Krzysztof Karnkowski - blog

Jest wiedzą powszechną, że jesteśmy gorsi, głupsi, nie nadążamy za postępową Europą, czy światem jako takim. Ba, nie nadążamy nawet za naszą elitą w drugim lub trzecim pokoleniu, rozczarowując ją na każdym kroku. Wczorajszy dzień przyniósł aż trzy komunikaty, wpisujące się w nurt wychowawczo-moralizatorski.

W czasach PRL emigracja kojarzona była głównie z polityką i komunistycznymi represjami. Używając dzisiejszego językowego podziału, Polskę częściej opuszczali uchodźcy, niż imigranci. Gdy opadła fala represji emigracja coraz częściej przybrała formę saksów, krótszych, czasowych wyjazdów motywowanych ekonomicznie. Przed wejściem do Unii Europejskiej przed Polakami rozpostarto perspektywy otwarcia dla nich zachodniego rynku pracy. Trudno więc dziwić się, że w pierwszych latach naszej obecności w UE liczba wyjazdów gwałtownie wzrosła.

Jak wiemy od wczoraj, debata Kopacz-Szydło odbędzie się 19 października według narzuconej przez media (a zapewne nie pomylę się, jeśli napiszę, że przez sztab Kopacz) formuły. Poprowadzą ją znani z dyspozycyjności wobec reżimu dziennikarze, z których jeden został nawet w swoim czasie ukarany za stronniczość odsunięciem od prowadzenia wieczoru wyborczego w macierzystej stacji. Nie zgodzono się na udział w przedsięwzięciu żadnego niesprawdzonego dziennikarza, ba, nawet Ziemiec czy Rymanowski są tu za mało pewni, nie dopuszczono też do projektu TV Republika.

Zdumiewające, jak Bronisław Komorowski, który w czasach urzędowania próbował łączyć styl Wałęsy i politykę Kwaśniewskiego, po odejściu z pałacu pobił w obciachowości obu swoich poprzedników. Jeszcze przed zaprzysiężeniem nowego prezydenta w mediach pojawiły się niepokojące informacje, głównie dotyczące polityki kadrowej i finansowej. Nagrody, podwyżki i zmiany zasad zatrudnienia skutkowały zablokowaniem wymiany urzędników i ogołoceniem budżetu instytucji.

Aresztowali go nad ranem, jak nielicznych spośród jego rówieśników.

Przesłuchiwali dniami i nocami.

Wyzywali od najgorszych, po polsku i po rosyjsku.

Gdy nie chciał mówić, bili.

Gdy tracił przytomność, polewali lodowatą wodą.

Odnawiali snu.

Nie dawali jeść.

Karmili słonymi śledziami i nie dawali pić.

Sadzali na odwróconym stołku.

Wyrywali paznokcie.

Miażdżyli jądra w szufladzie.

Gdy wyszedł, nie mógł zrobić żadnej większej kariery.

Afera grypowa mogłaby być dla Ewy Kopacz tym samym, czym dla Bronisława Komorowskiego stały się związki z WSI, a Artur Dmochowski mógłby być dla niej tym, kim dla byłego prezydenta jest Wojciech Sumliński. Niestety sprawa nie może – z kilku przyczyn – przebić się do szerszej świadomości społecznej. Tymczasem dotyczy spraw o wiele mniej dla zwykłego człowieka abstrakcyjnych, niż działania krajowych i zagranicznych służb specjalnych. Co więcej, w tej szafie znajduje się naprawdę dużo trupów i nie ma tu niestety żadnej przenośni.

W czwartek rano Szydłobus z działaczami PiS, dziennikarzami i przedstawicielami mediów społecznościowych ruszył w nieznane, które okazało się przystanią w Swolszewicach Małych nad Zalewem Sulejowskim. Na miejscu Beata Szydło (za każdym razem odruchowo chcę napisać „premier Beata Szydło”, oby był to dobry znak) odniosła się do wcześniejszego podsumowania roku rządu Ewy Kopacz. Tłem było kilka tablic ze zdjęciami i zebranymi w punkty kluczowymi zastrzeżeniami do pracy rządu.

W sobotę Prawo i Sprawiedliwość opublikowało na portalu YouTube spot skierowany do zdeklarowanych zwolenników. Szybki i nowoczesny montaż skłaniać ma do maksymalnego zaangażowania w stylu typowym dla zachodnich kampanii wyborczych, w których partyjne doły mają udział równie duży, co czołowi politycy i ludzie z pierwszych stron gazet. Pojawienie się tego filmiku to bardzo mocne potwierdzenie dwóch tez.

Gdy piszę tę recenzję zapewne trwa w najlepsze impreza urodzinowa Lecha Wałęsy, która w tym roku wpisana została w kalendarz wyborczych wydarzeń Platformy Obywatelskiej. Premier Kopacz apeluje, by Wałęsy wreszcie zacząć słuchać, a ja, z tym większą przyjemnością zabieram się za pisanie.