Niemyślący, nieodpowiedzialni, zaKODowani

Recenzencie, jeśli głupota Cię zbytnio nie irytuje (mnie osobiście, przyznaję, choć to nieładne, często bawi) - odsyłam Cię tutaj: http://www.komitetobronydemokracji.pl/aldona-wisniewska-zakodowani-na-wo...

Wypowiedzi kodowców to bardzo interesująca (chwilami zabawna) lektura, oczywiście jeśli ktoś ma zacięcie socjologiczne czy psychologiczne.
Mnie w oczy rzuciły się dwie rzeczy: wiek oraz miejsce zamieszkania. Ci, hm, "aktywiści" to ludzie bardzo często mieszkający poza Polską. Jak też, w większości, albo bardzo młodzi albo w wieku 55 i więcej. Na ich stronce jest mniej groteskowo niż w ich grupie na facebooku, ale chyba ciekawiej. :)

gdy czytałam Twój wpis, przypomniało mi się znalezione gdzieś zdanko:
Sędziowie w Polsce ciągle jeszcze nie zawiśli.....

A leminżątka? Bożesz Ty mój, początkowo mnie bawili, ale że brak mi Twojego i Maksowego zacięcia socjologiczno-psychologicznego, więc zaczęli nudzić srodze. Warto może dodać jedną ciekawostkę. Tak bardzo boją się organizowania tej demonstracji pod domem Jarosława Kaczyńskiego, że złożyli wniosek o ochronę do MSW.... Tak, samego Błaszczaka z Zakonu PC ;))  proszą o pomoc. Czyż nie są uroczy?

No brak mi słów - świetna analiza leminga. Nie wszystko dokładnie zrozumiałem, czasem prześlizgujesz się nad tajemnicą, używając mile brzmiących wytrychów, ale gieneralnie Twoja na prędce sporządzona analiza jest trafna.

Również wnioski i zalecenia pokontrolne.

Tu oczywiście pojawia sie problem. Bo gdybyśmy mieli przytulać i głaskać wszystkie lemingi płci żeńskiej (a głaskanie i przytulanie ma wpływ na zmiane poglądów przecież), to byśmy się dosłownie zahetali

Tak, ale pęd lemingów do kształcenia, "bycia oczytanym", przemądrzałym i wszechwiedzącym w sensie quasi-encyklopedycznym jest wysoce irytujący. Oni dosłownie mają za punkt honoru tropienie przesądów przy użyciu czasopism naukowych i ich mądrości.

(zrób z tego komentarza wpis, bardzo Cię proszę. Ja chyba kilka razy cos pisałem o lemingach, można by zrobić z tego niezłe kompendium, taki zbiorek wielu autorów o lemingach. Typu "Co chciałbyś wiedzieć o lemingu, a boisz się o to spytać". Przy odpowiedniej promocji - murowany sukces)

Postaram się wypunktować wytrychy jutro rano.

Twój komentarz poszerzony o moje uwagi. Po powtórnej lekturze doszedłem do wniosku, że Twój wywód wymagał tylko pewnych uzupełnień., które daję w [ ]

Z góry zastrzegam się, żebyś nie traktował mojego tekstu bardzo zobowiązująco. Będzie prawdziwy, ale czy uda mi się wyłapać, pisząc ad hoc, wszystkie cechy i sporządzić w miarę spójny profil. :)
Zrezygnuję też z próby opisu modelowania określnych postaw światopoglądowych - opis procesu formatowania (popularnego "prania mózgu") byłby dość obszerny, z drugiej strony miałbym pewne skrupuły: zbyt oczywisty jest tam rozbrat z etyką. :)

"Anatomia" leminga.

Żeby sporządzić profil psychologiczny zwierzątka quasi-politycznego jakim jest leming polski pospolity, na początek zastanówmy się nad korelacjami cech charakterologicznych, właściwych dla opisywanego gatunku. Zacznijmy od wykluczenia czynników nie mających znaczenia - biorąc pod uwagę własne nasze doświadczenia z lemingami.

Inteligencja.
Bez znaczenia. Bywają lemingi błyskotliwe, bywają tępe jak but. Powszechne przekonanie, że człowiek inteligentny jest mniej podatny na manipulację jest, zasadniczo, prawdą - ale ryzykowne byłoby domniemanie, że pewien poziom IQ w pełni chroni i impregnuje. Gorzej: rozgarnięty leming staje się niebezpieczny nie tylko dla rozmówcy (drapie i pluje o wiele celniej, czasem ze swoistym wdziękiem), ale i - dla samego siebie. Dzięki wysokim zdolnościom analitycznym i ogólnie niezłej kondycji umysłowej jest w stanie o wiele dłużej opierać się "skrzeczącej rzeczywistości". Podstawowy mechanizm obronny, zapobiegający powstaniu dysonansu poznawczego - czyli racjonalizacja [głupoty - przyp. JB] - jest u takiego leminga znakomita.

Wiedza.
Jak wyżej, nie ma większego wpływu, nie widzę korelacji. Pisząc "wiedza" mam na myśli poziom wiedzy ogólnej, kultury, często będący pochodną posiadanego wykształcenia. Bez związków: znam lemingi z tytułami naukowymi, skądinąd autentycznie mądrych ludzi - jak i znam lemingi zdecydowanie niższych lotów. Można by też odwołać się do wiedzy w innym tego słowa znaczeniu: sumy informacji o polityce, osobach publicznych, sytuacji w Polsce i na świecie. Tutaj, wtrącę, najczęściej popełniamy błąd, próbując "nawracać". Otóż, wydaje się nam, że jeśli potraktujemy leminga liczbami, cytatami, pokażemy źródła, po prostu udowodnimy - leming w końcu zrozumie. Tak, to się zdarza, że zrozumie, ale bardzo, bardzo rzadko, po wielu próbach.

[gwoli uzupełnienia: Leming czyta inne gazety, portale, niz my. W dodatku poziom "naszych" gazet jest tak niski, że Leming nie będzie na tyle głupi, aby zasysać treści z nich pochodzące. W GW może natomiast znaleźć wiele informacji ze świata oraz ogłoszenia o pracę]

Dlaczego tak się dzieje? Odpowiem następująco...
Cóż, jestem zaprzysięgłym "fanem" fenomenologii. To dość częste schorzenie wsród psychologów - po prostu idealnie się wkomponowuje w "całokształt". :)
Tak więc, zakładam, że każdy człowiek żyje poniekąd w swojej własnej wersji otaczającego go świata. Te same elementy postrzegamy inaczej, odrobinę inaczej, trochę inaczej bądź zupełnie inaczej. W skrajnym przypadku posiadanie totalnie odmiennej wizji oznacza de facto chorobę psychiczną i można mówić o poważnych zaburzeniach w sferze kognitywnej. Vide: schizofrenia paranoidalna, najbardziej jaskrawy przykład.

W normalnych warunkach nasz wizje rzeczy prostych są bardzo zbliżone, a nawet wydają się identyczne. Krzesło to... no krzesło. Ale już krzesło brązowe dla kogoś innego będzie krzesłem brunatnym. A wygodne krzesło brązowe może być postrzegane też jako brzydki brunatny fotel...
Do czego zmierzam - im z bardziej skomplikowanymi elementami rzeczywistości mamy do czynienia, tym większa szansa na inna interpretację rzeczywistości. Dalej, gdy przechodzimy z pierwszego świata Poppera (bytów fizycznych) do trzeciego świata (bytów kulturowych, twórów człowieka) - różnice w percepcji tychże (a co za tym idzie, w analizie i wnioskach) mamy praktycznie jak w banku.

Ergo - próby "nawracania" leminga za pomocą "faktów" są wysoce nieefektywne. On, po prostu, żyje w innym świecie. Zostańmy na chwilę jeszcze przy Popperze - jego drugi świat, to świat indywidualnych stanów świadomości, róœnież emocji, to swoisty filtr, przez który percypujemy.
*
Wykluczyłem na wstępie i inteligencję, i wiedzę - z premedytacją, bo często, obcując z lemingiem, mamy ochotę złapać się za głowę i krzyknać: tyle wiesz, niegłupi przecież jesteś, no to czemu, czemu... ;) No, właśnie dlatego.

[nie odmawiając słuszności powyższym wywodom dodałbym jako kluczowy problem zagadnienie korporacyjności. Korporacyjność tworzy inny świat wartości, niż powiedzmy przynależność do Narodu. Leming ma potrzebę bycia w strukturze sieciowej, która przekracza narodowość. To powoduje, że nawet jesli Leming uzna prawdziwość przytaczanych przez nas faktów, to interpretuje je odmiennie, według swojej hierarchii wartości. Dla Leminga uniwersyteckiego rytualny obiektywizm naukowy oraz znajomość języków obcych stoją zdecydowanie wyżej, niż Naród, który jest wartością czającą się gdzieś w podświadomości, niezdefiniowaną, bo nauka nie dopuszcza istnienia Narodu jako wartości obiektywnie istniejącej, a nie tylko wymyślonej przez ludzi. Dla Leminga Dobro Wspólne istnieje, ale oparte o wartości korporacji prawniczej - prawo jest świętością, a standardy wyznacza cywilizacja zachodnia.]

Co więc lemingi mają ze soba wspólnego?
Ideowość.
Leming, każdy, niezależnie od innych cech jest ideowcem. Leming ma swoje doktryny, które wyznaje, a przy tym jest święcie przekonany, że świat można i trzeba czynić lepszym miejscem, właśnie przez stosowanie jego prawd wiary. Owe doktryny są ściśle zhierachizowane. Na przykład: parcie na europejskość i nowoczesność jest u polskiego leminga bardzo wysoko. Przekłada się to potem na (z naszego punktu widzenia ) często karkołomne konstrukcje. Jak, na przykład: jest kiepsko, ale jesteśmy Europejczykami, więc już nie jest tak kiepsko. Pamietajmy też, że system wartości leminga jest płytki i często sprowadzony do haseł i terminów, pod które podstawiona zostałą treść zmanipulowana. Praworządność, demokracja, uczciwość - mogą dla leminga znaczyć coś zupełnie innego, niż dla nas.

[bardzo celna uwaga, ale wątek należy rozwinąć. To oczywiście tylko moje zdanie, ale Leming żyjąc w świecie korporacji, lepi swój światopogląd z opinii autorytetów korporacyjnych. Czyli jesli nie rozumie idei Dobra Wspólnego, to pyta o definicję prawnika, nie próbuje sam jej zdefiniować, bo byłby we własnych oczach dyletantem - kult fachowości]

Ale leming jest zakutym ideowcem, powtórzmy.

Lenistwo.
Leming jest leniwy, to cecha wspólna. Nie, niekoniecznie fizycznie leniwy, leming jest leniwy umysłowo. Niechęć do samodzielnego myślenia czyni go koszmarnie podatnym na medialne manipulacje [i myslenie korporacyjne, cechowe!]. W pracy leming może być świetnym, twórczo myślącym inżynierem. Ale już w życiu prywatnym mu się nie chce - zresztą, wbrew pozorom polityka nie jest taka prosta "do ogarnięcia". Leming ma telewizor, leming intelektualista ma Gazetę, [leming inteligent ma korporację]. Leming intelektualista do kwadratu używa dodatkowo internetu - oczywiście odwiedzając "właściwe" portale. Ale króluje wygodnictwo.

Emocjonalność.
Nasze lemingi, nawet te z ostrymi pazurkami, to bardzo wrażliwe zwierzaczki. Czy zauważyliście, jak łatwo można je wytrącić z równowagi? Albo jak łatwo same wytrącają się z równowagi przy okazji rozmów o polityce? Ciekawe, prawda? :)
Obniżony poziom odporności leminga na krytykę (jego przekonań lub jego osoby) związany jest z innym deficytem. Lemingi - uwaga, wszystkie! - mają zaniżone poczucie własnej wartości. Tak, choćby, wyglądał na dużego i groźnego, i twardego, wygadanego - gdzieś w środku popiskuje cieniutko. [w tym problem: widzimy słabości Leminga, ale z powodu obiekcji moralnych mamy opory w bezwzględnym wykorzystaniu tych słabości. W zasadzie Leming to idealny kandydat na członka niszczycielskiej sekty]
Bowiem leming to stworzenie stadne, lemingi mają głęboką potrzebę przynależności. Ta przynależność (do grupy, [do korporacji, cechu], do fajnych, do mądrych, do nowoczesnych, do rozsądnych, do tolerancyjnych, itd) daje lemingowi poczucie bezpieczeńśtwa, a zarazem utwierdza go w przekonaniu, że istotnie jest fajny, mądry i nowoczesny. Psychika nie zaburzona, nie obarczona kompleksami, gdzie dystans między tzw. "ja idealnym" (jacy chcielibyśmy być), a "ja realnym" (jak się widzimy) jest należyty nie wymaga sztucznego dowartościowywania się, przez przynależność do grupy, kasty, społeczności. Owszem, potrzeba  bycia docenianym, nagradzanym, potrzeba zbierania tzw. pozytywnych głasków jest całkowicie naturalna. Ale u leminga następuje dopieszczanie przez instytucjonalizację; najpierw stawia się na piedestale pogląd, grupę ludzie, ideę - a potem, przez sam fakt przynależności, leming czuje się fajny i mądry.

Dlatego nasze zwierzaczki, podrażnione, bywają potwornie agresywne. Przestają słuchać co się do nich mówi (wyparcie), zaczynają krzyczeć tupać, sięgają po argumenty ad personam, obrażają się - i tak dalej... Nie wińmy ich - gdy toczy się dyskusja leming tylko pozornie broni swoich przekonań, tak naprawdę (o czym nie wie), broni siebie, broni swojego "ja". Bo jeśli dopuściłby choćby możliwość, że jego stadko nie jest takie super, że jego "wartości" są warte mało - automatem straciłby w swoich oczach status mądrego i fajnego. Przekleństwo niskiej samooceny powoduje okopanie się w Zamku Św. Trójcy. Co jest źródłęm tej niskiej samoocent - to już mniejsza, mogą być bardzo różne. W tym, najbardziej znana, kompleks ambitnego przybysza do wielkiego miasta...

Leming często jest, tak naprawdę, tchórzem. (nie zwierzęciem! :)). W jego świecie nadspodziewanie wielu rzeczy robić "nie wypada" [tak, Lemingi mają moralność pani Dulskiej. Ten pluszowy konserwatyzm jest wspólny z moherami, ale posunięty do pewnego absurdu, fałszywy]. Wszak leming to lewicowiec, w jego świecie co rusz można potknąć się o bożka, idolka, cienką czerwoną linię przekroczyć lub też wpaść pod rozpędzonego tira poprawności politycznej. Nolens volens - leming się ustawicznie czegoś obawia. [kluczowe słowo: strach]

Autorytety.
Lemingi uwielbiają autorytety, mają ich zazwyczaj bardzo dużo. Idealny autorytet leminga to taki "primus inter pares". Jest swój, i tylko troszkę lepszy ode mnie, ale jest. Albo inaczej: jest wybitny (ach, jaki wybitny ten mój autorytet jest), ale w sumie swój chłop [np od kielicha nie stroni]. Mowa oczywiście o autorytetach światopoglądowych, ten sam zagubiony zwierzak, przypomnę, w innych kwestiach może mieć całkiem niezłe rozeznanie. Ale kluczowe dla leminga są autorytety moralne. Fiksacja na tym punkcie czasem zbliżona jest wręcz do kultu jednostki - do tego stopnia bezkrytyczny bywa nasz przyjaciel. Lemingi bardzo lubią sprowadzać rozmowę do licytacji: "ale mój autorytet jest bardziej autorytatywny i opiniotwórczy". Przecież, pamiętajmy, leming jest umysłowo leniwy, operuje kalkami i cytatami. Własna refleksja w wypowiedziach leminga to pierwiastek śladowy.

****
To tak z grubsza, bo czas mi się kończy (znowu). Przyczynek, do studium, może tak. :)))
Aha - co zrobić z lemingiem.
Przytulić, pogłaskać, dopieścić go jako człowieka, połechtać mile ego - potem dopiero można próbować rozbrajać miny, przecinać zasieki...

PS. W tekście mogą być literówki czy też gdzieniegdzie jakiś kiks stylistyczny, pisałem w biegu, przepraszam; potem poprawię. :)

[Na koniec zastanawiam się, czym my sie od nich właściwie różnimy. Oczywiście - różnimy sie ideologicznie. Generalnie przyjmujemy za wartość najwyższą Dobro Wspólne, Naród, w róznym stopniu także Religię. Wartości grupowe cenimy tylko do momentu, gdy nie zaczną one zagrażać Dobru Wspólnemu. Część z nas przynalezy bardziej do Cywilizacji (która jest wartością sieciową), niż do Narodu. Niektórzy - tak jak ja - próbują wybierać wartości sieciowe takie jak Intermarium, ale znowu podłożem do nich jest przekonanie o istnieniu narodów. Lemingi jeśli wspieraja Ukraine to tylko po to, by poszerzyć świat "fajności europejskiej", a nie po to, by wzmocnić własny Naród.

Kolejne pytanie: dlaczego staliśmy się moherami? Odpowiedź nie jest łatwa. Częśc z nas z powodu bardzo konserwatywnych, zasadniczych przekonań. Częśc z powodu silnej Wiary. Inni z szacunku do historii i miłości do Polski. Jednak jakaś część - w tym ja, a domyślam sie, że i Max - także ze swego rodzaju także przekory, potrzeby płynięcia pod prąd. Może jestem prawicującym hippisem? Z tego by wynikał wniosek, że prawica generalnie stawia na indywidualizm i byc może dlatego ciągle przegrywa wybory. Bo że ostatnie wybory wygraliśmy fuksem, to chyba nikt nie ma wątpliwości]

Też czekam na wpis Maxa.