Everyman - blog

Wszystkie panie za niefortunny tytuł przepraszam i już się tłumaczę: nawet przez chwilę nie przyszło mi na myśl, że głupota może mieć jakikolwiek związek z płcią, a nawet – by szanowne panie udobruchać – gotów jestem przyznać, iż nijak nie mogę znaleźć dowodów by wśród nas, facetów, głupków było mniej. Kiedy wystukałem ów tytuł na klawiaturze natchmiast wpadłem w panikę i – daję słowo! - chciałem go zmienić na „głupi chłop” lecz panika, zamiast zniknąć, wzrosła jeszcze, bo dotarło do mnie, że podpadnę rolnikom, niezależnie jakiej płci.

No i znalazł się następny! Po Martinie Schulzu, były premier Belgii, Guy Verhofstadt, objawił się jako znawca historii Polski i Europy, zarzucając Jarosławowi Kaczyńskiemu brak zrozumienia tejże historii i nieumiejętność wyciągania wniosków. Oczami wyobraźni już widzę debatę, w której obu panom z oświeconego Zachodu przyszłoby się zetrzeć w historycznych szrankach z nieoświeconym Kaczyńskim! Nie wiem, gdzie pieprz rośnie, ale wiem, że tam właśnie zapędziłby ich Prezes w dowolnej kolejności ...

No i stało się! Nie dla wszystkich starczyło soku z kiszonych ogórków. Szef radiowej jedynki, Kamil Dąbrowa, ogłosił, że z uwagi na „zagrożenie pluralizmu i wolności słowa w mediach” I program PR będzie emitował w każdej pełnej godzinie hymn Polski na zmianę z Odą do Radości czyli nieoficjalnym hymnem UE.

Kiedy Mama była młodą dziewczyną, młodszą niż jest dziś moja córka, jej pierwszym zadaniem po wojnie było znaleźć nowy dom dla rodzeństwa porozrzucanego po domach dziecka gdzieś w Polsce. Jej ojciec i starszy brat zginęli w Powstaniu, matka dogorywała w szpitalu, a domu nie było, bo został zburzony przez rodaków pana Martina Schulza.

Nie, to nie błąd! Proszę nie poprawiać. Nie o kaganek mi chodzi, ale o kaganiec. Co najwyżej dam się namówić, aby skorygować desygnat słowa „oświata”, bo nie o edukacji chciałbym tym razem napisać, lecz o stanie oświecenia odbiorców mediów, czyli nas wszystkich.

Przez myśl - nie daj Boże! - nie przejdzie mi by się w imieniu wszystkich wypowiadać, ale w imieniu tych, którzy w PRL i przez następne kilkadziesiąt lat medialnej ściemy nie dali się zmanipulować – mogę i coraz mocniej czuję, że powinienem.

Moim rodzicom Aleja Szucha kojarzyła zawsze się mroczną historią okupacji, ze znienawidzoną przez mieszkańców Warszawy siedzibą Gestapo. Mnie – całkiem inaczej. U mnie ta piękna ulica, łącząca Plac Unii Lubelskiej z Placem Na Rozdrożu, położona w pobliżu Łazienek Królewskich, budzi miłe wspomnienia z czasów studenckich, wspomienia, których smak od niedawna  określiłbym jednak jako słodko-gorzki …

Gdyby przyjąć „narrację” zszokowanych sierot po Platformie najcelniejszy tekst opisujący ich reakcję na aktualną sytuację w kraju może dać się streścić następującym wzorem:

                                          Ojtam, ojtam! x n = O q.wa!

Po lewej stronie równania „ojtam” będące zadziwijająco łagodnym komentarzem do (n) niezliczonych przekrętów PO włącznie z ostatnim, czerwcowym skokiem na TK. Prawej strony równania nie trzeba tlumaczyć – rozlegający się wrzask mówi sam za siebie.

Wychodzę wieczorem do ogrodu, a tam: niebo gwiaździste nade mną, prawo moralne we mnie, a do stóp łasi mi się zmarźnięty kot, którego jakaś kanalia podrzuciła przez bramę.

Znam młodą osobę, która przed wyborami mocno się zangażowała w kampanię Nowoczesnej. Wiem, że jej dotychczasowym idolem był Harry Potter, więc odpowiedź na moje pytanie skąd nagle Nowoczesna, nieco mnie zdziwiła, choć nie zwaliła z nóg: - No, bo PiS to mohery, a PO - złodzieje …

Biorąc pod uwagę popularność PiS wśród młodzieży odniosłem wrażenie, że kalka o „moherowatości” PiS ciągle jednak marginalnie funkcjonuje w grupie młodych wyborców, choć teza o „złodziejskości” PO zaczyna dominować.

Po wyborach majowych częściowo, a po październikowych radykalnie, zmieniła się pozycja biorących udział w dyskusji o Polsce. Dotychczasowi apologeci III RP aspirują teraz do roli niepokornych, a my, dotychczasowi krytycy, znaleźliśmy się nagle na pozycjach obrońców nowej władzy.