Mit Marszu Niepodległości

Jest 12 listopada, coroczne kontrowersje i emocje związane z Marszem Niepodległości ulegną niebawem wyciszeniu - to chyba dobry moment na publikację notki, której napisanie rozważałem już od jakiegoś czasu.

Mistyfikacja.
O Marszu Niepodległości zaczęło być głośno w 2010 roku. Wcześniej w imprezie tej, organizowanej do 2009 roku przez Obóz Narodowo-Radykalny oraz Młodzież Wszechpolską, uczestniczyło nie więcej niż kilkaset osób. Ale potem był 10 kwietnia 2010 roku i w listopadzie pojawiło się w Warszawie kilkadziesiąt tysięcy osób. Środowiska Narodowe uznały go za swój wielki sukces, jako że, formalnie, dalej oni byli organizatorami. Oczywiste nadużycie, w pochodzie brali udział ludzie, którzy w 99% nigdy nic z narodowcami wspólnego nie mieli i mieć nie chcą. Mniejsza o to, ważniejsze, że z roku na rok coraz więcej postanawiało 11 listopada świętować w stolicy, razem z innymi.

W samym świętowaniu, w takiej czy inne formie, nie ma nic nagannego, ba, to nawet chwalebne. Problem w tym, że wokół Marszu zaczęła powoli narastać określona atmosfera. Że magia tłumu działa, a samo uczestnictwo w wiecach, marszach, pochodach i zgromadzeniach, skandowanie haseł działa na gros uczestników jak narkotyk - o tym nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Zjawisko znane, dawno opisane i, poniekąd, naturalne. Chodzi mi o coś innego. Mianowicie, Marsz Niepodległości miał stać się receptą na bolączki naszej polskiej rzeczywistości. Bo jak wszyscy, kto tylko może, pojedziemy do stolicy - coś się zmieni. W jaki konkretnie sposób - nie wiadomo, ale zmieni się na pewno. Może rząd "zobaczy", może duch się w narodzie obudzi... Ale to przekonanie, bazujące na magicznym myśleniu życzeniowym - to oczywista nieprawda. Marsze nam Polski nie naprawią, niczego nie zmienią. Stąd tytułowa mistyfikacja.

Ciężko rozwiewać złudzenia, zwłaszcza, że przecież wszyscy chcielibyśmy żeby wreszcie coś "drgnęło". I po cichu modlimy się o cud, bo rzeczywistość szara, paskudna i platformiana, ludzie ogłupieni i zleminżeli. Ale - jeszcze raz - "prawda przeciw światu". A życie w iluzji to niebezpieczna sprawa.


Efekty uboczne.
Od kilku lat coraz bardziej popularnym Marszom towarzyszą niezmiennie dość paskudne incydenty z udziałem "zadymiarzy" i policji. Tu spłonie samochód, tam ktoś oberwie pałą czy zostanie skopany. Organizatorzy i uczestniczy zazwyczaj tłumaczą te sytuacje bardzo prosto - prowokacją. Możliwe, nie wykluczam. Ale trzeba też pamiętać, że gdy w jednym miejscu zbierze się kilkadziesiąt tysięcy ludzi, część z nich przyjechała "ponawalać się" z policją, z założenia. Tak wynika z nieubłaganej  statystyki - pewien odsetek kazdego społeczeństwa ma takie hobby, a wszelkie masowe imprezy wabią ich jak, nie przymierzając, miód niedźwiedzia. Więc jeżeli ktoś próbuje argumentować, że wszyscy demonstranci przyjechali pokojowo nastawieni, chce mi się śmiać. To - z kolei - zupełnie niemożliwe. Za którymś razem Marsz Niepodległości będzie miał w końcu niemiłe konsekwencje. Ktoś zginie. A takich "efektów ubocznych" chyba nikt zdrowy na umyśle sobie nie życzy. Spójrzcie jak wygląda bilans tegorocznego Marszu: 200 osób zatrzymanych (pal diabli, najmniej ważne), 15 rannych (już gorzej, ciekawe "ile brakowało"), zdemolowane chodniki i przystanki (trochę szkoda pieniędzy, nieprawdaż?). A co możemy zapisać po stronie plusów, tak realnie? Czy dziś 12 listopada jest w Polsce lepiej niż dwa dni wcześniej? PO już nie rządzi, dług publiczny się zmniejszył, winni Smoleńska siedzą? Nie.


Co obywatelowi w Polsce wolno.
Być może ktoś oburzony moim tokiem rozumowania zapyta za chwilę (i całkiem słusznie): "To jak to jest, czy ja, Polak, obywatel tego kraju, patriota, nie mam prawa pojechać w Dzień Niepodległości na demonstrację i czy aby policja nie powinna mnie chronić?"
Drogi wyimaginowany rozmówco. Odpowiedzi są bardzo proste. Policja powinna Cię chronić, ale tego skutecznie nie robi. Jest nieudolna, pytanie czy intencjonalnie "nieudolna" czy też tak im "nie wychodzi". Do Warszawy pojechać Ci wolno, oczywiście, Dzień Niepodległości może obchodzić i w taki sposób. Twoje święte prawo - tylko licz się z faktem, że może tam byc nieprzyjemnie. Pamiętaj też, że inni świętują 11.11 na różne sposób, czy to wywieszając flagę, czy idąc do wiejskiego kościółka na mszę za Ojczyznę, czy też opowiadając swojemu synowi jak to było z Piłsudskim i Legionami. I nie są to sposoby gorsze. Pamiętaj, mój ziomku, że fakt Twojego uczestnictwa w Marszu będzie potem (choćbyś się wypierał i zaprzeczał) wykorzystany przez polityków, z poglądami których niekoniecznie pragniesz się utożsamiać. Nie daj się omamić tym, którzy wciskają Ci do głowy, że właśnie uczestniczyłeś w czymś wielkim i ważnym. Wielka, to była tylko liczba ludzi, którzy przyjechali. A ty, najprawdpodobniej, uległeś atmosferze (mało jest ludzi odpornych). W sumie po to się tam udałeś, ale kiedyś przekartkuj "Psychologię tłumu" Le Bona, to naprawdę mądra książka. Chcesz - jedź, ale pamiętaj co ci powiedziałem. I nie daj sobą manipulować.

A jeśli teraz zakrzykniesz z oburzeniem "Ale jak to tak!?" odpowiem - tak wygląda Polska Anno Domini 2014. I jeszcze długo tak będzie wyglądać, dopóki patriotami będziemy tylko w jeden listopadowy dzień, a nie przez cały rok. 1/365 - marna proporcja i marne efekty.