Nie krzycz hop ...

Zaczynam się martwić. Jeszcze parę tekstów o równi pochyłej, gwoździach do trumny i wyprowadzaniu flagi PO okraszonych zdjęciami pani Premier ze strapioną miną lub Uśmiechniętego Grzesia posypującego głowę popiołem i … ludzie zaczną ich żałować.

Wcale nie żartuję. Jeszcze niedawno sukces Andrzeja Dudy porównywano do zwycięstwa Dawida nad Goliatem by nagle odwrócić role i rzekomo umierającej Platformie oddać wizerunkowy walor okrutnie dręczonej sarenki. Jeszcze chwila i pojawi się wśród ich popleczników impuls typu „biją naszych!”

Owszem, byłem świadkiem zmierzchu najpierw AWS a potem SLD. Też wierzę, że co się stało, to się nie odstanie i że proces ostatecznego upadku PO trwa i będzie się pogłębiał. Nie wierzę w skuteczność żadnych face liftingów, lecz z poszturchiwaniem zombie raczej bym się wstrzymał …

Im to przecież pasuje! Czyż nie widać, że robią wszystko by przywłaszczyć sobie nasze hasło Pokora i Praca? Już prawie je mają …

Byłbym pewny, że naród nie uwierzy, gdybym nie pamiętał, że naród się podzielił na – przepraszam za niezbyt wyszukaną figurę - dwie prawie równe połowy. Ta „mniejsza” wcale nie jest malutka. Chociaż ciągle w szoku, może się obudzić i spęcznieć pod wpływem bodźca, na który nie będziemy mieć wpływu – ot, choćby ogłoszonego w odpowiedniej chwili „sondażu” wskazującego na „odwrócenie trendu” …

Albo na skutek równie chełpliwych co nieroztropnych wypowiedzi niektórych „naszych”, którzy zachowują się tak, jakby już zaczęli konsumować zwycięstwo, którego jeszcze nie ma. Kto ufa oratorskim zdolnościom Ziobry niech podniesie rękę, a wielbicieli charyzmy Błaszczaka też warto policzyć. Jeśli mnie ich teksty potrafią zirytować, co dopiero tamtych!

Nie każdy z naszych jest Andrzejem Dudą. Nie każdy potrafi się obronić przed zmieleniem przez ciągle wrogie media. Dobosze nie zastąpią husarii …

Ludzie pójdą z nami nie dlatego, bo uwierzyli, że Platforma jest słaba lub jej prawie nie ma.

Wesprą nas tylko wtedy, gdy ich przekonamy, że za nas nie będą się wstydzić.