Krzysztof Karnkowski - blog

Klasyczny trend z relacjonowania zagranicznych wizyt Andrzeja Dudy nie zmienia się od początku jego prezydentury. Jeśli w mediach, tęskniących do dziś za Donaldem Tuskiem, lub chociaż Bronisławem Komorowskim, ogóle się o nich mówi, są one zawsze bez znaczenia, upokarzające dla głowy państwa i składające się głównie z wpadek. Czy będzie to wyprawa do Berlina, ONZ czy na spotkanie z prezydentem Stanów Zjednoczonych, przekaz będzie właściwie ten sam. Oczywiście zwłaszcza wtedy, gdy faktyczne efekty takiej wizyty mogą być nie na rękę Niemcom lub Rosji.

Pojęcie „gamechangera” zostało, jak wiele innych, doszczętnie skompromitowane przez publicystów, opisujących polską politykę. Wystarczy przypomnieć, że takim zwrotem w grze miało być choćby opublikowanie przez Bronisława Komorowskiego, wówczas jeszcze – prezydenta RP, spotu w którym pojawiły się jego dzieci. Filmik ocieplić miał wizerunek Komorowskiego tak, jakby to brak skojarzeń z życiem rodzinnym był największą bolączką jego kampanii.

Potencjał modernizacyjny, z jakim PO inaugurowała swoje rządy w 2007 roku, zamieniony został bardzo szybko na model korupcyjny. W momencie utraty władzy został po nim paniczny strach przed rozliczeniami, a przede wszystkim zmianą mechanizmów, które dotąd czyniły odpowiedzialność mało bolesną lub niemożliwą. Oczywiście na szczeblu krajowym, bowiem w samorządach, gdzie opozycja ma większość, wszystko działa, czy raczej – nie działa, po staremu.

Dla Prawa i Sprawiedliwości to jeden z lepszych weekendów tego roku. Po 1 września, podczas którego opozycja głowiła się głównie nad tym, jak tu nie powiedzieć wprost, kto napadł na nas 79 lat temu, przyszła pora na konwencję PiS. Powrót Jarosława Kaczyńskiego, prezentacja młodych liderów i zaskakująco wiecowe wystąpienie premiera przybliżyły dobry wynik w wyborach samorządowych.

W tę niedzielę, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w polskich kościołach zabrzmiała pieśń „Z dawna Polski Tyś królową”. Dla osób, które pojawiały się na wieczornych modlitwach i czuwaniach przy krzyżu na Krakowskim Przedmieściu latem 2010 roku chyba zawsze już kojarzyć się będzie z tamtymi wydarzeniami, śpiewana zawsze przy Apelu Jasnogórskim. Do tamtych dni i nocy wracać zaś będziemy jeszcze wiele razy, wciąż nie brak powodów, by przywoływać tamto doświadczenie sierpnia sprzed ośmiu już lat.

Koalicja Obywatelska, nie epatując przy tym przesadnie swoim logo, ruszyła z kampanią billboardową, oczywiście wymierzoną z Prawo i Sprawiedliwość. „PiS wziął miliony, a wszystko drożeje” krzyczy więc do przechodniów plakat, a drugi odkrzykuje „…i chce być bezkarny!”. „…a prąd drogi, jak nigdy” – dopowiada trzeci. I tak w całej Polsce, z tysięcy nośników reklamowych, które same w sobie kosztować musiały miliony właśnie.

Ostatnie dni to w Polsce czas bicia rekordów i nie chodzi tu nawet o tropikalne upały, lecz o poziom nasycania przestrzeni publicznej fake-newsami. Kłamstwa, wymyślane na użytek partyjnej propagandy, powtarzane są przez dziennikarzy, polityków z pierwszych stron gazet i dalej, na rynek międzynarodowy, przez organizacje typu Amnesty International.

Po meczu z Senegalem nastroje polskich kibiców mocno siadły. Bardziej, niż na wyjście z grupy czekaliśmy już chyba na mecz o wszystko i mecz o honor. Teraz nie czekamy już chyba na nic, Japończycy grają bardzo dobrze i zapewne nic nie stanie im na przeszkodzie również w czwartek. Czy słaby wynik na mundialu przełoży się na szersze nastroje społeczne? Specjaliści od pedagogiki wstydu nie będą na pewno marnować okazji równie łatwo, jak nasi piłkarze. Koszmar Krystyny Jandy o Polakach świętujących zwycięstwo niestety tym razem się nie sprawdził.

Skandal korupcyjny wokół byłej prezydent Park Geun-hye, igrzyska olimpijskie, groźby a następnie złagodzenie retoryki ze strony Kin Dzong-una – to wszystko kierowało i kieruje naszą uwagę na Półwysep Koreański. Korea Północna od lat jest dla nas symbolem totalitaryzmu i skrajnej nędzy, zaś Południowa to głównie źródło produktów przemysłu elektronicznego i motoryzacyjnego, którego kulturze nie poświęca się zbyt wiele uwagi. Zdobywa ona jednak wielu fanów, zarówno poprzez promowaną na całym świecie muzykę pop, jak i kinematografię, dostępną na ogół niszowo, lecz coraz popularniejszą.

W cieniu polityki bieżącej toczy się cały czas wojna o pamięć historyczną. Wielokrotnie chwaliłem obecne władze, zarówno rząd, jak i prezydenta, za prowadzenie skutecznej, godnościowej polityki historycznej. Niestety ostanie tygodnie każą mocno zweryfikować wcześniejszy optymizm. Czy wpływ na to miała ustawa o IPN, która okazała się być niespodziewanie wielkim, międzynarodowym problemem Polski, czy też chodzi o zwykłą niemoc, spowodowaną zmęczeniem ciągłymi sporami dotyczącymi tu i teraz, tego nie wiem.