Krzysztof Karnkowski - blog

Gdy wysyłałem do redakcji poprzedni artykuł, Lech Wałęsa kończył swoją krótką wizytę u protestujących w sejmie rodzin osób niepełnosprawnych. Trudno powiedzieć, na co okupujący sejm liczyli, zapraszając do siebie Wałęsę, ale na pewno tego nie uzyskali. Tydzień później już nie ma ich w sejmie. Czy wpływ na to miało również, zwątpienie, jakie musiał pozostawić po sobie były prezydent?

„Bóg nie umarł”, amerykańska seria filmów, których głównym założeniem jest obrona obecności Boga i chrześcijaństwa w dzisiejszym świecie, doczekał się swojej trzeciej części. Kto widział obie poprzedniczki, lub przynajmniej pierwszy lub drugi film, mniej więcej wie, czego się spodziewać. Przypomnijmy – w otwierającym cykl filmie młody chrześcijanin zderzał się ze zlaicyzowanym, lewicującym po amerykańsku środowiskiem akademickim. Nauczyciel filozofii, główny bohater negatywny, na pierwszych zajęciach każe uczniom napisać na kartce słowa „God is dead”.

W Gdańsku przez kilka dni bezpośrednio do rzeki wypuszczano szambo. Zawiodła instalacja, którą wcześniej chwalono się jako najdłużej nieprzerwanie działającym obiektem w mieście. Jak wiemy, to miało po drodze zupełnie inne wydatki. Media społecznościowe i te, którym z prezydentem Adamowiczem nie po drodze, temat nagłaśniały, reszta nie była nim zbytnio zainteresowana. Warto spojrzeć na to również pod kątem potencjalnego bratobójczego starcia między Pawłem Adamowiczem a kandydatem koalicji PO – Nowoczesna.

Zmarło się Malcharkowi.
A kto to Malcharek, zapyta większość z Was. Pan Malcharek, gdy byłem dzieckiem, dla polskich dzieci przerysował Fistaszki, bo zdychająca komuna zamiast kupić licencję lub spiratować oryginał, kazała po prostu panu Mirosławowi przerysować, napisać jakieś teksty i tak to wyszło jako "Literatura na świecie dla dzieci".

Prezydent Andrzej Duda zapowiedział, że zwróci się do senatu z wnioskiem o przeprowadzenie referendum konstytucyjnego 11 listopada 2018 roku, w setną rocznicę odzyskania niepodległości O zamiarze wyjścia z taką inicjatywą prezydent mówił od wielu miesięcy. Równocześnie w mediach pojawił się szeroko komentowany sondaż, w którym obecnie urzędujący prezydent ma największą szansę na zwycięstwo w kolejnych wyborach w 2020 roku.

Zmorą większą niż temperatura politycznych podziałów, większą nawet niż opisywanie świata przez pryzmat własnych wyobrażeń, jest dla publicysty poczucie deja vu. Zwłaszcza, jeśli chciałby on – a ja chciałbym – napisać w każdym tekście coś nowego, odkrywczego. Rzucić inne światło na opisywane wydarzenia. „Nic z tego” – mówią, śmiejąc się w duchu politycy, którzy szykują scenariusze kolejnych konwencji i planują ataki na swoją konkurencję.

Planowałem napisać, że gdybyśmy żyli w Polsce wymarzonej, wolnej, rządzonej godnie i mądrze opowieść o następstwach katastrofy smoleńskiej byłaby historią wielkich, narodowych rekolekcji w płaszczyźnie moralnej. W swoim aspekcie prawno-politycznym zaś dziejami obiektywnego, bezkompromisowego śledztwa, prowadzonego przez wymiar sprawiedliwości i zainteresowane dojściem do prawdy media. Media, które wraz z obywatelami nie dopuściłyby do żadnego negocjowania z prawdą, szukania wersji wygodnej dla silniejszych, choć budzącej wątpliwości i wewnętrzny sprzeciw.

Choć opozycja za wcześnie zaczyna dzielić skórę na niedźwiedziu, wiosna tego roku będzie dla PiS bardzo trudna. Kilka niekorzystnych sondaży, niezależnie od ich umiarkowanej wartości, może zarówno ukazywać pewien niebezpieczny dla partii Jarosława Kaczyńskiego trend, jak i taką tendencję wykreować lub wzmocnić. PiS w trzecim roku rządów, po osiągnięciu poparcia bliskiego lub nawet przekraczającego połowę wyborców, zaczyna tracić elektorat napływowy. Co więcej, aby mniej pewnych przy sobie utrzymać, podejmuje działania, które budzą zniecierpliwienie i dezorientację twardego elektoratu.

Kolejna odsłona „czarnego protestu” wypadła tuż przed niedzielą palmową. Może to dobrze, bo dzięki temu antyaborcyjny przekaz, który w odpowiedzi pojawił się w wielu polskich kościołach, dotarł do większej, niż zwykle, liczby wiernych.

18 lat. Okres, jaki człowiekowi upływa od urodzenia do uzyskania pełnoletności. W polskiej polityce – czterech prezydentów, dziewięcioro premierów, wreszcie piętnastu ministrów sprawiedliwości. To szczególnie istotne w kontekście sprawy Tomasza Komendy, który 18 lat spędził w więzieniu za przestępstwo, którego nie popełnił, lecz miał pecha nadawać się na kozła ofiarnego. Dopiero teraz minister sprawiedliwości naprawia skandaliczne działania organów ścigania, sądu, prokuratury. Celowo unikam tutaj słowa „błąd”.