Krzysztof Karnkowski - blog

Za wschodnią granicą trwają zakrojone na wyjątkową skalę manewry Zapad’17. Już nie tylko krytyczni wobec Rosji publicyści ze wschodu Europy, lecz również wysocy przedstawiciele NATO widzą w nich możliwe przygotowania do wojny. Poważne są też obawy przed dalszym ograniczeniem suwerenności Białorusi poprzez pozostawienie na jej terenie wojsk rosyjskich po zakończeniu ćwiczeń. Te zaś przez wszystkich, poza samymi Rosjanami, określane są jako ofensywne. Dla polskiej opozycji najważniejszą kwestią dotyczącą obronności są jednak ataki na Antoniego Macierewicza.

Tak, jak było to przewidzenia, kolejny tydzień polityka toczy się głównie wokół sporu o nasze relacje z UE, przede wszystkim z Niemcami. Czy Unia ma prawo zajmować się nawet takimi wewnętrznymi sprawami Polski, którymi jeszcze kilka lat temu zajmować się nie chciała? W 2008 roku petycja polskich sędziów spotkała się z brakiem zainteresowania unijnych instytucji, czy więc zmieniły się, bez naszej wiedzy, ich kompetencje wobec państw członkowskich? Czy możemy podnosić temat odszkodowań za poniesione podczas wojny straty?

Był sobie taki zespół Łeb Prosiaka. Zespół grał grind-core – ekstremalną wersję ni to punka, ni to metalu, bardzo szybko i skrajnie nieestetycznie, zarówno w muzyce, jak przekazie: flaki, seksualne perwersje i wszystko, co ohydne. Ma to swoich fanów, niektórych to bawi, sam raz na 5 lat posłucham sobie chyba kultowego w tych kręgach Meat Shits, zaś z inną kapelą, która grała wtedy, gdy Łeb Prosiaka miał przerwę w działalności, graliśmy wspólny koncert, który wspominam dobrze.

 Jak to możliwe, że zatrzymany właśnie (kolejny raz) pan „Hoss” jest „pomysłodawcą metody <<na wnuczka>>”, skoro jest ona znana powszechnie i na całym świecie? Ot, np..

Nowy miesiąc zaczął się od narodowego Dnia pamięci Żołnierzy Wyklętych. Jeszcze kilka lat temu wokół tego święta panował polityczny kompromis, z którego wyłamywali się tylko stronnicy Palikota. Niestety, przesuwanie się w lewo Platformy sprawiło, ze dla tej partii, która mogłaby przecież przypisać sobie część sukcesu (ustawę, nad która pracował Lech Kaczyński, ostatecznie zgłosił do sejmu Bronisław Komorowski, Wyklęci stali się niewygodni. Jeszcze rano, 1 marca, na Twitterowym profilu PO pojawiła się okolicznościowa grafika, która jednak, bez żadnego wyjaśnienia, zniknęła.

Już przy wydanym dwa lata temu „Zośkowcu” można było przekonać się, że Jarosław Wróblewski , choć tytuły jego książek sugerują skupienie się na jednej postaci, bardzo szczegółowo kreśli tło, opowiadając tak naprawdę o losach całych grup i pokoleń, i dramatycznych wydarzeniach z ich życia.  W „Gryfie”, dziele poświęconym gen. Januszowi Brochwicz-Lewińskiemu, tak samo, jak we wcześniejszej książce o Haliczu, najważniejsze jest, oczywiście, Powstanie Warszawskie, tu widziane głównie przez pryzmat wykorzystanych w tytule słów piosenki „Pałacyk Michla”.

Gdy oddawałem swój zeszłotygodniowy artykuł do „Gazety Polskiej Codziennie”, w powietrzu wisiała już awantura o spektakl „Klątwa”, wystawiany w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Reżyser-skandalista, obrzydliwe sceny, łączące w sobie pornografię, obsceniczność i obrazę uczuć religijnych nawet tych osób, które na co dzień nie są zbyt bliskie kościoła, wreszcie „sztuka w sztuce” – monolog aktorki o „wyciętym” fragmencie, dotyczącym zbiórki pieniędzy na zamordowanie Jarosława Kaczyńskiego – to wszystko miało złożyć się na mieszankę wybuchową.

Anarchista na emigracji w porywie serca zbiera pieniądze na nowe auto dla Sebastiana K., który w poprzedni piątek spowodował wypadek z udziałem rządowej kolumny. W działaniu wspiera go aktywnie dziennikarz, nie ukrywający sympatii do KOD, zaś jeden z uczestników zbiórki proponuje, by uszkodzony pojazd przekazać na kolejną edycję Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Gdy uzyskana kwota zbliża się do 140 tysięcy złotych, na Twitterze jeden z bardziej znanych trolli, wspierających PO ukrywający się pod pseudonimem „Miki Wróbelek” pisze: „Sezon polowań na rządowe limuzyny rozpoczęty”.

Demonstracje w obronie TK trwały prawie rok. Gdy dogasały, jeszcze przed definitywnym zamknięciem tematu wraz z końcem kadencji prezesa Andrzeja Rzeplińskiego,  próbowano zastąpić je „czarnym protestem”. Ten jednak obumarł jeszcze szybciej, z jednej strony poprzez ucięcie tematu zaostrzenia prawa antyaborcyjnego przez PiS w zamian za rozwiązania, mające w inny sposób przekonywać do donoszenia ciąż zagrożonych, z drugiej – przez radykalizację postulatów i szybką zmianę ruchu masowego w niszowy.