Gdzie pieprz rośnie

No i znalazł się następny! Po Martinie Schulzu, były premier Belgii, Guy Verhofstadt, objawił się jako znawca historii Polski i Europy, zarzucając Jarosławowi Kaczyńskiemu brak zrozumienia tejże historii i nieumiejętność wyciągania wniosków. Oczami wyobraźni już widzę debatę, w której obu panom z oświeconego Zachodu przyszłoby się zetrzeć w historycznych szrankach z nieoświeconym Kaczyńskim! Nie wiem, gdzie pieprz rośnie, ale wiem, że tam właśnie zapędziłby ich Prezes w dowolnej kolejności ...

Wprawdzie pilnym adeptem matki nauk nie byłem, ale nie mogę się powstrzymać od uwag, które się nasuwają po nader pobieżnej lekturze dziejów narodów reprezentowanych przez obu dżentelmenów. Oto Niemiec i Belg, szczęśliwie nawróceni na drogę wiekuistnej cnoty, chcą uczyć nas historii. O Schulzu nie wspomnę, bo duch potwora z wąsikiem do dziś straszy nie tylko jego, lecz przede wszystkim Polaków, z których kilka milionów nie dożyło czasów by skruchę i to nawrócenie oglądać. Pan Verhofstadt natomiast - jak rozumiem jego wołanie w obronie europejskich wartości - chce nas przestrzec przed powrotem do praktyk jakie jego rodak, król Leopld II, stosował w Kongo. Cytuję z książki amerykańskiego dziennikarza Adama Hochschilda „Duch króla Leopolda”:

„Podczas gdy nasz oddział mijał wioskę za wioską […] grupie mężczyzn rozdano pochodnie i polecono podpalić wszystkie chaty […]. Wędrowaliśmy, a smuga dymu rozciągała się nad dżunglą na wiele mil, ogłaszając wszem i wobec nadejście cywilizacji”.

Rozumiem kompleksy. Jestem nawet w stanie pojąć zapobiegliwość z jaką obaj panowie próbują zmazywać plamy z kart historii własnych krajów, lecz trudno mi akceptować tupet z jakim zwracają się do narodu, który na żadnym etapie rozwoju własnej państwowości nie wydał z siebie zbrodniarzy winnych ludobójstwa, ani nie dręczył ludzi w koloniach.

Ten sam król Leopold mawiał o Belgach: „mały kraj, mali ludzie”. Nic nam, Polakom, do tego. Przeciwnie, wstyd by mi było, gdyby ktoś z naszych coś podobnego o Belgach powiedział. Tym samym jednak rezerwuję sobie prawo by protestować kiedy Guy Verhofstadt imputuje, że moi rodacy nie wiedzą co robią popierając działania władz, które sami wybrali.

Gwoli sprawiedliwości muszę dodać, że nie wszystkich Polaków pan Verhofstadt ma za tępaków. Wiem nawet, że ma wśród nas faworytów. Wyrażał to niedawno na jednym z portali społecznościowych głosząc – sporo przedwcześnie – objęcie przodownictwa w sondażach przez Nowoczesną. Nie wiem, co obecny na zamieszczonym zdjęciu Ryszard Petru szeptał mu do ucha, lecz ufając, że drugie ucho ma równie sprawne, ja również szepnę co nieco, także o historii.

Otóż, drogi panie, historia tego politycznego meteoru, który tak pana olśniewa przez wielu moich rodaków widziana jest jak stary dowcip:

Na pewnej ulicy miało sklepy trzech rzeźników. Ten z prawej umieścił nad sklepem szyld: Najlepsze mięso. Ten z lewej – Najtańsze. A ten w środku napisał na szyldzie: Wejście.

Niech pan zgadnie: którym rzeźnikiem jest Petru? Śmiało! I niech pan zapyta, czy ma świeży towar, bo nam jakoś się zdaje, że w sklepiku  – pusto.

A potem obściskujcie się na wspólnych zdjęciach ile wlezie.
Możecie nawet na tle brukselskiego pomnika króla Leopolda ...