Prawdą jest, że ilekroć post-endecy oskarżają post-piłsudczyków o „mesjanistyczne wypowiedzi i romantyczne zagrania”, tylekroć post-piłsudczycy z miejsca oskarżają ich o rosyjską agenturę. Wynika to z faktu, że typowi, rosyjscy agenci działają poprzez negatywne emocje i ustawianie przeciwnika w roli rzucającego się, wściekłego psa, moskalożercy. Emocjonalna reakcja w tym wypadku jest jednak nie na miejscu, gdyż udowadnia tezę endeków.
Podobno pamiętniki można pisać nie wcześniej, niż po 40 roku życia. A kiedy można pisać o kobietach?
No cóż, zapewne wtedy, gdy trafi się już na wybrankę i towarzyszkę życia, i można spokojnie rozważyć wszystkie te, które się w swoim życiu minęło, codziennie mija i będzie mijać. I tak z grubsza rzecz biorąc są trzy typy: kobiety sterylne, kobiety tandetne i kobiety zmysłowe.
Apoteoza mężczyzn. Satyra na kobiety. Książka Esther Vilar pt. Tresowany mężczyzna obrosła już patyną, jednak nadal szokuje trafnością niektórych diagnoz.
Od kilku dni cała Polska już prawie pije płyn lugola, a w każdym razie żyje pod grozą wojny atomowej. Ponieważ docierające do nas fakty pozytywne i krzepiące mieszają się w szumie informacyjnym z ogólną trwogą w jeden wielki mętlik, pominiemy tu i nie będziemy ich przytaczać, gdyż dla psychiki społeczeństwa nie mają one większego znaczenia.
Przywykło się sądzić, że Polską rządzą dwie trumny: Piłsudskiego i Dmowskiego. Nie jest to prawda. Ogólnie rzecz biorąc ciężko wysnuć jakieś wnioski z przypadkowych rozmów lub obserwacji tego co się pisze w „internetach”, ponieważ różne trendy są sterowane z lewa lub z prawa, z przodu, z tyłu, z dołu i z góry.
W komediach mówi się zwykle to, czego nie wolno powiedzieć serio. Tak właśnie jest w rosyjskim filmie O miłości. Tylko dla dorosłych (Про любовь. Только для взрослых) z 2017 roku.
...jota, kappa. Nie, to nie jest tekst przeciw szczepionkom ani tekst udowadniający, że ziemia jest płaska. To raczej tekst o lekarzach. Niektórych.
