Grzechem byłoby nie napisać o kilku zjawiskach, które już niebawem spowszednieją, a których istnienie ujawniło się w mijającym właśnie roku. Nie podejmę się udokumentowanej badaniami syntezy, lecz nawet z pozycji zwykłego blogera co nieco da się zauważyć.
O ile w tzw przestrzeni medialnej dominuje ostatnio arcydzieło, w którym lekko rozdziawiona, odziana w czarne tiule, podrygująca artystka powiadamia wszechświat o włączeniu niskich cen, o tyle w politycznym segmencie tejże przestrzeni króluje hasło: Andrzej Duda nie ma szans w wyborach prezydenckich w starciu z Bronisławem Komorowskim.
Choć w obu przypadkach trudno zdobyć dane potwierdzające skuteczność kampanii, to łatwiejszym zadaniem wydaje się wysnuć przypuszczenie, że ich skutki zdają się mocno różnić od zamierzonych.
Naukowcy z Finlandii informują na łamach czasopisma „Neurology”, że jedzenie ryb obniża ryzyko zaburzeń pamięci. Zaryzykuję stwierdzenie, że nie tylko obniża ryzyko zaburzeń, ale wręcz pamięć wyostrza i śpieszę z dostarczeniem dowodów uzyskanych empirycznie po spożyciu wigilijnego karpia.
Rada jaką zdenerwowana redaktor Olejnik wykrzyczała posłowi Sasinowi by kupił sobie telewizję i transmitował co mu się podoba zamiast narzekać, że TVN informuje nierzetelnie lub wręcz nie informuje - zaprząta mi umysł i nie daje spokoju.
Wredne to i aroganckie, ale jakie genialne! Prześladuje mnie jej sugestia, wręcz obsesją się staje, więc – aby nieco ochłonąć – muszę to sobie jakoś poukładać.
Idą Święta. Tradycyjnego talerza dla Strudzonego Wędrowca nie zabraknie przy niejednym stole. Wśród wielu możliwych znaczeń tego symbolu jedno zaczyna się przebijać w szczególnie dojmujący sposób: puste miejsce po bliskich, którzy wyjechali szukać godnego życia gdzieś daleko od Polski.
Idą Święta. Tradycyjnego talerza dla Strudzonego Wędrowca nie zabraknie przy niejednym stole. Wśród wielu możliwych znaczeń tego symbolu jedno zaczyna się przebijać w szczególnie dojmujący sposób: puste miejsce po bliskich, którzy wyjechali szukać godnego życia gdzieś daleko od Polski.
W niedawnej rozmowie w TV Republika prof. Andrzej Nowak postawił tezę, że stopień zakłamania rzeczywistości przez prorządowe media dawno przekroczył skalę nierzetelności mediów w PRL i zbliża się jakością do standardów rosyjskich.
Zanim którykolwiek z Czytelników poczuje się urażony treścią tego wpisu – z góry przepraszam! Nikogo nie zamierzam obrażać ani pouczać, a ostatnią rzeczą, która chodzi mi po głowie to bronić lub atakować zwolenników opinii, które tak nas dzielą po ostatnich wyborach.
Wychynąć na chwilę z odmętów szaleństwa i uznać, że wybory nie były sfałszowane jest z pozoru zabiegiem łatwym i przyjemnym. Wystarczy machnąć ręką, wzruszyć ramionami i zaintonować hymn frajerów „ Polacy nic się nie stało!”
Szkopuł w tym, że tylko pozornie. Znaczyłoby to - ni mniej ni więcej - wpaść z deszczu pod rynnę i zanurzyć się w odmętach absurdu. No, bo jakże inaczej zrozumieć apele gości tych samych, którzy chcieli nam raport MAK-u, skręcone OFE i emerytury oraz parę setek innych kłamstw ogłosić najprawdziwszą z prawd i jedynie słusznym rozwiązaniem.
Wychynąć na chwilę z odmętów szaleństwa i uznać, że wybory nie były sfałszowane jest z pozoru zabiegiem łatwym i przyjemnym. Wystarczy machnąć ręką, wzruszyć ramionami i zaintonować hymn frajerów „ Polacy nic się nie stało!”