Panie doktorze, czy Braun szkodzi?

Nasz kolega bloger GW_1990 zaskakująco mocno zareagował na to, jak Grzegorz Braun obszedł się w telewizji z panią Małgorzatą Serafin. „Braun w TVP, utrudniając pracę dziennikarki (chyba Serafin) i prowadząc monologi, zachował się jak cham. Tyle w temacie.” – napisał na Twitterze GW1990, po czym jednak dodał jeszcze „Stek publicystycznych banałów, "i tak dalej i tak dalej". Tak zostanie Braun zapamiętany po tej kampanii.” – i faktycznie zakończył, przynajmniej na jakiś czas, temat. Skąd tak surowa ocena Brauna?

Na pierwszego tweeta Grzegorza odpowiedziałem „Ten "cham" powinien prowadzić jakieś szkolenia dla polityków opozycji, lubujących się w byciu chłostanym stokrotkową rózgą.” Braun wie, że jest na wrogim terytorium, dlatego „idzie jak czołg, idzie jak czołg i nic nie powstrzyma już go” – cytując słowa znanego zespołu z tego samego, co reżyser, miasta. Ile razy pytaliśmy się, bez odpowiedzi, po co politycy opozycji chodzą do Olejnik, Lisa czy kilku innych osób. Czy to naiwność, czy masochizm, czy wiara w to, że sama obecność w telewizji przełoży się wyborcze sukcesy? Nie wiem, wiem jednak, że Braun, czego by o nim nie myśleć, umie z dziennikarzami rozmawiać, nie rozmawiając, mówiąc swoje. I budzi to we mnie sympatię tym bardziej, im mniej ciepłych uczuć mam do telewizyjnych gwiazdeczek, które potrafią polityka zgnoić lub przed nim uklęknąć, ale odbyć z nim poważną, dającą cokolwiek widzowi rozmowę, nie umieją.

W swoim telewizyjnym wystąpieniu – bo faktycznie trudno mówić to o wywiadzie – Braun zdążył wyjąć i zareklamować książkę Wojciecha Sumlińskiego „Niebezpieczne związki Bronisława Komorowskiego”, którą trzymał postawioną na stole do końca audycji, nazwać premiera, prezydenta i byłego premiera zdrajcami stanu, poczęstować widzów wizją umieszczenia ich wszystkich na Rakowieckiej, by zaczęli sypać w śledztwach, na przykład na temat zamachu smoleńskiego. Zmieszał z błotem dzisiejsze państwo polskie, media i trudno wymienić, kogo jeszcze. Nie tak dawno podobnie zdemolował kwadrans oficjalnej narracji w radiu Tok FM. O ile w mediach „połowicznie wrogich” Grzegorz Braun się gubi, vide jego wizyta w TV Republika, o tyle tam, gdzie punktów wspólnych nie ma żadnych, zdaje się być w swoim żywiole. I cóż, myślę, że choć raczej nie odbierze to głosów żelaznego elektoratu PiS Andrzejowi Dudzie, to jednak wiele ze słów czy zwrotów, używanych przez Brauna trąca czułe struny tego elektoratu, leje miód na pisowskie serca. „Ale on im jedzie” – no, jak można się w głębi ducha nie ucieszyć, że jest taki Braun, nawet jeśli przy okazji zdarzy mu się powiedzieć kilka bzdur lub tez co najmniej ryzykownych. Tyle, że nie chodzi przecież o to, by facet został prezydentem. Mówiłem już kiedyś – ja cenię Brauna jako wybitnego reżysera i producenta filmów dokumentalnych, być może najlepszego w Polsce. Tyle.

W 2010 roku wielu wyborców PiS było rozczarowanych zniknięciem radykalnych tonów z przekazu Jarosława Kaczyńskiego w czasie wyborów prezydenckich. Dziś utożsamienia z radykalizmem – a przy tym kilku pułapek reżimowych mediów – unika skutecznie Andrzej Duda. Różnica między tymi, a poprzednimi wyborami jest jednak taka, że o ile wtedy nikt nie podjął porzuconych wątków i nie skorzystał z języka, bliskiego pisowskiej ulicy, o tyle dziś robi to Braun. Być może nawet odbierze Andrzejowi Dudzie kilka głosów, choć nie obawiałbym się, by mogło to o czymkolwiek przesądzić. Oczywiście zupełnie odrębną sprawą jest „kwestia motocyklowa”, niemniej ona właśnie najlepiej zabezpiecza przed ewentualnym przepływem wyborców przekonanych. Tym bardziej, że stały elektorat Prawa i Sprawiedliwości zdaje sobie sprawę z zerojedynkowości tych wyborów, zaś ewentualny elektorat napływowy albo Brauna nie zna, albo nie potrzebuje jego radykalizmu.
http://vod.tvp.pl/audycje/publicystyka/polityka-przy-kawie/wideo/27042015-0810/19558158

*
korzystających z twittera zapraszam na https://twitter.com/karnkowski