max - blog

Gdyby brać na poważnie wypowiedzi panów Winnickiego, Bosaka i innych, z kręgów zbliżonych, należałoby dojść do zaskakującego wniosku: jedyną realną opozycją w Polsce jest Ruch Narodowy. Dodatkowo - jest to opozycja silna, zdeterminowana i dobrze zorganizowana, mająca swoje miejsce na polskiej scenie politycznej. Na poparcie powyższej tezy sypnęłyby się argumenty o  marszach, demonstracjach, podlane sosem populistycznej retoryki, na nieszczęście dość popularnej wśród młodych. Tymczasem, i teza, i argumenty na jej rzecz podpadają pod kategorię słynnej tischnerowskiej "trzeciej prawdy".

Jutro (20.11) o godzinie 19.00 na Rynku Głównym w Krakowie odbędzie się ponadpartyjny protest przeciwko fałszerstwom i manipulacjom wyborczym. Spotykamy się przy Wieży Ratuszowej pod hasłem "Żądamy powtórzenia wyborów samorządowych". Zachęcamy wszystkich, niezależnie od dzielących nas różnic, do przybycia i pokazania, że zależy nam na wolnych i uczciwych wyborach w naszym kraju.

Jest 12 listopada, coroczne kontrowersje i emocje związane z Marszem Niepodległości ulegną niebawem wyciszeniu - to chyba dobry moment na publikację notki, której napisanie rozważałem już od jakiegoś czasu.

Mistyfikacja.

Waldemara Łysiaka raczej nikomu przedstawiać nie trzeba. Wszyscy kochamy jego powieści, takie jak "Flet z mandragory", "Statek" czy jego słynne napoleoniady. Czasem zdarza się nam narzekać, że loty obniża; coż, nikt nie jest w stanie płodzić samych arcydzieł - ja mu osobiście kilka słabszych pozycji w dorobku z serca wybaczam. Wychowałem się na "Flecie z mandragory", "Francuskiej ścieżce", "Wyspach bezludnych", "Cesarskim pokerze" - to piękne książki.

24 czerwca 1314 roku rozstrzygnęły się losy pierwszej szkockiej wojny o niepodległość. Wojny z Anglikami. Szkoci wygrali legendarną dwudniową bitwę pod Bannockburn, król Anglii Edward II uciekł. Powstanie przeciwko najeźdźcom rozpoczęte kilkanaście lat wcześniej przez Williama Wallace'a zakończyło się sukcesem, 14 lat później niepodległość Szkocji została oficjalnie potwierdzona. Na jakiś czas...

Jak potoczyły się sprawy później, wiemy. Był wspólny władca, była Unia z 1707 roku (wtedy oficjalnie powstała Wielka Brytania), były słynne szkockie powstania...

Moi Drodzy, portal BnR działa już z górą ponad pół roku. Z dumą musimy napisać, że nie zanotowaliśmy dotąd żadnych kłopotów technicznych - ani sprzętowych, ani związanych z oprogarmowaniem.
Natomiast - każda maszyneria, rónież ta najlepiej funkcjonująca, wymaga konserwacji i odrobiny czułości. :)

W związku z tym - aż do jutrzejszego ranka możecie zaobserwować na Portalu rzeczy "dziwne". :)
Nie przejmujcie się, to normalne i wszystko jest pod kontrolą, rano (najpóźniej) wróci do normy.
Być może dorzucę też kilka gadżetów, pare funkcjonalności - jeśli zdążę.

Oficjalnie żyjemy w kraju chrześcijańskim, kraju, gdzie większość ludzi deklaruje się jako katolicy. Mieszko I przyjął chrzest tysiąc lat temu z okładem, chrystianizacja chwilę trwała, ale ostatecznie Swarożyc, Matka Ziemia i inni odeszli w niebyt. Tak by się wydawało.

A jednak - tradycje pogańskie wiecznie żywe. Przesadzam? Niekoniecznie - przypatrzmy się bliżej, jak  w praktyce wygląda współczesny katolicyzm w Polsce, w wydaniu duszpasterzy i w wydaniu wiernych.

Nasi wschodni sąsiedzi postanowili poważniej podejść do kwestii rozliczeń z własną historią. Dwa dni temu, 25 marca, Rada Ministrów powołała nowego szefa ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej. Został nim Wołodymyr Wiatrowycz, z wykształcenia historyk, do roku 2010 pełniący funkcję dyrektora archiwum Służby Bezpieczeństwa Ukrainy. Zdymisjonowany w 2010, będąc przy okazji podejrzanym o fałszowanie dokumentów SBU, w celu ukrycia co bardziej drastycznych aspektów działalności OUN i UPA.

Przed chwilą spojrzałem na kalendarz i coś mi się przypomniało - właśnie mija 200 lat od jednej z najpiękniejszych kampanii militarnych w dziejach wojskowości, od desperackiej obrony Francji przed wojskami koalicji antynapoleońskiej. Jest już po Lipsku (październik 1813), a zarazem, wydawałoby się, "po ptokach", wróg dawno już wkroczył w granice Francji, ale dzieją się cuda.  Między 10 a 14 lutego 1814 roku cesarz, mając do dyspozycji marne 30 tysięcy ludzi, stawia czoło 120 tysięcznej armii pruskiej pod wodzą tego samego Bluchera, którego zobaczymy potem pod Waterloo.