Sformułowałem w poprzedniej notce prostą zasadę: "albo jeden będzie nas musiał bronić przed drugim albo się dogadają". I o ile pierwszy człon jeszcze jakoś dotarł to już alternatywa nie bardzo. Część komentatorów jakoś przeoczyła, że dogadają się. Widać zatem, że nie ma co tu ładować dysertacji tylko krótkie notki z jednym punktem.
Jak słusznie wskazuje Ziemkiewicz w "Jakim pięknym Samobójstwie" istnienie Polski kłóciło się z ideą równowagi sił w Europie. Angielscy stratedzy mniemali, że Niemcy graniczące z Rosją będą z nią w konflikcie. Przedzielone Polską - wejdą w sojusz żeby nas załatwić. Dodatkowo Lloyd George nie odróżniał Galicji polskiej od hiszpańskiej (!?!). Stąd pomysły brytyjskie linii Curzona, stąd pozbawienie Polski portu - kuriozalne Wolne Miasto Gdańsk. Stąd konsekwentne popieranie Niemców przeciw Polsce przy okazji granic na Śląsku. I konsekwentne popieranie Niemców we wszelakich konfliktach niemiecko-polskich.
Wniosek można było wyciągnąć jeden: jak się utrzymamy to się utrzymamy, ale jak padniemy to nikt po nas nie zapłacze.