Dawno już przestałbym prowadzić bloga gdybym kierował się złudzeniami, że kilka linijek tekstu zagubionych w internetowej otchłani może mieć wpływ na tych, którzy „wiedzą lepiej” czyli na większość z nas.
Nie przestaję, bo zbyt często zdarzało mi się, że lektura blogów pisanych tu i gdzie indziej nie tylko otwierała mi oczy, ale i nader często zostawiała z opadłą ze zdziwienia szczęką, a sokratejskie „wiem, że nic nie wiem” spychało w kąt besserwisserskie mrzonki.
Długo, bardzo długo zbierałem się do napisania tego tekstu. Po pierwsze dlatego, że nie opuszczają mnie wątpliwości, gdy myślę o tak łatwo formułowanych opiniach na temat uchodźców/emigrantów. Po drugie, dlatego, że nie jestem pewien, czy moje prywatne doświadczenia mają jakieś znaczenie w zetknięciu z wagą problemu jakiego jesteśmy świadkami.
O jednym wiem dlaczego. Nie zdążył się opalić bo nie pojechał z żoną na urlop do ciepłych krajów. Postanowił „walczyć o Polskę” do krwi ostatniej, czyli do wyborów. Z tego powodu w swojej gazetce tryska jadem nieświadomy, że jej rzekoma opiniotwórczość dawno nie istnieje, chyba, że przyjąć iż jedyna opinia, ktorą tworzy to... opinia o nim samym. W myśl zasady sformułowanej niedawno przez bliską mu osobę: „To jest walka o przetrwanie, nie ma tu miejsca na obiektywizm ” - popełnia świństwo za świństwem łudząc się nadzieją, że to do przetrwania wystarczy.
Nie wystarczy.
Po wyborach prezydenckich mój blogerski zapał osłabł nieco, bo ich wynik uświadomił mi, że w kalendarzu odmierzającym czas władzy PO zostały już ostatnie kartki, a w październiku przyjdzie nam zdjąć go ze ściany i wyrzucić do śmieci. Po bezprzykładnie nieuczciwej obsłudze kampanii przez sprzyjające PO media dotarło do mnie, że żadne zabiegi najsprawniejszych nawet okrągłostołowych cwaniaków nie odwrócą już biegu historii i jesienią dokona się to, co już dawno powinno się dokonać.
Często bywa tak, że jak się chce za bardzo – nie wychodzi. Prawie zawsze efektem nadmiernie usilnych starań jest zwyczajna klapa, nierzadko skutek odwrotny od zamierzonego.
O tym, że Prezydent Andrzej Duda będzie miał łatwe życie mógł marzyć tylko niepoprawny optymista. III RP ledwo zipie, lecz jej najgłośniejszym zapiewajłom sił ciągle wystarcza by dąć w tuby i bić w tarabany. Pominę pomniejsze fujarki, ktorym a to mina Prezydenta się nie podoba, a to strój Pierwszej Damy nie przypadł do gustu. Pominę też żałosnych trębaczy, którzy dąć i pluć próbują naraz i którym z powodu ślinotoku słowa „nasz prezydent” nie chcą przejść przez usta.
Jak wiadomo kapitolińskie gęsi ocaliły Rzym ostrzegając jego obrońców przed najazdem Galów. Tym razem Tomasz Lis nawołuje do gęgania w obronie porządku krotochwilnie przez niektórych zwanego „złotym wiekiem”. Póki co nie daje się ustalić czy chce sobie przypisać rolę bogini Junony, której gęgające ptactwo składano w ofierze, czy może sierotki Marysi, która będzie za gąskami chodzić …
O ilustracji do jednego z wpisów na fejsbukowym profilu posła Szejnfelda zrobiło się na tyle głośno, że czuję się zwolniony z opisu tego obrzydlistwa. Sam tytuł wpisu „Widziane z kosmosu” nie pozostawia wątpliwości, że Szejnfeld odleciał, choć dziwić może, że lot nad stratosferą też skończyć się może walnięciem głową w kant orbitującej szafki. Szydzenie z krzyża, prostackie przeinaczanie nazwy Prawa i Sprawiedliwości, aż korci by wyczyn autora skwitować synonimem umysłowego niedowładu, lecz byłaby to chyba niepełna diagnoza.
Znam takiego, który kiedyś całkiem poważnie rozważał możliwość wyboru Tomasza Lisa na prezydenta. Wzruszyłem ramionami, bo to był ten sam gość, któremu wcześniej pomysł z kandydaturą Jolanty Kwaśniewskiej też się spodobał. Brak woli do podjęcia próby walki o prezydenturę przyjąłem z uznaniem, bo za wymachiwaniem motyką ku słońcu także nie przepadam, lecz pobudziło to moje zainteresowanie dalszym losem obojga celebrytów.
Anglicy mają zgrabne określenie „late bloomer” dla kogoś, kto później niż inni rozkwita. Ja szukam przeciwieństwa, bo pilnie potrzebuję ująć w słowa zjawisko gwałtownego więdnięcia kwiatu rodzimej polityki pod sztandarami PO ...
Już mam! Zwis damsko-męski ozdobny. Ujdzie? Mnie tam się podoba ...
Dopóki posłuszne media szły ręka w rękę z władzą kwiat kwitł i woń czarowną roztaczał, a dziś – gdzie mają iść ręka w rękę? W polityczny niebyt?