Do widzenia!

Ale mam też już jakąś w dół. Czyli świat jeszcze nie przestał istnieć :)))

Właśnie się zastrzegłem, że nie ja - oczywiście, to tylko moje słowo, a logów (literalnego zapisu akcji i wydarzeń/użytkowniak), wybaczcie, nie opublikuję, nie wolno mi - ale myślę, ze jestem tym, który trolluje. (o Ukrainie) I tu być pies pogrzebany.

A co do ocen. Słuchajcie, to jest sprawa umowna i do ustalenia. Czy chcemy, żeby były dostępne oceny w dół? Czy chcemy, żeby były gwiazdki? Czy jedno i drugie ma być anonimowe? Zaznaczę, że w obecnej wersji obie formy ocen dostępne są tylko dla zarejestrowanych i zalogowanych użytkowników.

W tej kwestii jestem tylko "najemnikiem" wykonawcą życzeń Użytkowników i sługą Redakcji. :)
Jak chcecie, co mi powie żebym zrobił Kolegium Redakcyjne - tak i bedzie, jesli mi tylko umiejętnosci wystarczy.

Jestem informatykiem, ale moja branża to IT, nie programowanie. A drupal, czyli system, na którym całość stoi, to jeszcze inna bajka, bardziej uciążliwa "pamięciówa", niż cokolwiek kreatywnego w sensie pracy, choćby w minimalnym stopniu. Wczoraj cokolwiek napisał Danz, dziś moja kolej, mozna to potraktować jako "użalanie się" przy pewnej dozie złej woli, ale nie taka jest moja intencja. Strawiłem, z początkiem roku, ze 150 godzin roboczych nad doprowadzaniem tego portalu do stanu używalności, bo to, co nam zapodała firma, do niczego nie było podobne, jak i nie było przydatne. Douczałem się rzeczy, które mnie tak naprawde mierżą (gdyby nie, zajmowałbym się trochę inna działką informatyki, w "real life"), bo są nudne. Ale normalnie pracuję szybko, więc te godziny, to godziny "bitej" roboty, Tyle to trwa. Nie miał kto się sprawą zająć, było mi z całej redakcji najbliżej, ze względu na fach, który warunkuje pewien sposób myślenia, podejście do narzędzi i pewne, dla mnie oczywiste sprawy techniczne, które dla fachowców z innych branż, oczywiste być nie muszą.

Zrobiłem to dla idei, za darmo.
I dobrze.
Ale jak czytam potem o "bojach" między blogerami i komentatorami, jak dostaję prywatne wiadomości, który timbre można krótko streścić "wyrzućcie tego i tego, w mię Polski i dobra portalu, bo inaczej sobie pójde", jak uważasz, co sobie myślę?

Pozwolę sobie niedopowiedzieć, lepiej tak, pewnie wiesz co mi wtedy po głowie chodzi.
A jeszcze, Ty wiesz, z wykształcenia jestem zupełnie kimś innym, nie informatykiem. Dołóż. :)

Dalej uważam, że warto było, to samo wczoraj pisałem do Danza - warto, bo dość dookoła piewców robactwa, praw robactwa i onetów. Choćbyśmy mieli być tylko wysepką nonkonformizmu na oceanie dziadostwa, przynajmniej będziemy mieli ładne plażę. I Tahitanki. ;)

A swoje zdanie na pewne tematy mieć będę, czasem dam mu wyraz. Chocby w kwestii nieszczęsnej Ukrainy. Mało piszę, ile ja mam tu notek opublikowanych, pięc, sześc, siedem? I nie dlatego, ze nie chcę albo mnie się nie chce - akurat tego lata ściga mnie jakies fatum paskudne, kłopoty prywatne, problemy rodzinne, jedno za drugim. Aż nieprawdopodobne, wszystko naraz.
(O, teraz się użalam, prawda ;)).
Mniejsza o to.

W życiu żadnemu blogerowi czy komentatorowi na odcisk, świadomie i wrednie (internetowa specjalnośc w polemikach) nie nadepnąłem. I tu, i na Niepoprawnych, wcześniej. Zdarzało mi się - i zdarza - dyskutować, polemizować, nie zgadzać się, kłocić.

O poglądy.
Chyba o to w tym wszystkim chodzi?
Portal dla dyskusji, dzielenia się naszym widzeniem rzeczywistosci, politycznej, i nie tylko?

A swoje poglądy mam i zachowam (chyba że ktoś mnie przekona, do absolutnej palmy mądrosci mi daleko) - tyle mojego.

Teraz już naprawdę Max-out, późno.

pozdrawiam :)



 

Tak.
A w konkretnej sytuacji mamy do czynienia z ludźmi, których poglądy na temat Ukrainy różnią się od prawicowego "mainstreamu". Zestawiasz ich z komunistami i nazistami, rozumiem? Znasz ich całokształt poglądów i z czystym sumieniem możesz powidzieć "Ty komunisto/nazisto, nie mam dla Ciebie krztyny tolerancji, zbrodniarzu". Na pewno tak jest?

Wymień też, jakich komunistów i nazistów spotkałeś na tym blogu czy portalu. :))
Mnie?? :)
No bo innych kandydatów, jako żywo, nie widzę. :)

Jeszcze drobna poprawka. Jeśli piszemu o tolerancji, tej jednak obowiązującej, to ma ona miejsce w ramach akcpetowania ogólnie przyjętych, przez wszystkich zainteresowanych, zasad - a nie "naszych zasad". Narzucanie "naszych zasad" kojarzy się raczej z brakiem wspomnianej tolerancji.

Chcesz  eliminować (czy fizycznie?) w imię pluralizmu?
Ale zostawmy to.
Też, widzisz, uważam, że środowiska i osoby o nastawieniu antypolskim powinny być tępione. O, jak najbardziej.

Tylko nie zamierzam mojego tępienia opierać na na arytkułach panów dziennikarzy, którzy toczą jakieś podjazdowe wojenki między sobą (na przykład). A zanim kogoś ocenię muszę znać praktycznie całokształt jego poglądów oraz poczynań. Bo inaczej można się bardzo pomylić. Nie poprawiam świata i ludzi (o ile to w ogóle możliwe, inna sprawa) na szybko i w biegu. 

Popatrz jeszcze tak: Prezydent Lech Kaczyński uratował Gruzję i postawili mu pomnik. Polacy wspierali pomarańczową rewolucję i Ukraińcy wystawili pomniki - Banderze. Dostrzegasz różnicę między tymi dwiema nacjami i ich postępowaniem? Bo ja tak.

Ale, zaraz, momencik, my tu rozmawiamy o dyskusji w internecie, w konkretnym miejscu - przecież od tego wyszliśmy. :)
I o tym pisałem, wspominając o tolerancji i pluralizmie.

pozdrawiam
 

Ja to miałem powód i zostałem :)
Alchymista nie ma żadnego :)

Ellenai, Gadający Grzyb nie maił na myśli faktu posiadania określonych poglądów (te ma każdy, rożne), ale sposob ich prezentacji i prowadzenia polemiki.

Swego czasu Gadającego Grzyba i mnie różniła przynajmniej jedna kwestia (być może nadal różni, nie wiem) - i, w myśl szeroko rozpowszechnionych zasad (a raczej antyzasad) "duskutowania" pownniśmy się byli wirtualnie pozabijać, a co najmniej obdarzyć zwyczajową porcją epitetów. Tak się nie stało, kilkukrotnie wymieniliśmy opinie, pozostaliśmy na zajmowanych pozycjach, ja w Okopach Świętej Trójcy, GG w obozie rewolucjonistów (czy też odwrotnie :D). Pozostaliśmy z obustronnym przekonaniem, że ten drugi to mądry człowiek, który (uwaga, to jest dość istotne) akurat ma inne zdanie pewnej kwestii. I mając do siebie nawzajem taki sam szacunek, jak wcześniej. Konkretnie: chodziło wtedy o ocenę Ruchu Narodowego.

Niestety, w bardzo wielu przypadkach bywa inaczej. Mnożą się wycieczki ad personam, "argumenty" z gatunku "a w Ameryce biją Murzynów" (czyli ni z gruszki, ni z pietruszki), zamiast o konkretach zaczyna się rozmawiać o kwalifikacjach intelektualnych i moralnych (a zazwyczaj: i braku tychże) osób wyrażających odmienną opinię. :)

Wpływa na to nie tylko charakterystyczna dla olbrzymiej masy ludzi niezdolność do przyznania racji oponentowi (choćby częsciowo) czy do pójścia na kompromis. Lub też podpisania "protokołu rozbieżności". Trzeba pamiętać o specyfice dyskusji internetowych, wszak wokół kibice i widownia, a gra idzie o mój "honor". :)

Naprostszą i najmniej wyszukaną, a jednak nagminnie stosowaną metodą "dyskusji" (czytaj: wykazania niewątpliwej wyższości intelektualnej przez ugnojenie rywala :D) jest stygmatyzacja drugiej strony. Świadomie lub nieświadomie, ludzie posługują się wtedy swoistą "logiką", która wygląda, na przykład tak: X wyraził opinię A, jeśli napiszę, że X to świnia, automatycznie opinia A jest nic nie warta. :D Więcej: przecież "wiadomo", że opinia A jest charakterystyczna dla świń, przeto właśnie "udowodniłem", że X to czworonóg z ryjem. :)

A guzik prawda. Po pierwsze, merytoryczna wartość opinii nie ma nic wspólnego z "wartością" osoby, która ją wypowiada. Oczywiście, chętniej zaakceptujemy treści wygłaszane przez kogoś lubianego, podobnie jak oczywiste oczywistości wypowiadane przez osobistą antypatię mamy często ochotę skrytykować. Wizerunek narratora ma też wpływ na kapitał zaufania, którym go darzymy, a co za tym idzie na wiarygodność podawanych informacji. Ale w tym przypadku ludzie również dopuszczają się nadużycia: ufać lub nie ufać bazując na personaliach należy wtedy i tylko wtedy, kiedy nijak informacji sami nie umiemy zweryfikować. Przykładowo, ja tam średnio wierzę w istnienie mezonów, ale jak ci wszyscy naukowcy tak mówią - może i tak jest? :) Z drugiej strony, kiedy mi Hitler napisze na blogu "w nocy jest ciemno" - mam z miejsca zanegować ten fakt? Bo to Hitler? :)

Ludzie mylą ze sobą informacje, opinie i prezentowane sympatie/antypatie. Wyobraź sobie, że pisze notkę, w której udowadniam, że obowiązkiem kochających Polskę Polaków jest cotygodniowe spożywanie piersi z kurczaka. Uzasadniam: w moim domu rodzinnym, który był prawdziwie patriotyczny, moja babcia podawała pierś z kurczaka. Moja matka robi tak samo, i sąsiedzi, którzy również Polskę kochają. i tak dalej, i tym podobnie...
A mógłbym po prostu napisać" lubię jeść pierś z kurczaka" - i na tym jednym zdaniu zakończyć. :)

Karkołomny przykład? Specjalnie abstrakcyjny, żeby się Broń Boże nikomu z niczym nie kojarzyło, ale czy mechanika wielu różnych sytuacji nie przypomina?
Naszych przekonań bronimy. Ale wirtualne życie oddamy za przekonania, w które nie tylko wierzymy, ale w które wierzyć lubimy. ;)

O tych wszystkich, nie tak bardzo przecież subtelnych, niuansach ludzie zapominają, zapominają nagminnie. Potem zamiast dyskusji mamy przepychanki. Oczywiście istnieje mnóstwo innych sposobów na "wygraną" - ale może nie bedę Schopenhauera streszczał, nie wypada. :) Dośc powiedzieć, że dla chłodnego obserwatora różne "taktyczne" poczynania, których imają się zdesperowani adwersarze, są zazwyczaj bardzo czytelne. Do moich ulubionych należą zwroty takie jak: "oczywistym jest, że" (w stosunku do nieudowodnionych tez), czy też "tylko *tu wstawiamy odpowiedniej wagi pejoratywne określenie adwersarza* będzie upierał się, że...".
:D 

Co do ładunku emocjonalnego - naprawdę nie wiem, Ellenai, kto bardziej potrafi się "rozpędzić". kobiety czy mężczyźni. :) Widowisko, którego (nieświadomie) dostarczają czasem panowie, wychodząc swoim zachowaniem daleko poza granice tego, co archetypicznemu (w naszej kulturze) facetowi przystoi, ma w sobie niezamierzony element komizmu - dla czytelnika. Z drugiej strony, panie, powiedzmy że potrafią swoją naturalną emocjonalność łatwo wywindować na poziom "hiper". Nie wiem komu bym palmę pierwszeństwa przyznał. :)

Mnie jest stosunkowo łatwo dystansować się od zupełnie zbędnych emocji, nie odczuwam potrzeby "wygrywania" dyskusji za pomocą wyżej opisywanych sposobów, przecież nie muszę ani sobie, ani światu niczego udowadniać na własny temat (bo wspomniane przepychanki często dryfująw kierunku starcia: jedno upublicznione ego kontra drugie upublicznione ego, ostatecznie w kąt trafiają pierwotne przyczyny sporu, na placu boju pozostaje "ja" oponentów). Trochę dlatego, że, jak kiedyś pisałem, jestem weteranem różnej maści dyskusji w internecie, trochę dlatego, że Max z definicji ma niewiele autorytetów, do świata podchodzi sceptycznie, lubi sam sobie wizję świata tworzyć, po drodze kolekcjonując informacje z różnych źródeł. Zdarzyło mi się kiedyś niewymownie wręcz zaskoczyć odrobinę lewicujące grono, rzuciwszy (słysząc recytowane ichnie "artykuły wiary", lewacy mają ich trzy razy więcej od najbardziej konserwatywnego konserwatysty): "Ludzie są równi? Pierwsze słyszę - a dlaczego tak myślisz?"
Po chwili niedowierzania (nastąpiłą profanacja sacrum) usłyszałem wykrzyczane: "Przecież to oczywiste!" :))

Dla nich, zgodnie ze światopoglądem, byłoto  oczywiste. A dla mnie nie. :)

PS. Pamiętam, poprawiłem wtedy argumentem "przecież nawet Kościół tego nie twierdzi". Znowu zszokowałem. :)

pozdrawiam