Zanim utopisz opasłego księdza

Chciałem napisać jakąś wesołą notkę na motywach sprawy młodego polityka lewicy, który planuje happening polegający na topieniu „złego opasłego księdza”. To bardzo kuszące – można na przykład zamienić młodego komucha na młodego narodowca, księdza na Żyda, topienie na spalenie, rzekę na stodołę. Albo na hotel – hotel byłby na czasie. Tylko jakoś w sumie mało zabawny jest bałwan, który planuje sobie w głowie tego typu akcje, oczywiście nie chcąc nikogo zabijać „tak naprawdę”. Starsi koledzy się odcinają, a Grzegorz Gruchalski spokojnie kontynuuje partyjną robotę jako szef Federacji Młodych i członek zarządu krajowego. Faktycznie – prawdziwy socjaldemokrata i prawdziwy członek. Tyle, że niezbyt mądry.

W swoim czasie postkomuniści zaprzyjaźnili się z kościołem, by tym łatwiej wprowadzić nas do Unii, ale to dawne czasy. Został po nich najwyraźniej tylko utwór Kukiza i Piersi „Wartości chrześcijańskie”, mało znany i dziś już właściwie niezrozumiały bez znajomości kontekstu i starszy trochę „Bolszewicy na mszy w pierwszych rzędach siedzą”.  A że dziś mamy modę raczej na lata 80-te, więc pan Gruchalski wymyśli topienie opasłego księdza – w Wiśle, zgodnie z komunistyczną tradycją, inny może zaproponować włamanie na plebanię (nawet się rymuje!), a trzeci – zapicie kapłana na śmierć. Oburzy to co najwyżej PiS i komitet przeciw sektom, który oburza się przecież co chwila i na wszystko.

I tylko nie przyjdzie do głowy zadowolonemu z siebie bałwanowi, że gdyby nie „opasły ksiądz”, który kształtował naszą kulturę i opowiadał kolejnym pokoleniom o przebaczeniu i miłości bliźniego, zapewne starsi koledzy pana Grzegorza w swoim czasie zawiśliby na latarniach. I nawet, gdyby były to happening, miałby charakter ostateczny i nieodwracalny. Zanim więc pójdziesz Grzesiu utopić księdza, to mu za to podziękuj.

Utopić księdza w Wiśle

fotografia własna