MD's blog

Podstawowym filarem oparcia się rządzącego układu jest potężna machina propagandowa, która nieustannie pokazuje rosnące słupki poparcia i zaufania. Nie ważne, że kandydat "obywatelski" Bronisław Komorowski powinien się, przynajmniej z kilku rzeczy, wytłumaczyć w normalnym sądzie. Nie ważne, że jego urzędowanie to pasmo wpadek i kompromitacji. Z kolei uczynienie z Rosji sojusznika i wypowiedzi na ten temat jego doradców powinny być powodem zakończenia wszelkiej działalności publicznej tego osobnika.

Konwencję wyborczą Andrzeja Dudy śmiało można porównać do wspaniałej szarży kawaleryjskiej, która uczyniła olbrzymi wyłom w pozycjach przeciwnika i potężnie zachwiała jego przekonaniem we własne siły. Przeciwnik jednak nie uległ panice i nie poszedł jeszcze w rozsypkę a wciąż próbuje utrzymać pole walki. W tej sytuacji konieczne jest pogłębienie tego uderzenia i utwierdzenia zdobytych szarżą pozycji poprzez mozolne działania piechoty. W przeciwnym wypadku bowiem nie tylko przeciwnik odzyska utracone pozycje, ale zagrozi nawet owej grupie uderzeniowej.

Profesor Andrzej Nowak należy niewątpliwie do najwybitniejszych historyków. Jego badania naukowe i refleksje wzbogacają naszą tożsamość narodową i kulturową utwierdzając nasze pokolenie w ciągłości tysiącletnich dziejów. Bezcenny wkład Profesora w naszą polskość jest znakomitym lekarstwem na katastrofalne schorzenia narodowe rodem jeszcze z XVIII wieku jaki potworne rany zadane nam przez zaborców, Niemcy i Związek Sowiecki.

I tak oto w majestacie "prawa" akceptowanego zarowno przez Brukselę, Berlin jak i Moskwę ustanowiono nam "rady narodowe" z taką domieszką zielonej (w rzeczywistości także czerwonej, ale akurat pomalowanej na zielono) zarazy, że nawet samej Partii (anty)Obywatelskiej mają wątpliwości czy aby nie za dużo tego komponentu tym razem dodano. Poprzednia domieszka w kolorze sraczkowym (wewnątrz jak najbardziej wzorcowo czerwona), której dołożono w wyborach do sejmu miała trochę mniej krzyczący procent i w dodatku już widocznie się zużyła.

W tytule skrót PSL wziąłem w cudzysłów z szacunku dla ruchu ludowego, z którym szajka Piechocińskiego ma tyle wspólnego co Prusowie z Prusakami. Tematem zaś wpisu są wyłaniające się w wielkich "bulach" wyniki wyborów samorządowych. Opublikowany w piątek sondaż dawał tak marne szanse partii Piechocińskiego, że ten aż się obruszył i groził TVP konsekwencjami za publikację tak fatalnych przepowiedni.

Dzień Edukacji Narodowej jest z pozoru bardzo niewinnym świętem odwołującym się do starej, jak na stan naszej świadomości narodowej, tradycji bo sięgającej I Rzeczypospolitej. Rzeczywistość historyczna nie nastraja bynajmniej do świętowania takiej tradycji. W dominującej narracji historycznej kładzie się nacisk na powołanie pierwszego urzędu sprawującego nadzór nad oświatą i zaraz pojawiają się nazwiska księdza Kołłątaja czy księdza Piramowicza. Okoliczności zaś powołania tegoż urzędu są skrzętnie pomijane.

Narodowy Fundusz Zdrowia jest synonimem nieudolności i niewydolności publicznej służby zdrowia w naszym kraju. Stanowi swego rodzaju tarczę za którą "dzielnie" chowa się minister zdrowia a nawet premier zwalając na tę instytucję winę za cały karygodny stan systemu ochrony zdrowia. Od czasu do czasu minister zdrowia buńczucznie pogrozi NFZ-owi, albo z rozbrajającą wręcz szczerością przyznaje się do bezradności tak jak minister sprawiedliwości zasłaniający się "niezależnością" prokuratury głosi że są procedury według, których działa ten NFZ i on nic nie może.

Z pierwszą oficjalną wizytą zagraniczną następca Sikorskiego na stołku polskiego ministra spraw zagranicznych udał się do Paryża. Próbuję znaleźć jakieś uzasadnienie tego posunięcia i jedyne wytłumaczenie jakie mi przychodzi do głowy to takie, że pan Schetyna studiując historię we Wrocławiu przeczytał kawałek jakiejś książki o relacjach polsko-francuskich z czasów Księstwa Warszawskiego albo może z początku lat dwudziestych XX wieku i na tej podstawie uznał, że Paryż "jest naszym strategicznym partnerem, historycznym i politycznym przyjacielem".

Daleki jestem od przyjmowania kryterium oceny człowieka w postaci wielkości miejscowości, z której pochodzi. Sam zresztą jestem z tzw. "głębokiej prowincji" z czego akurat, nawet przekornie, jestem bardzo dumny. Niemniej jednak Kraków ma dość pozytywny wizerunek, kojarzy się z ostoją inteligencji, środkowiskiem naukowym związanym z ośrodkiem naukowym o kilkuwiekowej tradycji. Z tej opini próbował korzytać Jan Rokita przeciwko popularności byłego ministra sprawiedliwości. Owczesna rywalizacja PO-PIS nie zapowiadała aż tak drastycznego rozejścia się dróg obu ugrupowań.