Krytyczny moment na Ukrainie

Zbliża się krytyczny moment rosyjskiej agresji na Ukrainę. Takie jest moje zdanie, ale podejrzewam, że wszyscy, którzy obserwują sytuację na bieżąco, maja podobne wrażenie.

(na zdjęciu: żona bestialsko torturowanego i zamordowanego radnego miasta Horliwka, Wołodymira Rybaka)

We wschodnich województwach Ukrainy sytuacja przypomina sytuację w Czeczenii Kadyrowa. Milicja przeszła na stronę dywersantów i nie zajmuje się bynajmniej ochroną porządku publicznego. Po miastach krążą uzbrojeni bandyci i ściągają haracze na rzecz takiej czy innej „Republiki Ludowej”. Wcale bym się nie zdziwił, gdyby była to na przykład reaktywowana „Polska Rzeczpospolita Ludowa” – bo czemu nie? Piszę tak ku przestrodze, żebyśmy nie myśleli, że u nas byłoby lepiej i że jesteśmy jednym narodem. Szczególnie na Pomorzu Zachodnim, w koszalińskiem...

Zdradziła także miejscowa Służba Bezpieczeństwa Ukrainy. Inaczej mówiąc wojsko – nawet jeśli ma wolę walki – jest całkowicie bezbronne w sytuacji ataków cywil-bandy. Zamiast milicji trzeba by wprowadzić wyspecjalizowane oddziały żandarmerii wojskowej, która przejęłaby jej zadania. W Charkowie ludność bardziej ufa ultrasom (kibicom), niż milicji. Automajdan dwoi się i troi, aby tylko podtrzymać miejscowych patriotów.

Według badań socjologicznych, przytłaczająca większość mieszkańców Donbasu nie chce interwencji rosyjskiej. Jednocześnie połowa tych mieszkańców nie wie na kogo głosować w zbliżających się wyborach. Poparcie dla Partii Regionów spadło tam ponad trzykrotnie i wynosi obecnie maksimum 25%.

Wczoraj prorosyjski kandydat na prezydenta Ukrainy Oleg Cariow zrezygnował z udziału w wyborach. Ten wielbiciel postaci Jurija Gagarina wydaje się być papierkiem lakmusowym intencji Putina. Najwyraźniej Putin doszedł do wniosku, że wybory prezydenckie na Ukrainie się nie odbędą. Ma ku temu pewne przesłanki. Wczoraj wieczorem na Majdanie w Kijowie doszło do starcia między tajemniczą grupą „nacjonalistów ukraińskich”, niosących białą flagę z krzyżem celtyckim, a samoobroną Majdanu. Samoobrona powstrzymała przemarsz i utrzymała porządek. Pytanie na jak długo, skoro ludzie od dawna nie ufają rządowi Turczynowa i Jaceniuka. Prowokacje będą się tylko mnożyć.

Działania struktur bezpieczeństwa (SBU) przypominają wojnę króla Kalafiore z księciem Padelą z powiastki dla dzieci „Pierścień i róża”. Szło to jakoś tak:

„Pierwszy numer urzędowej „Gazety Dworu J. M. Króla Krymtatarii” przyniósł wieść, że Jego Królewska Mość odniósł świetne zwycięstwo nad zuchwałym buntownikiem; następny, że wojsko nikczemnego Padelli zostało w puch rozbite; jeszcze późniejszy, że armia królewska ściga niedobitków wojsk nieprzyjacielskich; a ostatni… no, w ostatnim ogłoszono urzędowo, że król Kalafiore został pobity na głowę i zginął z ręki Jego Królewskiej Mości Padelli I.”

Tyle tylko, że to wszystko dzieje się naprawdę. I u nas także zdarzyć się może.

Jakub Brodacki