Cisza wyborcza jest jak zmiana czasu. Mało kto widzi jej sens, ale znieść jej nie można. A Polacy, choć niby tacy anarchiczni, wolnościowi, ba, warchoły według niektórych, sami sobie zamieniają knebelek na knebel: choć cisza dotyczy wyłącznie agitacji wyborczej, rozciągają ją na całą politykę, przenoszą z mediów tradycyjnych na portale społecznościowe, nawet, jeśli to, co piszą, widoczne jest tylko dla znajomych, więc knebel obejmuje rozmowy prywatne. Czytasz jeszcze, czy już zaczynasz czuć ten dreszczyk emocji, bo uczestniczysz w łamaniu prawa?

Nie uczestniczysz. Możesz rozmawiać z każdym i o wszystkim. Agitacja wyborcza? Ok, może nasza 26-letnia demokracja zawali się, gdy powiesz lub napiszesz „głosuj na listę nr 1” (ba, nawet, gdy napiszesz o liście nr 2, 3 i tak dalej…), ale to chyba nie o tobie świadczy źle, a o niej? Czy w związku z zakazem agitacji, miałbym akurat dziś nie wspomnieć o niewątpliwych osiągnięciach naszych władz i Polski, którą tak chwalą przecież nie tylko w wyborczych wystąpieniach? Czy złamię jakiś przepis, wspominając aferę stoczniową, hazardową, czy taśmową? Przekręciarza, prowadzącego obrady w sali pełnej pustych krzeseł? Gościa, rąbiącego podatników na przysługującym mu paliwie i wysyłającego BOR po pizzę? Panią, która nie chce odbudować pałacu, bo uraziłoby to pamięć nieznanego żołnierza z Wehrmachtu? Kolekcjonerów zegarków i utrzymanków emerytów, wpłacajacych datki na kampanię? Ludzi obrzygujących nas od tylu lat nienawiścią, ale walczący z „hejtem”? Szefa NIK, co to miał być tym bardziej przyzwoitym, konserwatywnym państwowcem, a wyszło trochę inaczej? Wydaje mi się, że nie. Chłopcy na posyłki w ministerstwach, sędziowie na telefon, dziennikarze na państwowej służbie, pijany lub naprawdę poważnie chory eksprezydent bełkocący w porannym wywiadzie radiowym, pani wiceminister w izbie wytrzeźwień – to nie znika dlatego, że ktoś ogłosi ciszę wyborczą. A przecież ja tylko zacząłem wyliczankę, którą można ciągnąć w nieskończoność. Szpitalne żarcie, którego zdjęcia obrzydzają mi jedzenie bardziej, niż jakikolwiek oglądany w trakcie posiłku horror. Zapisy na badania z kilkuletnimi terminami. Rolnicy w areszcie. Strzały i pałowanie protestów. Mielone podpisy i zdezorientowane sześciolatki w nieprzygotowanych szkołach. Płytę zwycięzcy Konkursu Szopenowskiego wyda za miesiąc Deutsche Grammophon.

Cisza wyborcza nie przekreśli ostatniego roku, 4, 8, 26 lat.