Noc spadających gwiazd

Wbrew temu, co - w szczególności ostatnio -  funduje nam rzeczywistość polityczna, ja dzisiaj przychodzę z garsteczką optymizmu. W noc spadających gwiazd trudno wszak inaczej :)  
Najlepiej byłoby wyjechać za miasto, położyć się w trawie i czekać.
Spadające gwiazdy są przecież szczególnie dobrą wróżbą dla zakochanych, podróżnych i chorych, a każde życzenie musi się spełnić, jeśli zdążymy o nim pomyśleć, zanim gwiazda zniknie „na ziemi” :)
 
Niestety wyjechać nie mogłam, więc tylko znalazłam sobie punkt obserwacyjny, zresztą tuż obok mojego domu, z którego dobrze widoczny jest północno-wchodni skrawek nieba - bo właśnie tam należy szukać Perseidów. Na dzisiejszą noc przypada apogeum ich widocznego z Ziemi przelotu, czyli prawdziwy „deszcz spadających gwiazd”.

Perseidy, jak wiadomo, to po prostu rój meteorytów, które regularnie co roku są najlepiej widoczne pomiędzy 12 a 14 sierpnia. Innymi słowy, są to nieduże okruchy skalne będące pozostałością komety Swifta-Tuttle'a, która pojawia się w okolicy Ziemi co 133 lata. A ich rozbłyski, to efekt wpadania w atmosferę ziemską z z wielką prędkością, bo ok. 60 km/sekundę. Stają się dla nas widoczne na wysokości około 100 km nad ziemią.
 
Zatem Perseidy...  to tylko "gwiezdny pył", który pozostał z warkocza komety.
Ich czas świetności już minął, ale starczy ich jeszcze na pewno do końca naszych dni i na wszystkie nasze marzenia :)


A piszę dziś o tym, bo oprócz widowiska, jakie zgotowały mi dziś „spadające gwiazdy”, zobaczyłam coś jeszcze. Obok mnie stało i siedziało przynajmniej ze dwadzieścia innych, nieznanych mi osób. W to miejsce ludzie przychodzą często, bo jest to dokonały punkt widokowy na Wisłę i prawobrzeżną Warszawę. Tym razem jednak nikt nie gapił się na wodę, ani na wiślane mosty, ale wszyscy jak jeden mąż mieli zadarte w niebo głowy, a gdy pojawiała się na nim srebrzysta smuga, śmiali się, wydawali radosne okrzyki i klaskali w ręce. Jak dzieci :)
Pomyślałam, że dopóki ludzie potrafią się cieszyć spadającymi gwiazdami, to może świat nie jest jeszcze całkiem stracony. Pewnie naiwnie, ale dzisiaj mi wolno :)

Z tego wszystkiego, dopiero po powrocie do domu uświadomiłam sobie, że wśród swoich życzeń do gwiazd, kompletnie nie uwzględniłam prośby o przypływ gotówki. I chyba to dobrze, bo nadmiar pieniędzy zabija marzenia równie skutecznie, jak nadmiar trosk.
Może warto posłuchać czasem poetów, którzy wiedzą, co naprawdę jest w życiu ważne…

A jeśli jeszcze nie spojrzeliście dzis w niebo, to nic straconego. Jest jeszcze trochę czasu. Najwięcej gwiazd przeniesie się dziś na ziemię pomiędzy 1.00 w nocy, a 5.00 rano.