To, co zdarzyło się 5 lat temu rodziło i rodzi wiele pytań. Im dalej od tragedii, większego znaczenia nabierają te z nich, które pojawiły się nie tamtego dnia, tylko w dniach, miesiącach i latach następnych.
(2)
Rosemann's blog
Nie twierdzę, że wojna będzie. Że nie będzie też nie twierdzę. Kto tam wie… Tak mnie naszło po prostu, że kiedy Berlin i Moskwa w sprawie Warszawy zaczynają mieć odmienne zdanie, kończy to się najczęściej krwawą łaźnią na polach Flandrii.
(2)
Któż nie chciałby żyć w kraju racjonalnym? Chyba tylko jacyś popaprańcy, ekstremalni skejterzy i bikerzy oraz, być może, ubrane na różowo nie do końca pełnoletnie panienki anonsujące się na „naszej klasie” i w innych internetowych miejscach „cze, jestem Monia, jestem zwariowaną nastolatką”. Z tymi ostatnimi to tylko takie moje założenie bo chyba jak ktoś jest „zwariowany” to daleko mu do racjonalności.
(1)
Jednym z mocniejszych komentarzy do wczorajszego wyroku na Mariusza Kamińskiego była krótka opinia Rafała A. Ziemkiewicza, w której zasugerował on (może nazbyt emocjonalnie) „Nadgorliwy sędzia właśnie zajebał PO, choć ani on, ani agit-prop tego nie rozumie. Narracja PiS od dawna nie była tak wiarygodna, jak teraz”.*
(5)
Sposób, w jaki rozwija się trwająca kampania wyborcza musi paradoksalnie prowadzić do takiego wniosku, że demokracja jest do du… kitu! Paradoks polega na tym, że wywodzimy ów wniosek na podstawie największego ponoć „święta demokracji” jakim są powszechne wybory.
(3)
Miałem dziś nie pisać ale, zgodnie z tytułem mego bloga, nie mogłem oprzeć się celności jednej odpowiedzi na twitta zamieszczonego przez „Bronisław Komorowski”. Piszę celowo niezbyt gramatycznie ale nie tylko ja zdaję sobie sprawę z tego, że, nawet jeśli Prezydent Komorowski w ogóle wie cóż to takiego twitter, rąk do umieszczania w nim czegokolwiek na pewno nie przykłada. Tak więc „Bronisław Komorowski” umieścił komunikat o treści „W drugiej kadencji, jeśli wygram wybory, będę budował strategiczny program „Start dla młodych”.
(1)
Pan Tomasz Lis, wyrażając rozczarowanie, że sztabowi Bronisława Komorowskiego nie udało się jak dotąd „domordować” Andrzeja Dudy poszedł dokładnie tą drogą, jaką swego czasu wytyczył pan Radek Sikorski, zapowiadając „dorżnięcie watah”. Nie mam pojęcia skąd w obozie „Zgody i Bezpieczeństwa” takie upodobanie do takiego języka i tak wyszukanych kolokwializmów. Słowo „wyszukanych” ma tu znaczenie. Nie każdy niestety jest takim purystą jak wymienieni panowie i nie każdy wie, jak dalece da się żonglować znaczeniami niektórych słów czy fraz.
(3)
Gdzieś na marginesie kampanii wyborczej, nawet jeszcze dalej niż znalazła się kandydatka SLD, pani Magdalena Ogórek, Leszek Miller i jego partyjni komilitoni wysmażyli i włożyli do zamrażarki (tej sejmowej rzecz jasna) projekt ustawy o odszkodowaniach dla „ofiar planu Balcerowicza”. Rzecz poznałem z dość krótkiej radiowej dyskusji ale nie mam powodów nie wierzyć broniącemu w niej tego pomysłu partyjnemu koledze Millera, posłowi Eislerowi (do niedawna „Twój ruch”), który wyjaśnił, że inicjatywa to odpowiedź SLD na ustawę przyznającą wsparcie byłym działaczom opozycji.
(3)
Jak już wiadomo, symbolem polskiego radykalizmu zostało krzesło. Nie swasta, nie celtycki krzyż, nie sierp i młot tylko mebel. To w sumie znakomita wiadomość dla mieszkańców kraju nad Wisłą.
Oczywiście mam na myśli uproszczony przekaz najnowszego klipu Bronisława Komorowskiego. Stwierdzenie „uproszczony” jest tu dość umowne bo w zasadzie cały przekaz kampanijny Komorowskiego jest zdecydowanie uproszczony. Sprowadza się do mechanicznego, wręcz tępego skandowania hasła „zgoda i bezpieczeństwo”.
Oczywiście mam na myśli uproszczony przekaz najnowszego klipu Bronisława Komorowskiego. Stwierdzenie „uproszczony” jest tu dość umowne bo w zasadzie cały przekaz kampanijny Komorowskiego jest zdecydowanie uproszczony. Sprowadza się do mechanicznego, wręcz tępego skandowania hasła „zgoda i bezpieczeństwo”.
(3)
(5)