Nie przeszło mi

Od wczoraj się denerwowałam, że Kurski będzie na kongresie. Już sam kongres wyglądał na wesele po ucieczce panny młodej sprzed ołtarza - można to było nazwać inaczej, w ostatniej chwili ogłosić radosną niespodziankę. No, ale trudno - były prowadzone rozmowy, pewnie PR i SP chciały za dużo - właśnie licząc na napięte terminy.

No i do południa łudziłam się, że Kurski będzie po prostu siedział na sali, brylowa w kuluarach. Ale nie! Dostał - nie omieszkał się pochwalić - zaproszenie od Prezesa, wystąpił przed zgromadzonymi.

Każdy odbiera jego wystąpienie inaczej. Wielu pisze o pokorze, o posypywaniu głowy popiołem....Nie ja widzę kompletny cynizm. Kurski mówił o "chwilach w życiu narodów, państw"....I co? W takiej chwili mam się "łączyć w bólu i nadziei" z Kurskim? W jakim celu? Aaa, aby prawica zwyciężyła...

Po co pytam się? Aby zamienić jednego ambitnego karierowicza  na innego? Zawsze tak postrzegałam Kurskiego, jeszcze przed rozłamem. Teraz postrzegam go jako karierowicza do sześcianu.

Nie wiem w jakim celu przysłał mu Prezes zaproszenie. Może chcial zagrać na nerwach Ziobrze - i wtedy po ludzku go rozumiem. Ale przeraziła mnie reakcja sali - oni nie przyjęli go lodowatym milczeniem - oni się śmieli i klaskali.

Będę się przyglądac uważnie dalszej karierze pana K. w PISie. Ale już coś czuję - Kurski z urlopu politycznego - ja na urlop. Wiem, że niewiele ode mnie zależy, więc nikt się tym nie przejmie. Ale czasami nie wolno milczec i dzisiaj wg mnie jest ta chwila