Zelnik, Bolek i Tamiza

Odkąd opinia publiczna żyje znów sprawą Bolka, próbuje się, również po prawej stronie, tworzyć fałszywe analogie. Wcześniej zestawiano sytuację Wałęsy z sytuacją prof. Kieżuna, od dziś zaś również z historią Jerzego Zelnika. Moim zdaniem zarówno jedno i drugie porównanie jest kompletnie nie na miejscu.

O sprawie Zelnika wiemy na razie nie wiele, same deklaracje aktora dają nadzieję na jakieś przyzwoite zakończenie, co już stawia rzecz w zupełnie innym świetle, niż dzisiejszą chaotyczną linię obrony wpadającego co krok we własne sidła Wałęsy. Wyborcy PiS nie ruszą w sobotę na miasto z portretami aktora, nie wstawią sobie jego zdjęć w awatary, nie napiszą masowo, że są TW jakimś tam. Tym różnią się od sympatyków KOD, którzy dumni są z afiliacji z TW Bolkiem, zaś jego ofiary, jak wszystkich innych poszkodowanych czy to przez PRL, czy też III RP mają w głębokiej pogardzie. Zelnik nie miał wpływu na życie polityczne III RP, nie blokował lustracji i dekomunizacji, nie wzmacniał lewej nogi, nie wynosił swoich akt, korzystając z uprzywilejowanej pozycji. Całe jego zaangażowanie ograniczyło się do kilkukrotnego zamanifestowania odwrotnych do reszty jego środowiska sympatii politycznych. Jeśli zaś dla kogoś akurat poparcie Zelnika dla PiS było kluczowe przy podejmowaniu decyzji wyborczych, mogę tylko współczuć. Dla mnie takie deklaracje to co najwyżej niespodziewany bonus lub przykry zgrzyt. Żaden aktor nie przekonał mnie dotąd do niczego poza filmem, w którym występował.

O wiele bardziej przykry był dla mnie fakt relacji prof. Kieżuna z bezpieką. Jednak i tu jest to raczej kwestia zawodu, bo facet, który ma pełne podstawy, by być jednym z niewielu żyjących autorytetów moralnych i bohaterów mógłby powiedzieć, jak to było, co wtedy myślał i przeprosić. I tylko ta niewykorzystana szansa łączy Kieżuna z Wałęsą. Kieżun wobec III RP był jednoznacznie krytyczny, ja natomiast nigdy nie odniosłem wrażenia, by wypowiedzi profesora, czy to o Powstaniu, czy o transformacji ustrojowej, czy o sytuacji bieżącej wreszcie, wygłaszał TW Tamiza, nie Witold Kieżun. W przypadku Wałęsy prawie zawsze słyszymy kręcącego, zamotanego TW Bolka. Czasem pewnego siebie i aroganckiego, czasem już tylko przestraszonego – bo tak odebrałem ostatnią rozmowę byłego prezydenta z Moniką Olejnik.

Zawartość teczki Zelnika w niczym nie zmienia mojej oceny „żartu” Wojewódzkiego i Jaoka, tak samo, jak ujawnienie akt „Tamizy” nie wpłynęło – z zachowaniem proporcji – na ocenę Powstania Warszawskiego, a kwestia zbyt chętnego sięgania po cudzą narrację w niczym nie usprawiedliwia działań prezydenta Komorowskiego, WSI i prokuratury wobec Wojciecha Sumlińskiego. Kolejny raz będą nam wmawiać, że jest inaczej, ale nie musimy towarzyszyć im w tej pociesznej gimnastyce.

PS. Już po napisaniu tego tektu zapoznałem się z zawartością teczki Zelnika, opublikowaną przez Cezarego Gmyza. Fakt, że nawet w ocenie Gmyza właściwie "niczego tam nie ma", nie zmienia w niczym wymowy mojego wpisu, a jeśli już, to jedynie ją wzmacnia.
http://gmyz.dorzeczy.pl/id,8241/Jerzy-Zelnik-i-SB.html
 
PS. Obrazek oczywiście z czasow nagonki na Zelnika po wspomnianej audycji Wojewódzkiego i Jaoka.