bo za nimi nie tęsknię. Tęsknie za czymś, co niepotrzebnie postradaliśmy be szansy na odnalezienie.