Żołnierze strażnic KOP jako pierwszy podjęli nierówną walkę z sowieckimi agresorami.
Strażnice KOP-u jako pierwsze przyjęły na siebie impet sowieckiej agresji z 17 września 1939 roku. Do ich likwidacji wyznaczono specjalne grupy sowieckich pograniczników, uzbrojonych w kilka karabinów maszynowych. Za nimi posuwały się oddziały Armii Czerwonej.
W grudniu 1939 roku szef RSHA Heydrich wszczął postępowanie przeciwko Alfredowi Hasselbergowi, dowódcy jednego z oddziałów, które dokonały we wrześniu 1939 roku pogromu przemyskich Żydów.
Mordy na obywatelach państwa polskiego popełnione w trakcie wojny polsko-niemieckiej w 1939 roku były pochodną wytycznych sformułowanych przez Hitlera 22 sierpnia 1939 roku na Obersalzbergu, w myśl których należało: „Zamknąć serca przed litością. Postępować brutalnie. (…) Prawo jest po stronie silniejszego. Największa surowość" .
W drugiej połowie września 1939 roku w ciągu kilku Niemcy rozstrzelali w Przemyślu i okolicach kilkuset miejscowych Żydów. Sprawcami mordów byli wchodzący w skład Einsatzgruppe 3/I i Einsatzgruppe von Woyrscha funkcjonariusze Policji Bezpieczeństwa.
Pozytywne doświadczenia w kontaktach z Niemcami podczas okupacji ziem Królestwa Polskiego w okresie I wojny światowej sprawiły, iż polscy Żydzi nie uciekali przed Niemcami pozostając w swoich domach.
Wspólne naciski Mikołajczyka, rządu brytyjskiego oraz Stalina doprowadziły w końcu września 1944 roku do zdymisjonowania gen. Sosnkowskiego z funkcji Naczelnego Wodza.
Żaden z uczestników tzw. puczu sierpniowego nie został skazany, a niektórzy z nich zasilili potem ekipę Jelcyna.
Członkowie Państwowego Komitetu Stanu Wyjątkowego nie planowali ataku na Biały Dom, gdzie mieściła się kwatera główna Jelcyna i innych przeciwników puczu. Dlaczego członkowie Komitetu nie wydali rozkazów żołnierzom? Czy będąc całkowicie przekonani o poparciu Gorbaczowa, nie widzieli sensu szturmu na siedzibę władz Rosji?