W czasach PRL-u krążyło takie powiedzonko że gdyby władza ludowa rozszerzyła zakres swoich kompetencji o obszar Sahary to po dwóch tygodniach brakłoby tam piasku. Miała to być żartobliwa ocena kompetencji i skuteczności ekipy która zarządzała polską gospodarką i finansami.
Kandydatura Andrzeja Dudy w wyborach prezydenckich jest papierkiem lakmusowym elektoratu prawicowego. I niestety wszystko wskazuje na to że mimo wielu atutów nie uda mu się przekonać do siebie szerokiego obozu prawicy. Dlaczego? – bo sam elektorat prawicy nigdy mu na to nie pozwoli.
Możemy się żreć o wszystko – o budżet, o wybory, o kilometrówki czy nawet o sałatkę posłanki Pawłowicz. Kto ma siłę niech się kłóci o co chce, ale pewnym wyznacznikiem ludzkiej przyzwoitości – niezależnie czy dotyczy to dwóch osób czy całego społeczeństwa – jest to że w obliczu ludzkiej tragedii, cierpienia, śmierci, choroby wszystkie inne sprawy tracą ważność a każdy uczciwy człowiek stara się kierować przyzwoitością, żeby pomóc jak tylko może.
Patrząc na akcję obrony obozu władzy przed odpowiedzialnością za skrzywdzenie Wojciecha Sumlińskiego, od dawna trudno mi się pozbyć porównań z sytuacją jaka miała miejsce po tragicznej śmierci Barbary Blidy.
Nie zamierzam oczywiście rozliczać ani ś.p. Pani Blidy ani Pana Sumlińskiego z ich poczynań – z oczywistych powodów, ale porównanie postaw jakie zdeterminowały obie sprawy wśród mediów i tak zwanej opinii publicznej, dają obraz jakiegoś niezwykle smutnego, by nie rzec, mrocznego charakteru dzisiejszej Polski.
Prezydentura Bronisława Komorowskiego – zarówno jej styl jak i zakres aktywności - jest nie tylko programem politycznym ale przede wszystkim pewnym projektem struktury państwa. Bronisław Komorowski nie spadł nagle z nieba wiosną 2010 roku ale jego rola została już wtedy bardzo dokładnie zaprojektowana i wpisana w wizję tego jaką pozycję w strukturze władzy będzie w Polsce zajmował Donald Tusk i Platforma Obywatelska. Prezydent w tej formule – jak to zresztą określił Tusk: mówiąc że prezydent „nie jest mu do niczego potrzebny”, ma być organem biernym.
