Seaman - blog

Wojny oczywiście nie będzie, bo nasz rząd nie wyraził zgody i to niezwykle stanowczo. Polska jest elementarnie bezpieczna - powiedział premier Donald Tusk i bardzo energicznie skinął głową na potwierdzenie prawdziwości tych słów. Poza tym polska polityka wpisuje się w politykę Zachodu, który także nie chce wojny. Zatem wszyscy razem nie chcemy wojny przez aklamację i Rosja jest bezradna wobec przemożnej woli wolnego świata. Nawet jeśli mimo to wypowie nam wojnę, to nie będzie miała z kim walczyć. Bo do wojny, podobnie jak do tanga, trzeba dwojga.

Poeta Bolesław Leśmian był bardzo mizernej postury i koledzy stroili sobie z niego żarty. Najbardziej aktywny był w tym kpiarskim procederze Franc Fiszer, który wymyślał różne facecje. Między innymi taką, że pod dom zajechała pusta dorożka i wysiadł z niej Leśmian.

Premier Tusk wygłosił dzisiaj mowę do narodu, ale nic nie powiedział. Bo to była mowa trawa. Nie było tam nic, czego byśmy nie wiedzieli i nic, czego byśmy się po nim nie spodziewali. Taka pełna słów mowa, z której kompletnie nic nie wynikało i nie wiadomo po co została wygłoszona.

Mamy zatem za sobą start kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego. I trzeba powiedzieć, że ten wstęp jest na miarę przysłowiowego początku dobrej powieści sensacyjnej - w trakcie trzęsienia ziemi na niewielkiej wyspie wybucha pożar w domu publicznym. Potem akcja powinna się stopniowo ożywiać. Preludium w wykonaniu Platformy Obywatelskiej jest właśnie sensacyjne, jeśli pominąć silny akcent groteskowo-obyczajowy.

Niepokój moralny szerzy się szczególnie wśród środowisk, które z ochotą wzięły udział w tak zwanym przemyśle pogardy wobec prezydentury śp. Lecha Kaczyńskiego. Nie jest to nic szczególnego, zważywszy, że ich najbardziej ubodło przypomnienie słów wypowiedzianych przez niego na wiecu w Tbilisi: - „I my też wiemy świetnie, że dziś Gruzja, jutro Ukraina, pojutrze Państwa Bałtyckie, a później może i czas na mój kraj, na Polskę!”.

Ach, co to było za paskudne przebudzenie! Europa, której pobudkę zarządził Putin, otrząsnęła resztki senności z powiek i ze zdumieniem zobaczyła, że stoi po pachy w bagnie korupcji, a konkretnie w brudnych pieniądzach z Rosji. Z tym, że przymiotnik brudne to właściwie eufemizm, bo chodzi o pieniądze kradzione. Pani Anne Applebaum pisze ("Putin budzi Europę"), że  „Putin może robić, co chce, na Ukrainie, w Gruzji czy w Londynie, bo wie, że każdego w końcu można kupić”. Nieźle, jak na osławiony "wolny świat", prawda?

Ba! Łatwo powiedzieć, trudniej zrealizować. Trzeba by najpierw urodzić się z talentem albo chociaż odziedziczyć jakieś solidne inteligenckie korzenie, potem skończyć zootechnikę, a już nie wspomnę o sile woli, której niestraszny był nawet stan wojenny. Eh, marzenia jak ptaki szybują po niebie, a rzeczywistość skrzeczy.

W czerwcu 2012 roku Klub Poselski Ruchu Palikota wystosował oficjalny list do ambasadora Federacji Rosyjskiej. Posłowie Palikota doznali wtedy wzmożenia moralnego z powodu kibicowskiej burdy, do jakiej doszło przed meczem Polski z Rosją. Wyrazili swoje oburzenie oraz nadzieję, że te wydarzenia „nie zaprzepaszczą niekwestionowanej przyjaźni oraz współpracy między naszymi krajami”.

Jakieś łachudry w mundurach kupionych w pierwszym lepszym sklepie i z giwerami nieznanej proweniencji kręciły się wokół ukraińskiej jednostki wojsk antyrakietowych na Krymie. Odgrażały się, że jednostkę zaatakują i wystrzeliły parę serii z broni maszynowej na postrach. Dowództwo natychmiast podjęło z nimi rozmowy i wpuściło ich na teren jednostki, „żeby uniknąć przelewu krwi”. I co wy na to powiecie? Bo ja nic nie przesadzam ani nie koloryzuję.