Nowoczesna?

Znam młodą osobę, która przed wyborami mocno się zangażowała w kampanię Nowoczesnej. Wiem, że jej dotychczasowym idolem był Harry Potter, więc odpowiedź na moje pytanie skąd nagle Nowoczesna, nieco mnie zdziwiła, choć nie zwaliła z nóg: - No, bo PiS to mohery, a PO - złodzieje …

Biorąc pod uwagę popularność PiS wśród młodzieży odniosłem wrażenie, że kalka o „moherowatości” PiS ciągle jednak marginalnie funkcjonuje w grupie młodych wyborców, choć teza o „złodziejskości” PO zaczyna dominować.

Machnijmy więc ręką na pogrążoną w kryzysie Platformę i przez chwilę spróbujmy się przyjrzeć nowej konstelacji, w której Nowoczesna jeśli jeszcze nie błyszczy, to z pewnością zaczyna pobłyskiwać.

No właśnie! Jakim blaskiem? Moim zdaniem blaskiem odbitym od dumy PO – Platformy wczesnego Tuska. Podkreślam – wczesnego. Bo schyłek, ten Ewy Kopacz, to już tylko krzywe, pokraczne zwierciadło. Pamiętacie te czasy? Te teksty Donalda o powszechnej szczęśliwości, o niźszych podatkach, o Polakach nagle przemianowanych na Europejczyków, o zielonej wyspie …

Petru zbiera resztki. Przyszedł, zgarniając niedobitki marzeń oszukanych ludzi, którym Tusk wtedy zamotał w głowach, wmawiając im, że będzie lepiej. Kilka milionów pokazało mu środkowy palec udając się na emigrację, milion się wahał, został w kraju i ... poszedł zagłosować na Nowoczesną.

Teraz tym milionem chwali się i Petru i jego neurotyczna rzeczniczka, pani poseł Kamila Gasiuk-Pihowicz. Nic do niej nie mam. Potrafię nawet zrozumieć nagłe parcie na szkło. Nie takie rzeczy widziałem, lecz po wczorajszym występie czerwona lampka „Stop!” musi się zapalić:

Wara od Prezydenta!

Porównanie poczynań Prezydenta Andrzeja Dudy do podkulania ogona przez Jaruzelskiego, który ze strachu milczał jest najzwyczjniej haniebne. To wam, klakierom cwaniaków, którzy konstytycję chcieli traktować jak niedorozwiniętą dziwkę musi się Prezydent przeciwstawiać i walczyć o zachowanie demokratycznych reguł. Nie wiem, co pani poseł robiła wtedy, 13 grudnia, ale oburzenie z nagłego zniknięcia „Dobranocki” nie upoważnia do do porównań, które mnie – osoby, która ten dzień pamięta znacznie boleśniej może upoważnić do porównań, które aż cisną się na usta.

Tym razem daruję sobie, szkoda gadać ...

Tuskowi wcale nie potrzeba pożytecznych idiotów! On ma was gdzieś. Dostał, czego chciał i mogę się założyć, że marzy teraz – jak Dyndalski – byście mu dali święty spokój.

Pani karierę, proszę wybaczyć, mam tam, gdzie ma ją Tusk. Bardziej, o wiele bardziej mnie obchodzi, co będzie z Pauliną, która w deszczu rozdawała te wasze ulotki, bo nie wiedziala przecież, że zamiast Polsce - służyła Petru Consulting, coś tam …

Nie dla pani poseł więc, lecz dla Pauliny, mam anegdotę dość znaną w Warszawie.

Ponoć kiedyś, aktora Jana Nowickiego, po wejściu do bufetu w Teatrze Wielkiem zaskoczyl tłum kłębiacych się młodych ludzi, w większości pracowników okolicznych banków. Stanął Nowicki na schodach i krzyknął: - Pani Krysiu, zostały jakieś pierogi, czy te  k l o n y  wszystko zeżarły?

Paulina, proszę, nie daj się sklonować!