Last minute

Na wakacje Polacy, a sio! Na wakacje! - pokrzykuje władza traktując ten apel jak taktyczny zabieg, dzięki któremu uda się pod przysłowiowy dywan co nieco pozamiatać. Ale wymyślili! Dobrze przynajmniej, że wszem i wobec nie ogłasza, że sezon ogórkowy jest obowiązkowy zapewne w obawie by ludziom z mizerią nie chciał się kojarzyć.

 Dywan też nie przejdzie, bo go prawie nie ma. Przeżarty przez mole starych i nowych podsłuchów, z każdym dniem bardziej ażurowy, nie skryje brudu i paprochów choćby nie wiem jak utajnionych.

 Już słyszę jak się Polska rozsiada przy grillach: co by, q..wa, zrobić, by się, q..wa, jakoś uratować? - słychać z jednej strony, a z drugiej: dość, tego już dalej nie da się słuchać!

 Lubimy wakacje. To znaczy, lubiliśmy wtedy, gdy urlop rzadko się mógł zmienić we wstęp do bezrobocia. A teraz – druga Japonia! Dwójka moich dzieci jedzie na urlop na tydzień, bo przecież trzeba pracować by nie zabrakło na sushi i ośmiorniczki dla pryncypałów.

 Jak trzeba będzie, jeśli inaczej się nie da, będziemy się musieli odwołać do narodu, do suwerena – ogłosił jakiś palant. Nie da się, palancie! Choćbyś się nie wiem jak prężył i natężał suwerenowi się mózg nie zlasuje po kilku godzinach na plaży lub po transmisji z mundialu - suweren już wydał wyrok.

 A swoją drogą, nie sposób nie użyć dygresji: czy nie bawią Was i nie śmieszą zygzaki i mylenie tropów przez mędrców ex post – politologów, macherów od PR i pożal się Boże psychologów społecznych? To przecież się nazywa gonienie w piętkę – jeszcze chwila i wszyscy nam ogłoszą: a nie mówiłem, wprawdzie nie zawsze, ale przecież – III RP jest be!

 Mamy problem. Żadne wakacje, grille, mundiale go ani nie ukryją, ani nie rozwiążą. Mniej ważne, kto od kiedy miał rację. Ważne jest to by wrócić do jedności zrodzonej wtedy, w kwietniu, na Krakowskim Przedmieściu …

 Tylko tak uda nam się nareszcie ten wstrętny wrzód przeciąć.