Godziemba's blog

Niemal natychmiast po przejęciu władzy bolszewicy rozpoczęli bezpardonową walkę z religią i rosyjską Cerkwią
 
       Następnego dnia po przewrocie zdominowany przez bolszewików zjazd rad ogłosił Dekret o ziemi, który przewidywał między innymi nacjonalizację całej ziemi cerkiewnej i klasztornej. Cztery dni po ogłoszeniu dekretu przekazano klasztory pod Zarząd Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych. Jednocześnie upaństwowiono wszystkie  szkoły cerkiewne (akademie, seminaria, szkoły misyjne i parafialne).
 

Represje władz komunistycznych zdusiły marcowy bunt młodego pokolenia.
 
       Na uczelniach wrocławskich w dniu 16 marca zakończono strajk i zaprzestano okupacji uczelni wyższych. Komisja zrzeszająca przedstawicieli wszystkich wrocławskich szkół wyższych przyjęła projekt „Uchwały końcowej”. Protest nie skończył się z zakończeniem strajku, postanowiono działać w ramach powołanego Komitetu Międzyuczelnianego, który miał za zadanie komunikować się z innymi ośrodkami akademickimi w kraju.
 

W połowie marca 1968 roku strajki studenckie ogarnęły większość ośrodków akademickich w PRL.
 

Wiec studencki w dniu 8 marca 1968 roku zapoczątkował bunt młodego pokolenia przeciwko władzy komunistycznej.
 
      W sytuacji trwającego napięcia politycznego w środowiskach twórczych i naukowych, związanego z zaostrzeniem przez władze PRL systemu cenzury oraz pogarszającej się sytuacji gospodarczej, kierownictwo PZPR podjęło w końcu 1967 roku decyzję o ograniczeniu liczby przedstawień, a następnie o zdjęciu ze sceny w Teatrze Wielkim przedstawienia Dziadów Adama Mickiewicza w reżyserii Kazimierza Dejmka.
 

Po przejęciu władzy w Rosji przez bolszewików oraz zawarciu przez nich pokoju w Brześciu z państwami centralnymi, oddającego Niemcom wszystkie zachodnie gubernie rosyjskie, wydawało się, że koncepcja Mitteleuropy ma wielkie szanse realizacji.

Koncepcja „Mitteleuropy” miała zapewnić Niemcom dominację w Europie.

     Na przełomie XIX i XX wieku w Niemczech powstało szereg teorii geopolitycznych, nawiązujących do takich pojęć jak „przestrzeń życiowa”, „ekspansja na wschód”, wzywających do zjednoczenia wszystkich Niemców w jednym państwie. Propagowały one dominację Niemców w Europie oraz usprawiedliwiały wojnę jako właściwą drogę do zrealizowania zamierzonych celów politycznych.

W 1917 roku Litwini rozpoczęli, przy pomocy Niemiec, budowę swojego państwa.
 
     W warunkach dominacji kultury polskiej wśród inteligencji, litewska odrębność narodowa przybrała postać niechętną polskości.
 
      Momentem przełomowym w procesie odrodzenia Litwinów było powstanie w 1883 roku Auszry, gazety drukowanej w Prusach Wschodnich i kolportowanej na Litwie. Założycielem i pierwszym redaktorem pisma był Jonas Basanowiczius, zwolennik emancypacji narodowej Litwinów, bardzo krytycznie oceniający okres współpracy polsko-litewskiej.

W traktacie podpisanym w lutym 1918 roku w Brześciu państwa centralne przekazały państwu ukraińskiemu ziemie polskie – Chełmszczyznę i część Podlasia.
 
      W trakcie rokowań pokojowych z Rosją bolszewicką, w końcu grudnia 1917 roku Niemcy i Austriacy do rozmów niespodziewanie zaprosili także Ukraińców. Najważniejszym celem Berlina było oderwanie Ukrainy od Rosji i przekształcenie jej w niemiecki protektorat.
 

Pomimo upokarzających warunków traktatu brzeskiego, jego podpisanie umożliwiło Leninowi zachowanie władzy i skoncentrowanie się na wojnie z „białymi”.