Stefan Bryś - blog

„Oto Same Kobiety 
Walczą O Swoje Brzuchy 
Nieszczęsne, Okaleczone 
W Swym Macierzyństwie Panie 
Uważają Się Za Prekursorki Wyzwolenia i Postępu 
Gotując Piekło Na Ziemi 
Dla Siebie i Dla Swoich Najbliższych”
To tekst piosenki zespołu Włochaty Odkurzacz, w składzie którego kilkadziesiąt lat temu, po raz pierwszy, zadebiutowała Katarzyna Nosowska. Piosenka pochodzi z płyty „For sale” |wydania po raz pierwszy w ilości 100 egzemplarzy w 1991 a po praz drugi w 1994|.

Tygodnik Powszechny w ubiegłym roku przytoczył taką wypowiedź papieża Franciszka:
 

Na początku Nowej Epoki, naukowcy z pewnego uniwersytetu mieli przeprowadzić ciekawe doświadczenie, w trakcie którego, badanym studentom powinni polecić wykonać kilka zadań wymagających myślenia absurdalnego. Zanim jednak mieli by się zabrać do rozwiązywania tych zadań, musieli by spędzić 10 minut na słuchaniu wykładów pięknej profesorki Rhiany Quin |kiedyś znanej na tej samej uczelni jako on - czyli profesor Admond Huk| o gender i muzyki opartej na rozszerzonej gamie diatonicznej.

 Dlaczego Platona wciąż trzeba uważać za ojca - fundatora filozofii oraz współczesnej nauki europejskiej? To pytanie pozostawiam bez konkretnych odpowiedzi a posłużę się tylko pewnymi obrazami które mogą |lecz nie muszą| tłumaczyć istnienie konstrukcji wielkich współczesnych systemów. Syntetyzują one wszystko to, co jest, lub może być, „odczuwalne”, „poznawalne”, wszystko to, co jest do pomyślenia |wymyślenia| oraz do osiągnięcia. To, co wciąż jeszcze takim nie jest a chce być w przyszłości.
 

„Zarówno napowietrzny statek jak całe jego wyposażenie były wynalazkiem profesora Lucyfera. Toteż wszystkie instrumenty i przyrządy miały fantastyczne dziwaczne kształty właściwe cudom techniki. Albowiem w świecie nauki i postępu więcej jest rzeczy trudnych do nazwania, nieuchwytnych i podobnych do widziadeł sennych niż w strefie poezji i religii. Tam obrazy i pojęcia pozostają przez wieki sobą podczas gdy istotą ewolucji jest roztapianie się jednych tożsamości w innych jak w … koszmarnym śnie” |G. Chesterton, Kula i krzyż|
  

"Raz się upija i upaja muzyką fletów, to znowu pije tylko wodę i odchudza się, to znów zapala się do gimnastyki, a bywa, że w ogóle nic nie robi i o nic nie dba, a potem niby to zajmuje się filozofią. Często bierze się do polityki porywa się z miejsca, mówi byle co i to samo robi (...)" Państwo, Platon
 
 

Europa postmodernizmu i postchrześcijańska nieświadomie lub świadomie powróciła do kultury i filozofii greckiej. Warto pamiętać o tym, że to Platon chciał filozofią zbawiać człowieka zupełnie tak, jak świat współczesny prawem. Człowiek to przecież wygnany bóg, duch upadły |nadczłowiek| przez nieszczęście tylko związany z materią. Nagle, w obliczu tego, co sam odkrywa, staje przed zadaniem bardzo trudnym: odzyskania prawdy i próba odnalezienia drogi powrotu do swojej prawdziwej ojczyzny. Platon pisał przecież tak: